Πρέπει να αποφύγουμε μια εθνική τραγωδία

Πριν από πολλά χρόνια, μετά τον Εμφύλιο και μέχρι τη Μεταπολίτευση, στη μαζική φυγή των Ελλήνων στο εξωτερικό για μια καλύτερη μοίρα, ο λαϊκός βάρδος της εποχής, Στέλιος Καζαντζίδης, τραγουδούσε «έρχονται χρόνια δύσκολα, γεμάτα καταιγίδες».



Πράγματι, δύσκολοι καιροί σε μια Ελλάδα που «άδειαζε» από νέους ανθρώπους, φτώχεια, απαισιοδοξία, εικόνες τριτοκοσμικής χώρας που έβγαινε από έναν καταστροφικό διπλό πόλεμο. Εκτοτε πέρασε πολύς καιρός, η Ελλάδα σιγά - σιγά έγινε ευρωπαϊκή χώρα, με ικανοποιητικές υποδομές, ένα καλό κοινωνικό κράτος, χρήματα που έρρεαν αφειδώς από την Ευρώπη και πολίτες που σε καμιά περίπτωση δεν αισθάνονταν την ανάγκη να φύγουν στο εξωτερικό, όπως οι παππούδες και οι πατεράδες τους.

Την εποχή της αλόγιστης σπατάλης των ευρωπαϊκών πόρων και των δανείων που δίνονταν από «φίλους» για να τραφεί το «τέρας» της υπερκατανάλωσης κανείς δεν περίμενε ότι θα επέστρεφαν τα δύσκολα χρόνια και οι καταιγίδες που τόσο προφητικά είχε τραγουδήσει ο Καζαντζίδης.

Χρειάστηκαν μόλις έξι χρόνια πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης για να καταρρεύσει το μεταπολιτευτικό ελληνικό κράτος σε όλα τα επίπεδα. Το πολιτικό σύστημα πνέει τα λοίσθια, η οικονομία βρίσκεται σε αποσύνθεση και η κοινωνία σε μια απαθή στάση που όμως κρύβει φόβο, απαισιοδοξία για το μέλλον, οργή για τη ζοφερή κατάσταση.

Μέσα στα χρόνια της κρίσης, και μέχρι το 2013, περισσότεροι από 420 χιλιάδες Ελληνες έφυγαν από τη χώρα για να αναζητήσουν εργασία και καλύτερη ζωή στο εξωτερικό. Το ακόμη χειρότερο, πάνω από 220 χιλιάδες είναι νέοι, λαμπρά μυαλά, οι περισσότεροι επιστήμονες με εξαιρετικές σπουδές και ιδέες. Αυτή η τεράστια εθνική απώλεια είναι κάτι που θα σημαδέψει την Ελλάδα τις επόμενες δεκαετίες, ειδικά αν και οι επόμενες γενιές δεν βρουν κάτι να κρατηθούν και φύγουν σε άλλες χώρες.

Την ίδια στιγμή που η Ελλάδα φτωχοποιείται και, τηρουμένων των αναλογιών, γυρίζει σε άλλες δύσκολες εποχές, ένα άλλο προσφυγικό κύμα «πνίγει» τη χώρα και απειλεί με μια άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση. Οι εικόνες που βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες δεν περιποιούν τιμή για την Ευρώπη των λαών και της αλληλεγγύης. Και δυστυχώς η Ελλάδα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Εχοντας βεβαίως τις δικές τις ευθύνες, αλλά βλέποντας και τους «συμμάχους» να την εγκαταλείπουν.

Το εκρηκτικό αυτό μείγμα της οικονομικής ασφυξίας, του προσφυγικού και της κοινωνικής έντασης είναι περισσότερο επικίνδυνο από οτιδήποτε άλλο και θα πρέπει να αφυπνίσει τους πάντες. Οχι μόνο τους πολιτικούς που δυστυχώς επιδίδονται σε σκιαμαχίες και επικοινωνιακά παιχνίδια, αλλά και τους πολίτες οι οποίοι πρέπει κατά κύριο λόγο να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους. Σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή δεν υπάρχουν περιθώρια για κοινωνικές εκρήξεις και βεβαίως δεν πρέπει να δοθεί καμιά αφορμή για να ενισχυθούν οι ακραίες, ακροδεξιές, φασιστικές και ξενοφοβικές φωνές.

Ομως, πρέπει να σταματήσουν όλοι όσοι είναι υπεύθυνοι για τη διακυβέρνηση της χώρας να προβαίνουν σε διαπιστωτικές εκτιμήσεις και να επιρρίπτουν ευθύνες. Ο πρωθυπουργός πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα ενώνουν και δεν θα διχάζουν. Και τα πολιτικά κόμματα πρέπει να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να συμβάλουν στην αποφυγή μιας εθνικής τραγωδίας.