Νέο τοπίο ξημέρωσε για την ελληνική οικονομία, και τη χώρα
γενικότερα. Η ψήφιση του νομοσχεδίου με τα νέα, σκληρά, μέτρα ως
αντάλλαγμα για τη ρύθμιση του χρέους αλλάζει τα δεδομένα και σε πολιτικό
επίπεδο.
Η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο ώστε να επιχειρήσει να ανατρέψει τις αρνητικές επιπτώσεις από τα δυόμισι χρόνια διακυβέρνησης με τις αέναες διαπραγματεύσεις, τις απαιτήσεις των δανειστών, τη σκληρή λιτότητα που δεν άλλαξε καθόλου από το 2015.
Από την πλευρά της, η αντιπολίτευση θα έχει το δικό της πολιτικό χρόνο για να μπορέσει να πείσει τους πολίτες σχετικά με το δικό της «αφήγημα».
Ωστόσο, πέραν των πολιτικών παιχνιδιών και σκοπιμοτήτων υπάρχει και η πραγματική οικονομία. Κι εκεί θα κριθεί η κυβέρνηση. Αν πετύχει να κάνει restart και να επανεκκινήσει την οικονομία, τότε θα μπορεί να μιλήσει για success story. Διότι πραγματική επιτυχία δεν είναι ούτε η ολοκλήρωση της αξιολόγησης, ούτε καν η λύση για το χρέος.
Είναι η επιστροφή σε ανάπτυξη που θα διαρκέσει και που θα ενεργοποιήσει όλους τους κλάδους της οικονομίας.
Η επόμενη ημέρα θα είναι εξαιρετικά δύσκολη, διότι έρχεται έπειτα από μια επταετία εφαρμογής σκληρών μέτρων. Αν, δηλαδή, τα πρώτα μνημόνια εφαρμόστηκαν σε μια κοινωνία που είχε ακόμη «λίπος» για να κάψει, τώρα τα μέτρα θα υλοποιηθούν σε πολίτες που δεν έχουν άλλες αντοχές. Και δεν καταγράφεται η αισιοδοξία που έχει ανάγκη η οικονομία για να πάει μπροστά.
Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση αφήσει τον χρόνο να περάσει, δίνοντας τη μάχη μόνο για το χρέος και αφήνοντας την πραγματική οικονομία να «σέρνεται», τότε δεν θα μπορέσει η οικονομία να επανέλθει σε μια κανονικότητα. Στο πρώτο τρίμηνο του έτους εκτροχιάστηκε ο στόχος για ανάπτυξη 2,7%. Αν όλοι εφησυχάσουν εξαιτίας της πολύ καλής τουριστικής περιόδου, τότε είναι σίγουρο ότι η ζημιά που θα γίνει θα είναι μεγάλη και μη αναστρέψιμη.
Είναι η ώρα, επομένως, να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις χωρίς χρονοτριβή. Αποφάσεις για την προσέλκυση επενδύσεων, την παροχή κινήτρων, την ενίσχυση της ρευστότητας.
Αλλιώς, η στασιμομιζέρια απλά θα γίνει μόνιμο χαρακτηριστικό της ελληνικής οικονομίας.
Η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο ώστε να επιχειρήσει να ανατρέψει τις αρνητικές επιπτώσεις από τα δυόμισι χρόνια διακυβέρνησης με τις αέναες διαπραγματεύσεις, τις απαιτήσεις των δανειστών, τη σκληρή λιτότητα που δεν άλλαξε καθόλου από το 2015.
Από την πλευρά της, η αντιπολίτευση θα έχει το δικό της πολιτικό χρόνο για να μπορέσει να πείσει τους πολίτες σχετικά με το δικό της «αφήγημα».
Ωστόσο, πέραν των πολιτικών παιχνιδιών και σκοπιμοτήτων υπάρχει και η πραγματική οικονομία. Κι εκεί θα κριθεί η κυβέρνηση. Αν πετύχει να κάνει restart και να επανεκκινήσει την οικονομία, τότε θα μπορεί να μιλήσει για success story. Διότι πραγματική επιτυχία δεν είναι ούτε η ολοκλήρωση της αξιολόγησης, ούτε καν η λύση για το χρέος.
Είναι η επιστροφή σε ανάπτυξη που θα διαρκέσει και που θα ενεργοποιήσει όλους τους κλάδους της οικονομίας.
Η επόμενη ημέρα θα είναι εξαιρετικά δύσκολη, διότι έρχεται έπειτα από μια επταετία εφαρμογής σκληρών μέτρων. Αν, δηλαδή, τα πρώτα μνημόνια εφαρμόστηκαν σε μια κοινωνία που είχε ακόμη «λίπος» για να κάψει, τώρα τα μέτρα θα υλοποιηθούν σε πολίτες που δεν έχουν άλλες αντοχές. Και δεν καταγράφεται η αισιοδοξία που έχει ανάγκη η οικονομία για να πάει μπροστά.
Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση αφήσει τον χρόνο να περάσει, δίνοντας τη μάχη μόνο για το χρέος και αφήνοντας την πραγματική οικονομία να «σέρνεται», τότε δεν θα μπορέσει η οικονομία να επανέλθει σε μια κανονικότητα. Στο πρώτο τρίμηνο του έτους εκτροχιάστηκε ο στόχος για ανάπτυξη 2,7%. Αν όλοι εφησυχάσουν εξαιτίας της πολύ καλής τουριστικής περιόδου, τότε είναι σίγουρο ότι η ζημιά που θα γίνει θα είναι μεγάλη και μη αναστρέψιμη.
Είναι η ώρα, επομένως, να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις χωρίς χρονοτριβή. Αποφάσεις για την προσέλκυση επενδύσεων, την παροχή κινήτρων, την ενίσχυση της ρευστότητας.
Αλλιώς, η στασιμομιζέρια απλά θα γίνει μόνιμο χαρακτηριστικό της ελληνικής οικονομίας.
