Η Ευρώπη δεν θέλει την Ελλάδα

Εν αρχή ήταν η κρίση χρέους και η απειλή χρεοκοπίας.



Από τη στιγμή που εκδηλώθηκε, πριν από επτά χρόνια, η στάση των Ευρωπαίων «εταίρων» ήταν ξεκάθαρη: Είτε κάνετε ακριβώς αυτά που σας λέμε, χωρίς αντιρρήσεις, είτε σας πετάμε εκτός Ευρωζώνης ή και εκτός Ε.Ε. Ακόμη και από τη στιγμή που κατέστη σαφές ότι η συνταγή τους οδηγούσε σε αδιέξοδο και ακόμη χειρότερη καταστροφή, επέμεναν αδιάλλακτοι στην ίδια γραμμή, που έφερνε το ένα Μνημόνιο μετά το άλλο. Όσο για το κίνητρό τους, ήταν απλό: Ας γλιτώσουμε εμείς και ουδόλως μας ενδιαφέρει τι θα πάθετε εσείς.

Αυτό συνέβη με το «ξεφόρτωμα» των τοξικών δανείων από τις τράπεζές τους. Αυτό και με την αντιμετώπιση της «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης, που μετατράπηκε σε αποδιοπομπαίο τράγο και υπέστη παραδειγματική τιμωρία, ώστε να μην υπάρξουν μιμητές. Και τώρα, ήρθε η στιγμή η Ελλάδα να αντιμετωπιστεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στην κρίση του προσφυγικού, όπου είχε την ατυχία να βρεθεί πάλι στο επίκεντρο -αυτή τη φορά δε, χωρίς να ευθύνεται πρωτίστως η ίδια και οι κυβερνήσεις της.

Παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις ότι προτεραιότητα έχουν οι «ευρωπαϊκές λύσεις», το μήνυμα είναι σαφές: Μην τους αφήσετε να πατήσουν στο έδαφός σας -εν ανάγκη, πνίξτε τους. Αλλά κι αν τα καταφέρουν, κάντε ό,τι θέλετε, αρκεί να μην τους στείλετε σε εμάς. Ακόμη και το Βερολίνο, που δήθεν τηρεί στάση δικαίου και ανθρωπισμού, είναι φανερό ότι υπογείως «σπρώχνει» τους Βαλκάνιους να κλείσουν τα σύνορά τους. Οπότε, ιδού το ερώτημα: Αφού η Ευρώπη θέλει να κάνει την Ελλάδα αποικία χρέους και αποθήκη ψυχών, ως πότε οι κυβερνήσεις της θα δηλώνουν πίστη και θα ικετεύουν να μη μας διώξει;