«Εάν γύριζε το ρολόι πίσω, σε όλες τις κρίσιμες στιγμές θα κάναμε τα
ίδια πράγματα. Θα ξανακάναμε το δημοψήφισμα και τις εκλογές». Τα λόγια
αυτά ανήκουν σε κορυφαίο υπουργό της κυβέρνησης, τον Πάνο Σκουρλέτη ο
οποίος, η αλήθεια να λέγεται, πάντα τολμούσε να πει τη γνώμη του, έστω
κι αν αυτή ήταν σε πλήρη αντίθεση με την επίσημη γραμμή.
Και είναι αντίθετη για ακόμη μια φορά καθώς, μόλις 24 ώρες πριν, ο ίδιος ο πρωθυπουργός επαναλάμβανε τα περί αυταπατών που είχε και οι οποίες οδήγησαν στις δύσκολες αποφάσεις με το πιστόλι στον κρόταφο. Αν δεν υπήρχαν αυτές οι αυταπάτες, αν ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ και ως κυβέρνηση το δραματικό πρώτο εξάμηνο του 2015 είχε αντιμετωπίσει με ρεαλισμό την κατάσταση στη χώρα δεν θα χρειαζόταν ούτε το δημοψήφισμα, ούτε και οι εκλογές.
Όπως απέδειξε η ιστορία και τα δύο ήταν παντελώς άχρηστα και το μόνο που κατάφεραν ήταν να φέρουν σε χειρότερη διαπραγματευτική θέση την Ελλάδα, αφού η αριστερή κυβέρνηση είχε τη στήριξη της κοινωνίας. Όπως άχρηστη ήταν και η δραματική καθυστέρηση στην αξιολόγηση, η οποία έπρεπε να κλείσει από πέρυσι τον Φεβρουάριο και ακόμη παραμένει ανοικτή.
Κανείς δεν αφαιρεί το δικαίωμα από μια κυρίαρχη κυβέρνηση να κάνει διαπραγμάτευση. Να αγωνίζεται σκληρά για να πετύχει ευνοϊκές συμφωνίες. Κανείς δεν έχει κατηγορήσει τον κ. Τσίπρα ότι δεν δίνει μάχες για καλύτερους όρους. Αυτό, όμως, πόρρω απέχει από τα αποτελέσματα που έφερε αυτή η ατέρμονη συζήτηση.
Δυστυχώς οι δανειστές παραμένουν σκληροί, στην ίδια γραμμή από το 2010. Οι ισορροπίες στην Ευρώπη δεν άλλαξαν όπως πίστευε ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν άλλαξαν, γιατί ο κάθε λαός αποφασίζει ελεύθερα ποιοι θέλουν να τον κυβερνήσουν. Από το 2014 όλοι συμβούλευαν τον κ. Τσίπρα προς αυτή την κατεύθυνση. Ηταν η πρώτη αυταπάτη, η ανατροπή συσχετισμών στην Ευρώπη. Και μ’ αυτή την αυταπάτη οδηγηθήκαμε στο δραματικό καλοκαίρι του 2015 και σε μια επώδυνη συμφωνία, της οποίας τα αποτελέσματα πληρώνει και η χώρα, αλλά και η κυβέρνηση που καλείται να υπογράψει νέα μέτρα.
Και ας μην ξεχνούν όσοι δεν παραδέχονται τα λάθη τους, ότι η οικονομία της χώρας πήγε πολύ πίσω και μόλις τώρα και με απίστευτες θυσίες ανακάμπτει. Το δημοψήφισμα, οι κλειστές τράπεζες, τα capital controls, η ατέρμονη διαπραγμάτευση, η αβεβαιότητα στην αγορά, η αποεπένδυση εξαιτίας της οικονομικής ανασφάλειας, είναι επιπτώσεις οι οποίες δεν θα πρέπει να οδηγούν τον κ. Σκουρλέτη και κανέναν άλλον σε δηλώσεις «μη μετάνοιας».
Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους, η ζημιά έγινε, οφείλουν οι πολιτικοί να παραδεχθούν τις ευθύνες τους και να πάει η χώρα πιο πέρα. Οσο συνεχίζουμε να παρελθοντολογούμε και ειδικά όσο κορυφαίοι υπουργοί εμφανίζονται να μην έχουν όραμα για την οικονομία και την κοινωνία, τόσο θα μένουμε πίσω, όταν παγκοσμίως συμβαίνουν κατακλυσμιαίες μεταβολές.
Η κυβέρνηση μόλις κλείσει την αξιολόγηση έχει εθνικό καθήκον να καταθέσει ένα στρατηγικό σχέδιο για την ανάπτυξη της οικονομίας. Μια ανάπτυξη που δεν θα βασίζεται στο «ξύσιμο» του βαρελιού, στο «στράγγισμα» της αγοράς, στην υπερφορολόγηση. Αλλά που θα έχει ως πρώτη προτεραιότητα τις επενδύσεις, την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, τη συνεργασία δημοσίου και ιδιωτών.
Αν δεν το πράξει αυτό, απλά θα αποδείξει ότι έχει μείνει στο δημοψήφισμα και τους χορούς στο Σύνταγμα που αποδείχθηκαν... χοροί του Ζαλόγγου.
Και είναι αντίθετη για ακόμη μια φορά καθώς, μόλις 24 ώρες πριν, ο ίδιος ο πρωθυπουργός επαναλάμβανε τα περί αυταπατών που είχε και οι οποίες οδήγησαν στις δύσκολες αποφάσεις με το πιστόλι στον κρόταφο. Αν δεν υπήρχαν αυτές οι αυταπάτες, αν ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ και ως κυβέρνηση το δραματικό πρώτο εξάμηνο του 2015 είχε αντιμετωπίσει με ρεαλισμό την κατάσταση στη χώρα δεν θα χρειαζόταν ούτε το δημοψήφισμα, ούτε και οι εκλογές.
Όπως απέδειξε η ιστορία και τα δύο ήταν παντελώς άχρηστα και το μόνο που κατάφεραν ήταν να φέρουν σε χειρότερη διαπραγματευτική θέση την Ελλάδα, αφού η αριστερή κυβέρνηση είχε τη στήριξη της κοινωνίας. Όπως άχρηστη ήταν και η δραματική καθυστέρηση στην αξιολόγηση, η οποία έπρεπε να κλείσει από πέρυσι τον Φεβρουάριο και ακόμη παραμένει ανοικτή.
Κανείς δεν αφαιρεί το δικαίωμα από μια κυρίαρχη κυβέρνηση να κάνει διαπραγμάτευση. Να αγωνίζεται σκληρά για να πετύχει ευνοϊκές συμφωνίες. Κανείς δεν έχει κατηγορήσει τον κ. Τσίπρα ότι δεν δίνει μάχες για καλύτερους όρους. Αυτό, όμως, πόρρω απέχει από τα αποτελέσματα που έφερε αυτή η ατέρμονη συζήτηση.
Δυστυχώς οι δανειστές παραμένουν σκληροί, στην ίδια γραμμή από το 2010. Οι ισορροπίες στην Ευρώπη δεν άλλαξαν όπως πίστευε ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν άλλαξαν, γιατί ο κάθε λαός αποφασίζει ελεύθερα ποιοι θέλουν να τον κυβερνήσουν. Από το 2014 όλοι συμβούλευαν τον κ. Τσίπρα προς αυτή την κατεύθυνση. Ηταν η πρώτη αυταπάτη, η ανατροπή συσχετισμών στην Ευρώπη. Και μ’ αυτή την αυταπάτη οδηγηθήκαμε στο δραματικό καλοκαίρι του 2015 και σε μια επώδυνη συμφωνία, της οποίας τα αποτελέσματα πληρώνει και η χώρα, αλλά και η κυβέρνηση που καλείται να υπογράψει νέα μέτρα.
Και ας μην ξεχνούν όσοι δεν παραδέχονται τα λάθη τους, ότι η οικονομία της χώρας πήγε πολύ πίσω και μόλις τώρα και με απίστευτες θυσίες ανακάμπτει. Το δημοψήφισμα, οι κλειστές τράπεζες, τα capital controls, η ατέρμονη διαπραγμάτευση, η αβεβαιότητα στην αγορά, η αποεπένδυση εξαιτίας της οικονομικής ανασφάλειας, είναι επιπτώσεις οι οποίες δεν θα πρέπει να οδηγούν τον κ. Σκουρλέτη και κανέναν άλλον σε δηλώσεις «μη μετάνοιας».
Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους, η ζημιά έγινε, οφείλουν οι πολιτικοί να παραδεχθούν τις ευθύνες τους και να πάει η χώρα πιο πέρα. Οσο συνεχίζουμε να παρελθοντολογούμε και ειδικά όσο κορυφαίοι υπουργοί εμφανίζονται να μην έχουν όραμα για την οικονομία και την κοινωνία, τόσο θα μένουμε πίσω, όταν παγκοσμίως συμβαίνουν κατακλυσμιαίες μεταβολές.
Η κυβέρνηση μόλις κλείσει την αξιολόγηση έχει εθνικό καθήκον να καταθέσει ένα στρατηγικό σχέδιο για την ανάπτυξη της οικονομίας. Μια ανάπτυξη που δεν θα βασίζεται στο «ξύσιμο» του βαρελιού, στο «στράγγισμα» της αγοράς, στην υπερφορολόγηση. Αλλά που θα έχει ως πρώτη προτεραιότητα τις επενδύσεις, την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, τη συνεργασία δημοσίου και ιδιωτών.
Αν δεν το πράξει αυτό, απλά θα αποδείξει ότι έχει μείνει στο δημοψήφισμα και τους χορούς στο Σύνταγμα που αποδείχθηκαν... χοροί του Ζαλόγγου.
