Τι θα χάσουν οι συνταξιούχοι με τις αλλαγές σε φόρους και συντάξεις

Η συμφωνία για την αξιολόγηση φαίνεται για φορά μια ακόμη να απομακρύνεται. Σε ένα μήνα και βλέπουμε. Αυτό είναι το συμπέρασμα από τις διαπραγματεύσεις της προηγούμενης εβδομάδας και αφού αποχώρησε το κουαρτέτο, για τις διακοπές του καθολικού Πάσχα.



Πίσω μια ελληνική κοινωνία που αγωνιά για το ποια θα είναι η κατάληξη και πώς θα κλείσουν μεγάλα θέματα, όπως το φορολογικό, το ασφαλιστικό, τα κόκκινα δάνεια.

Και ενώ όλα αυτά είναι ανοιχτά οι διαρροές που γίνονται δείχνουν ότι οι προσεγγίσεις από τη μία και την άλλη πλευρά καθώς και τα αντίστοιχα σενάρια που πέφτουν στο τραπέζι, εμπεριέχουν, αν μη τι άλλο, στοιχεία που δεν αντέχουν στη λογική.

Στο φορολογικό οι Θεσμοί προτείνουν ένα σχέδιο με μειωμένο το έμμεσο αφορολόγητο των 9.550 ευρώ για μισθωτούς και συνταξιούχους στα 7.000 ευρώ, με μεγαλύτερη την πίεση από την πλευρά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, για αφορολόγητο ακόμη και στα 4.500 ευρώ. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη;

Αυτό σημαίνει για ένα μισθωτό ή συνταξιούχο των 800 ευρώ τον μήνα μια άμεση μείωση στο μηνιαίο εισόδημά του στην καλύτερη περίπτωση κατά 28 ευρώ και στη χειρότερη 92 ευρώ.

Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, αντιπροτείνει επί της ουσίας μια μικρή μείωση του αφορολογήτου και μια μεγάλη αύξηση των φόρων για όσους έχουν ετήσιο εισόδημα από 18.000 ευρώ και άνω, μέσα από την αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης αλλά και την αύξηση των συντελεστών φορολογίας εισοδήματος.

Στο συνταξιοδοτικό οι εκπρόσωποι των δανειστών άφησαν φεύγοντας ένα σενάριο που εάν εφαρμοστεί εξαφανίζει κάθε ίχνος αναλογικότητας στις συντάξεις, ό,τι δηλαδή απομένει με βάση το αρχικό σχέδιο της κυβέρνησης.

Να θυμίσουμε ότι το σχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση από τις αρχές Ιανουαρίου, αναφέρεται σε «εθνική» σύνταξη 384 ευρώ και «ανταποδοτική» σύνταξη με συντελεστές που ξεκινούν από το 0,80% για τα πρώτα 15 έτη ασφάλισης και κλιμακώνονται κατά τρόπο που οδηγεί σε συντελεστή 1,15% για τα 40 έτη ασφάλισης.

Οι εκπρόσωποι των δανειστών που θεωρούν μεγάλο το ποσό των 384 ευρώ για κατώτατο όριο και αφού η κυβέρνηση εμφανίζεται ανυποχώρητη στο θέμα αυτό τουλάχιστον για όσους έχουν συμπληρώσει από 20 έτη ασφάλισης και άνω, αντιπροτείνουν συντελεστές υπολογισμού των συντάξεων που ξεκινούν από 0,45% για τα πρώτα 15 χρόνια οι οποίοι με την κλιμάκωση ανά τρία έτη ασφάλισης, οδηγούν σε συντελεστή 0,96% για 40 έτη ασφάλισης.

Και στις δύο περιπτώσεις ο υπολογισμός θα γίνει με τις αποδοχές όλου του ασφαλιστικού βίου, σε αντίθεση με ό,τι ισχύει σήμερα που η σύνταξη υπολογίζεται με το παλαιό καθεστώς σε κάθε ταμείο για τα έτη ασφάλισης μέχρι 31/12/2010 και με βάση τις αποδοχές της περιόδου από 1/1/2011 και μετά για τα έτη που συμπληρώνονται την ίδια περίοδο.

Εάν λοιπόν εφαρμοστεί το σχέδιο που προτείνει η κυβέρνηση, ο εργαζόμενος ασφαλισμένος του ΙΚΑ, που θα υποβάλει αίτηση συνταξιοδότησης μετά την ψήφιση του νέου νόμου με 40 έτη ασφάλισης και συντάξιμες αποδοχές καλύτερης πενταετίας 1.500 ευρώ θα πάρει κύρια σύνταξη 970 μεικτό ποσό, αντί 1.195 ευρώ που θα έπαιρνε με το ισχύον σήμερα σύστημα (νόμος 3863/2010).

Με εφαρμογή του σχεδίου του κουαρτέτο αντίστοιχα η σύνταξη για τον ίδιο εργαζόμενο θα διαμορφωθεί στα 873 ευρώ. Και βέβαια μιλάμε για εργαζόμενο με σχετικά υψηλές αποδοχές και εισφορές. Γιατί εάν δούμε έναν εργαζόμενο με 800 ευρώ αποδοχές η σύνταξη μετά από 40 έτη ασφάλισης θα είναι 660 ευρώ, δηλαδή μόλις 276 ευρώ μεγαλύτερη από τη σύνταξη του ανασφάλιστου.

Έχουν λοιπόν, όλα αυτά και πολλά άλλα, καμιά λογική; Και αφού δεν έχουν λογική, περιμένει κανείς να πληρωθούν οι φόροι και οι εισφορές;

Αφού στην πρώτη περίπτωση αυξάνονται υπέρμετρα οι φόροι, την ίδια στιγμή που μεγαλώνουν οι υποχρεώσεις και το διαθέσιμο εισόδημα μειώνεται ακόμη περισσότερο.

Αφού στη δεύτερη περίπτωση αυξάνονται δραματικά οι ασφαλιστικές εισφορές για να πάρεις μια σύνταξη λίγο μεγαλύτερη από τη σύνταξη εκείνου που δεν ασφαλίστηκε ποτέ.

Οδηγούμαστε λοιπόν ούτως ή άλλως σε ένα νέο αδιέξοδο με ή χωρίς συμφωνία, όχι γιατί δεν υπάρχουν περιθώρια, αλλά γιατί πληρώνουμε τις ιδεοληψίες και τις εμμονές.

Επομένως μέχρι να ξεπεραστούν αν ξεπεραστούν αυτές οι αντιλήψεις ένθεν κακείθεν, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεπεραστούν τα προβλήματα και να φανεί φως στο τούνελ. Όταν μάλιστα τα χρονικά περιθώρια είναι ιδιαίτερα περιορισμένα.