Το αυτιστικό πολιτικό σύστημα της χώρας

Η αποκάλυψη της υπόθεσης με το εφάπαξ του διευθύνοντος συμβούλου στη ΔΕΣΦΑ, σε συνέχεια του σκανδάλου με τις υψηλές αμοιβές στον ΑΔΜΗΕ, έρχεται να επιβεβαιώσει αφενός γιατί οι πολίτες δεν εμπιστεύονται το πολιτικό σύστημα και αφετέρου γιατί επιβιώνουν διαχρονικά οι «χρυσοκάνθαροι» της εξουσίας.



Αν συνδυαστούν όλα αυτά με τις υποθέσεις των «κόκκινων» δανείων των πρώην βουλευτών αλλά και της χαριστικής ρύθμισης για την εισφορά αλληλεγγύης και τους φόρους των πολιτικών, μπορεί να αντιληφθεί κανείς γιατί χρειάζεται αυτοκάθαρση στο πολιτικό σύστημα.

Εδώ και πολλά χρόνια η κριτική που ασκείται είναι σκληρή. Για τους βουλευτές, τις εκάστοτε κυβερνήσεις, τα στελέχη που στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό, κυρίως τους εκλεκτούς των υπουργών που καταλαμβάνουν τις υψηλές θέσεις - κλειδιά.

Τις περισσότερες φορές είναι απολύτως δικαιολογημένες οι αντιδράσεις των πολιτών όταν ακούν για πολιτικά σκάνδαλα και δεν μπορούν να εναντιωθούν ή τουλάχιστον δεν βλέπουν αλλαγές στις «Μαυρογιαλούρικες» πρακτικές που χρόνια τώρα ταλανίζουν τη χώρα.

Κι όσο κι αν δεν είναι αποδεκτές οι λαϊκίστικες κορόνες ή αντιδράσεις που είδαμε στο πρόσφατο παρελθόν έξω από τη Βουλή, κάτι θα πρέπει να κάνει το ίδιο το πολιτικό προσωπικό για να αυτοπροστατευτεί.

Αλλά και για να υπερασπιστεί τη Δημοκρατία, το κύρος του ελληνικού κοινοβουλίου και προκειμένου να ανακτήσει λίγη από τη χαμένη αίγλη που είχε κάποτε το πολιτικό προσωπικό.

Οσοι βρίσκονται σε καίριες θέσεις του κρατικού μηχανισμού οφείλουν και να είναι τίμιοι και να το δείχνουν καθημερινά με τις πράξεις τους.

Ειδικά σε περιόδους όπως αυτή που περνά η Ελλάδα. Αν δεν γίνουν κινήσεις αυτοπροστασίας και αλλαγής ενός σαθρού μοντέλου που ευνοεί την κομματοκρατία, τους «κολλητούς» και τα προσωπικά ρουσφέτια, τότε είναι πολύ κοντά η στιγμή όπου ο ακραίος κι επικίνδυνος λαϊκισμός θα επικρατήσει ολοκληρωτικά και στη χώρα μας.