Η Σκάρλετ, ο Ευκλείδης και... όσα παίρνει ο άνεμος

Κυρίαρχο καθήκον και βασική ευθύνη μιας κυβέρνησης που διαπραγματεύεται είναι να φέρνει αποτελέσματα για τη χώρα και τους πολίτες. Να καταθέτει όλα της τα όπλα στη μάχη με τους δανειστές και να πετυχαίνει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.



Υποχωρήσεις θα υπάρξουν, στρατηγικές ήττες επίσης. Όμως, μια κυβέρνηση κρίνεται στα δύσκολα και στα αποτελέσματα που φέρνει. Και αυτή η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες θα κριθούν από τα αποτελέσματα στο πεδίο της οικονομίας. Στη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών και κυρίως στο πότε και με ποιο τρόπο θα βγει η χώρα από την κρίση.

Ο πρωθυπουργός, ουκ ολίγες φορές, έχει υποσχεθεί έξοδο από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια. Και σίγουρα οι διαπραγματεύσεις που γίνονται έχουν ως βασικό στόχο τη βελτίωση των όρων μιας επώδυνης συμφωνίας, που φαντάζει αδύνατο να αποφευχθεί.

Ο χρόνος, όμως, είναι χρήμα και η καθυστέρηση ίσως κοστίσει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι τα ίδια τα μέτρα. Αλλωστε, η ψυχολογία στην οικονομία έχει μεγάλο κόστος. Και όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η δραματική και μακρόσυρτη συζήτηση με τους δανειστές βουλιάζει την οικονομία.

Τα ληξιπρόθεσμα χρέη στην εφορία αυξήθηκαν μέσα σε ένα μήνα πάνω από 1,6 δισ. ευρώ. Ολο και περισσότεροι Ελληνες δεν πληρώνουν απολύτως τίποτε, ούτε καν τα δάνειά τους. Οι μη εξυπηρετούμενες χορηγήσεις αυξήθηκαν πάνω από 1,5 δισ. το τελευταίο δίμηνο. Ταυτόχρονα φαίνεται να αδειάζουν οι λογαριασμοί και… τα λεφτά στο στρώμα δεν αρκούν πλέον για να πληρωθούν τα εξόδα. Κι όλα αυτά, ενώ δεν έχουν έρθει ακόμη τα νέα μέτρα που θα οδηγήσουν εκ των πραγμάτων σε μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος.

Στην αρνητική εξίσωση θα πρέπει προστεθεί η κατάσταση των ελληνικών τραπεζών που έχουν «στεγνώσει» και οι φόβοι για νέα συστημική αστάθεια.

Υπό αυτές τις συνθήκες και με δεδομένο ότι έχει χαθεί ο Μάρτιος, πρέπει πλέον η κυβέρνηση να κλείσει την αξιολόγηση το αργότερο μέχρι το Πάσχα. Η οικονομία βρίσκεται σε «κόκκινη ζώνη», χρόνος δεν υπάρχει, αφού η καθημερινότητα δίνει την εικόνα μιας χώρας που είναι έτοιμη να εκραγεί. Αν η διαπραγμάτευση πάει τον Μάιο τότε ίσως ο λογαριασμός να γίνει χειρότερος και η κυβέρνηση να βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση. Ακόμη και οι φήμες ότι μαζεύει χρήμα για να πληρώσει τις επόμενες δόσεις των δανείων δεν προκαλούν εφησυχασμό, αντιθέτως, δημιουργούν εύλογες ανησυχίες για επιστροφή στο… 2015.

Είναι σίγουρο ότι η… Σκάρλετ Γιόχανσον δεν γνωρίζει τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και δεν θα βγει μαζί του για ποτό. Ο υπουργός, όμως, έχει την ευκαιρία να πετύχει πιο εφικτούς στόχους, όπως να κλείσει την αξιολόγηση και να αποτρέψει περαιτέρω ζημιά στα δημοσιονομικά μεγέθη αλλά και στην πραγματική οικονομία. Εκτός κι αν ακολουθεί την πολιτική «όσα παίρνει ο άνεμος».

Μια άλλη Σκάρλετ στην ομώνυμη ταινία-θρύλο του παγκόσμιου κινηματογράφου έγινε η πρωταγωνίστρια της ιστορικής ατάκας που της είπε ο Ρετ Μπάτλερ: «Frankly, my dear, I don’t give a damn». (Ειλικρινά, αγαπητή μου δεν δίνω δεκάρα)

Ας μην το ακούσει η Ελλάδα από τους δανειστές, αλλά και από την πραγματική οικονομία…