Γιατί είναι άδικος ο λογαριασμός του νέου Ασφαλιστικού

Οι συνέπειες από την εφαρμογή των νέων ασφαλιστικών διατάξεων που περιλαμβάνονται στο νόμο 4387/2016 , θα αρχίσουν να φαίνονται από αρχές Ιουλίου στις πληρωμές των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων και ειδικότερα σε ότι αφορά τους δικαιούχους του ΕΚΑΣ , τους συνταξιούχους του δημοσίου που λαμβάνουν το μέρισμα του ΜΤΠΥ , τους έχοντες άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης άνω των 1.300 ευρώ, κ.λ.π.



Σε ότι αφορά τους νέους συνταξιούχους τα αποτελέσματα θα φανούν λίγο αργότερα, με δεδομένες τις μεγάλες καθυστερήσεις που υπάρχουν στην απονομή των συντάξεων...

Πολλές είναι οι απόψεις που έχουν διατυπωθεί όλη αυτή την περίοδο για το εάν υπήρχαν άλλες επιλογές, από αυτές οι οποίες αποτυπώθηκαν τελικά στο νέο ασφαλιστικό νόμο.

Η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι εξάντλησε όλα τα περιθώρια και διαπραγματεύτηκε σκληρά προκειμένου να αποτραπούν τα χειρότερα. Ποια θα μπορούσαν βέβαια να είναι τα χειρότερα, αυτό είναι θέμα προς διερεύνηση.

Τώρα που "έκλεισε" αυτός ο "κύκλος" των παρεμβάσεων κι αρχίζουν να ξεδιπλώνονται μια - μια οι συνέπειες, το κρίσιμο ερώτημα για το εάν υπήρχαν άλλες επιλογές , καθίσταται ακόμη πιο επίκαιρο.

Ας δεχτούμε λοιπόν , ότι τα 1,8 δις ευρώ ως μέτρα που αφορούσαν το ασφαλιστικό δεν μπορούσαν να αποτραπούν, αφού είχαν περιληφθεί στη συμφωνία του Ιουλίου του 2015. Να δεχτούμε ότι υπήρχε μια υποχρέωση στην οποία έπρεπε να ανταποκριθούμε, πέρα από την όποια κριτική μπορεί να ασκηθεί για το πώς φτάσαμε σε μια μεγάλη διεύρυνση του ελλείμματος από το 2014 στο 2016.

Ας ξεχάσουμε το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν κι ας έρθουμε στο σήμερα με την υποχρέωση να "καλύψουμε" με μέτρα 1,8 δις έλλειμμα στα ασφαλιστικά ταμεία για το 2016.

Να δούμε πώς μπορούσε να μοιραστεί δικαιότερα το μεγάλο αυτό βάρος αλλά και πώς θα μπορούσε να "ελαφρύνει" με συγκεκριμένες επιλογές.

Γιατί θα έπρεπε να μειωθεί κατά 30% το εισόδημα ενός χαμηλοσυνταξιούχου, μέσα από την κατάργηση του ΕΚΑΣ; Πολύ περισσότερο όταν εκείνοι που νομοθετούν θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το ΕΚΑΣ των 230 ευρώ δεν το έπαιρναν μόνο συνταξιούχοι με 15 ή 20 χρόνια ασφάλισης. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες παλιοί συνταξιούχοι με 30 και 40 χρόνια ασφάλισης που η σύνταξή τους δεν ξεπερνάει τα 500 ευρώ. Συνταξιούχοι από το πρώην ΤΣΑ με σύνταξη 450 ευρώ και 40 έτη ασφάλισης, συνταξιούχοι άλλων ταμείων, θύματα των διατάξεων της διαδοχικής ασφάλισης, όπως αυτές εφαρμόστηκαν με το παλιό καθεστώς πριν το 2011.

Ένας εξορθολογισμός στο πεδίο αυτό, ήταν αναγκαίος για να αντιμετωπιστούν οι στρεβλώσεις που δημιουργήθηκαν κυρίως μετά την 1/1/2015 , μετά την κατάργηση των δώρων στις συντάξεις από 1/1/2013 , έτος που αποτελεί τη βάση των εισοδηματικών κριτηρίων για τη χορήγηση του ΕΚΑΣ το 2015. Άλλο όμως η αναμόρφωση και άλλο η κατάργηση ενός θεσμού που είχε δημιουργήσει ένα "δίχτυ" ασφαλείας για 20 χρόνια περίπου και για 400.000 περίπου συνταξιούχους κάθε χρόνο

Γιατί θα έπρεπε να μεταφερθεί ένα μεγάλο βάρος στους νέους συνταξιούχους και να μην επιμεριστεί δίκαια σε όλους τους συνταξιούχους, αφού τελικά αποφασίστηκαν περικοπές;

Αφού κατά την Κυβέρνηση τα επόμενα χρόνια θα έχουμε ανάπτυξη και οι νέες συντάξεις θα αυξηθούν , γιατί δεν είναι δικαιότερο το μέτρο να συμβαδίζουν οι συντάξεις παλιών και νέων και όλες μαζί να μειώνονται ή όλες μαζί να αυξάνονται;

Από τη μεγάλη μείωση 20% περίπου κατά μέσο όρο στις συντάξεις των νέων συνταξιούχων για το 2016 και 2017 τα ταμεία θα εξοικονομήσουν 250 εκ. ευρώ περίπου που ισοδυναμεί με 0,6% μείωση όλων των κύριων συντάξεων. Μια μείωση που θα μπορούσε να είναι και 2% εάν επρόκειτο να αποτραπούν και άλλα ακραία μέτρα που πάρθηκαν για τις συντάξεις αναπηρίας, χηρείας κ.λ.π.. Και το 2018 που θα έχουμε ανάπτυξη να δοθούν σε όλους οι ανάλογες , εφόσον υπάρξει η δυνατότητα , αυξήσεις. Με δεδομένο μάλιστα ότι σήμερα δεν υπάρχουν οι ανισότητες και τα προνόμια του παρελθόντος , αλλά, και όπου ακόμη υπάρχουν τέτοιες εστίες, ας καταργηθούν.

Από την άλλη πλευρά δεν θα έπρεπε να υπάρξει, έστω και λίγους μήνες, πριν φθάσουμε στα επώδυνα μέτρα μια προσπάθεια βελτίωσης της εισπραξιμότητας και αύξησης των εσόδων των ταμείων;

Έχει δει κάποιος από τα Ταμεία ή το εποπτεύον Υπουργείο Εργασίας πόσες δεκάδες χιλιάδες από τους οφειλέτες που είχαν κάνει ρύθμιση την έχασαν όχι γιατί δεν είχαν την πρόθεση να πληρώσουν , αλλά, από ασυνεννοησία τραπεζών και ταμείων σε σχέση με την μεταφορά των χρημάτων, παρά την πάγια εντολή που είχε δοθεί; Πόσες άλλες δεκάδες χιλιάδες έχασαν επίσης τη ρύθμιση , αφού υπήχθησαν υποχρεωτικά στις 100 δόσεις ενώ εξυπηρετούσαν με προηγούμενη ευνοϊκότερη ρύθμιση την οφειλή τους;

Όλα αυτά δείχνουν ότι δεν φταίνε πάντα οι άλλοι για τις...δικές μας επιλογές, στις οποίες σε κάθε περίπτωση υπάρχουν και οι εναλλακτικές. Όταν, βέβαια , δεν υπάρχουν ιδεοληψίες και εμμονές.