Αργός θάνατος

Η απόφαση του Μάριο Ντράγκι να επεκτείνει το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης μέχρι το τέλος του 2017, έστω και με λιγότερα χρήματα που θα «τυπώνει» κάθε μήνα, αλλά περισσότερα στο σύνολό τους, είναι φιλί της ζωής για την ευρωπαϊκή οικονομία.


Αν και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πώς θα είχε διαμορφωθεί το τοπίο στην ΕΕ χωρίς τον επικεφαλής της ΕΚΤ να... ρίχνει χρήμα από το ελικόπτερο, θεωρείται σίγουρο ότι εδώ και μήνες έδωσε ώθηση σε μια οικονομία που χωλαίνει.

Σίγουρα η επέκταση του προγράμματος μπορεί να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τα θεμέλια της ευρωπαϊκής οικονομίας, ειδικά τώρα που κλυδωνίζεται λόγω των ιταλικών τραπεζών.

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν και η Ελλάδα θα προλάβει να αποκομίσει οφέλη από το QE. Δυστυχώς, οι παθογένειες της χώρας και οι λανθασμένες επιλογές των τελευταίων ετών είχαν ως αποτέλεσμα να «βρέχει χρήμα» και η ελληνική οικονομία να κρατάει ομπρέλα. Ακόμη και τώρα είναι άγνωστο αν θα προλάβουμε να πάρουμε μερικά δισ. ευρώ από τον πακτωλό των 780 δισ. ευρώ που θα ρίξει στην αγορά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το 2017.

Υπό κανονικές συνθήκες, δημοσιονομική ισορροπία και κλεισμένες συμφωνίες με τους δανειστές εδώ και πολλούς μήνες, η Ελλάδα θα έβρισκε φθηνό χρήμα για να ενισχυθεί η πραγματική οικονομία. «Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα», λέει ο σοφός λαός, όμως, δεν πρέπει να μείνουμε στο παρελθόν.

Εστω και την ύστατη στιγμή πρέπει η οικονομία να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη της στις διεθνείς αγορές, να διεκδικήσει μερίδιο από τα προγράμματα χαλάρωσης ή ανάπτυξης και να κάνει ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να αποκατασταθεί η ρευστότητα για τις ελληνικές επιχειρήσεις και τους καταναλωτές. Αλλιώς θα «σέρνεται» σε έναν στασιμοπληθωρισμό και σε «αργό θάνατο».