Παροχές σε είδος, φασαρία χωρίς λόγο

Την προηγούμενη Δευτέρα δόθηκε στη δημοσιότητα η αναμενόμενη ερμηνευτική εγκύκλιος για τις παροχές σε είδος, δηλαδή τις παροχές από εταιρείες σε εργαζομένους, εταίρους και μετόχους, όπου υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις αποτελούν φορολογητέο εισόδημα γι' αυτούς.




Τα επικριτικά σχόλια που ακολούθησαν, ίσως είχαν αποφευχθεί αν είχε γίνει σαφές ότι οι διατάξεις για τις παροχές σε είδος στην περίπτωση κατά την οποία εφαρμόζονταν ως έχουν στο κείμενο του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ΚΦΕ), δηλαδή χωρίς τις ερμηνευτικές παραδοχές της εγκυκλίου, τότε και μόνο τότε θα δημιουργούσαν σοβαρά προβλήματα στους λήπτες των παροχών αλλά και στις επιχειρήσεις.

Τα προβλήματα αυτά είχαν αναδειχθεί, από τη δημοσίευση του νέου ΚΦΕ, με σχετική εμπεριστατωμένη αρθρογραφία του γράφοντος αλλά και πολλών άλλων έγκριτων φοροτεχνικών σε εφημερίδες και φορολογικού περιεχομένου ιστοσελίδες. Επισημαίνεται ότι η κριτική σε πολλά σημεία ήταν σκληρή, αλλά είχε ασκηθεί καλοπροαίρετα με κύριο στόχο τη βελτίωση των διατάξεων, αναδεικνύοντας μάλιστα όλα εκείνα τα σημεία στα οποία η Διοίκηση έπρεπε να επέμβει. Πέραν αυτών, υπήρξαν και πολλά ερωτήματα από επιχειρήσεις με τα οποία ζητούσαν να πληροφορηθούν ποιες από τις παροχές υπάγονται και ποιες εξαιρούνται από τη φορολογία. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να εκδοθεί μια εγκύκλιος, κατά την άποψή μου αρκετά κατατοπιστική, η οποία ξεκαθαρίζει το τοπίο διευκρινίζοντας με σαφήνεια τα ακόλουθα:

α) Οι παροχές που αποβλέπουν αποκλειστικά στην κάλυψη δαπανών ή αποκατάσταση ζημιών του φυσικού προσώπου στο πλαίσιο της εργασιακής του σχέσης και κατά την εκτέλεση της εργασίας του, δεν προσαυξάνουν το φορολογητέο εισόδημά του. Κατά συνέπεια δεν θεωρούνται παροχές σε είδος και κατά συνέπεια φορολογητέο εισόδημα, οι παροχές σε είδος, οι οποίες εξυπηρετούν λειτουργικές και παραγωγικές ανάγκες της επιχείρησης, συμβάλλουν στην αύξηση της παραγωγικότητάς της και στην ποιότητα των συνθηκών εργασίας ή αποτελούν μέτρα για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων.

β) Με τον όρο «οχήματα» νοούνται τα επιβατηγά ιδιωτικής χρήσης και όχι οποιοδήποτε άλλο όχημα χρησιμοποιείται από μια επιχείρηση. Επίσης διαχωρίζει αυτά σε tool cars (αυτά που χρησιμοποιούνται από την πλειοψηφία των εργαζομένων για την εκτέλεση της εργασίας τους) η χορήγηση των οποίων δεν θεωρείται παροχή σε είδος και τα status cars (αυτά που δίδονται κατά κύριο λόγο σε υψηλόβαθμα στελέχη λόγω της θέσης τους) και η χορήγησή τους αποτελεί παροχή σε είδος.

γ) Στην κινητή τηλεφωνία ως παροχή σε είδος θεωρείται το υπερβάλλον ποσό του προγράμματος χρήσης, εφόσον καλύπτει προσωπικούς σκοπούς του εργαζόμένου. Η πλειοψηφία των εταιρικών συνδέσεων σήμερα δεν υπερβαίνει το πρόγραμμα χρήσης. Κατά συνέπεια θα είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις προσδιορισμού εισοδήματος εκ του λόγου αυτού. Στην αντίθετη περίπτωση και με δεδομένο ότι, είναι πολύ δύσκολο, χρονοβόρο και θα προσθέσει ιδιαίτερο φόρτο στα λογιστήρια των επιχειρήσεων, η όποια δυνατότητα να προκύψει από τους αναλυτικούς λογαριασμούς ποιο μέρος του υπερβάλλοντος ποσού καλύπτει τις ανάγκες της εταιρείας και ποιο τις προσωπικές ανάγκες, αρκεί η χορήγηση μιας απλής βεβαίωσης από την εταιρεία.

δ) Στην περίπτωση παραχώρησης κατοικίας δεν θεωρείται παροχή σε είδος η παραχωρούμενη κατοικία σε ένστολους αλλά και σε λοιπούς εργαζόμενους του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, λόγω πρόσκαιρης μετακίνησής αυτών σε υποκαταστήματα ή εργοτάξια ή λοιπές επαγγελματικές εγκαταστάσεις του εργοδότη στο πλαίσιο της εργασίας τους.