Η απειλή της νέας ψηφιακής φούσκας

Ηταν Ιούλιος του 2000 όταν η ανακοίνωση της συγχώνευσης των εταιρειών τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού JDS Uniphase και SDL, ύψους 41 δισ. δολαρίων, προκαλούσε την αντίδραση του γνωστού οικονομολόγου Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος σε άρθρο του στους New York Times αναρωτιόταν: «Ποιος; Τι; Ε;».



Ήταν η εποχή της αποκαλούμενης φούσκας των .com εταιρειών, όταν οποιαδήποτε επιχείρηση δήλωνε ότι ασχολιόταν με το Internet έβλεπε την αποτίμησή της να εκτοξεύεται.

Η φούσκα έσκασε λίγο μετά και εταιρείες, όπως η JDS Uniphase, αλλά και πιο γνωστά ονόματα, όπως π.χ. η Nortel, δεν υπάρχουν πια. Στο μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 2000, η αίσθηση ήταν πως οι αποτιμήσεις των τεχνολογικών εταιρειών ήταν σε λογικά επίπεδα. Αλλά τα τελευταία δύο χρόνια και ειδικά τους τελευταίους μήνες, οι ενδείξεις όλο και πληθαίνουν ότι δεν αποκλείεται να είμαστε μπροστά σε μία νέα ψηφιακή φούσκα.

Η περίπτωση του Facebook είναι ίσως η πλέον χαρακτηριστική και ταυτόχρονα ενδιαφέρουσα. Μία εταιρεία που δημιουργήθηκε πριν από δέκα χρόνια, εισήλθε πέρσι στο χρηματιστήριο και αποτιμάται 100 δισ. δολάρια, όταν τα έσοδά της δεν είναι ούτε στο ένα δέκατο της αποτίμησής της. Και η οποία σπεύδει να προχωρήσει σε εξαγορές με εξαιρετικά υψηλό κόστος: πέρσι ήταν το Instagram έναντι 1 δισ. δολ., τον περασμένο Φεβρουάριο ήταν το Whats App έναντι 19 δισ. δολαρίων, πριν από μερικές ημέρες ήταν η Oculus, μία εταιρεία που κατασκευάζει συσκευές εικονικής πραγματικότητας (virtual reality) έναντι 2 δισ. δολαρίων.

Και δεν είναι μόνο το Face-book. Η Google πλήρωσε 3,2 δισ. δολάρια για τη Nest Labs που φτιάχνει «έξυπνους» αισθητήρες και γενικότερα η λίστα είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Ειδική μνεία χρήζει πάντως το Snapchat, ένα startup στον χώρο των social media, που φέρεται να απέρριψε προσφορές 3-4 δισ. δολαρίων πριν από μερικούς μήνες!

Δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που μιλούν ήδη για μία νέα φούσκα στον χώρο των ψηφιακών τεχνολογιών, όπου το βασικό πρόβλημα είναι πως δεν μπορούν να γνωρίσουν αν έχει φθάσει στο ζενίθ της ή όχι.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι πως οι περισσότερες από αυτές τις εξαγορές επικεντρώνονται σε δύο κυρίως τομείς. Ο πρώτος είναι εταιρείες που έχουν καταφέρει να έχουν δεκάδες εκατομμύρια χρήστες των υπηρεσιών που προσφέρουν. Δεν έχει σημασία αν έχουν σημαντικά έσοδα ή αν προσφέρουν τις υπηρεσίες αυτές δωρεάν. Το ζητούμενο είναι η σχέση με τους καταναλωτές και τα στοιχεία που μπορούν να αντληθούν από εκεί. Ο δεύτερος τομέας είναι αυτός των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο αποκαλούμενο «Διαδίκτυο των πραγμάτων» (Internet of Things), όπου όλες οι συσκευές θα επικοινωνούν μεταξύ τους και θα ανταλλάσσουν δεδομένα.

Το κοινό χαρακτηριστικό των δύο τομέων είναι η παραγωγή ενός τεράστιου όγκου δεδομένων, ο οποίος αν αξιοποιηθεί σωστά μπορεί να αποφέρει σημαντικά κέρδη σε όποιον το καταφέρει. Αυτό είναι το επόμενο μεγάλο στοίχημα για τον χώρο των ψηφιακών τεχνολογιών και όχι μόνο, καθώς αυτά τα δεδομένα ενδιαφέρουν εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε οποιονδήποτε κλάδο έχει σχέση με πωλήσεις ή παροχή υπηρεσιών. Και ενδεχομένως γι' αυτό τον λόγο και αυτή η φούσκα να καθυστερήσει λίγο να σπάσει.