Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ζητά από
τους Ευρωπαίους πιστωτές να δώσουν περισσότερες λεπτομέρειες όσον αφορά
τα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, σύμφωνα με δημοσίευμα του
Reuters.
Το ΔΝΤ πιστεύει ότι τα μέτρα ελάφρυνσης,
ή τουλάχιστον μια ξεκάθαρη υπόσχεση σήμερα, χρειάζονται για να
αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των επενδυτών στην Ελλάδα, ιδίως αν η χώρα,
της οποίας το χρέος φτάνει το 180% του ΑΕΠ, είναι να επιστρέψει στις
αγορές το επόμενο έτος.
Αλλά η Γερμανία και άλλες βόρειες
ευρωπαϊκές χώρες σημειώνουν ότι εάν η Ελλάδα έχει υψηλό πρωτογενές
πλεόνασμα για αρκετό χρονικό διάστημα, μπορεί να μην χρειαστεί περαιτέρω
ελάφρυνση στο χρέος της, ιδίως με τα υφιστάμενα πολύ φθηνά δάνεια να
εξοικονομούν 8 δισ. ευρώ ή το 4,5% του ΑΕΠ.
Σε αυτό το πλαίσιο, το ΔΝΤ και η
Ευρωζώνη συζητούν για το πόσα χρόνια θα πρέπει η Αθήνα να κρατήσει τα
πρωτογενή πλεονάσματα στο 3,5% του ΑΕΠ, με τις απόψεις να ποικίλουν από
τα 2 με 3 χρόνια μέχρι τα 10 χρόνια – με το τελευταίο να θεωρείται
τελείως μη ρεαλιστικό από το ΔΝΤ.
Το Βερολίνο από την πλευρά του είναι
επιφυλακτικό να δεσμευτεί σε μέτρα ελάφρυνσης προκαταβολικά, καθώς
φοβάται ότι αυτό θα αφήσει τους δανειστές χωρίς μοχλό πίεσης έναντι της
ελληνικής κυβέρνησης η οποία έχει συχνά αποτύχει στο παρελθόν να
παραδόσεις τις συμφωνηθέντες μεταρρυθμίσεις, όπως αναφέρει το
πρακτορείο.
Η Γερμανία, η οποία έχει εκλογές το
Σεπτέμβριο, πιστεύει επίσης ότι η απόφαση στο χρέος θα πρέπει να ληφθεί
στο τέλος του προγράμματος διάσωσης το 2018, όταν θα είναι γνωστά τα
οικονομικά δεδομένα.
Αλλά το ΔΝΤ θέλει περισσότερες
λεπτομέρειες σήμερα. Για παράδειγμα θέλει να μάθει για πόσα χρόνια η
Ευρωζώνη θα μπορούσε να επεκτείνει τον ορίζοντα λήξης των ελληνικών
ομολόγων, ακόμα και εάν αυτό γίνεται μόνο σε ένα πιθανό εύρος.
"Τα μέτρα ανακούφισης του χρέους δεν θα
πρέπει να εξειδικευτούν μέχρι το τελευταίο δεκαδικό ή να παραδοθούν πριν
το τέλος του προγράμματος", αναφέρει αξιωματούχος του ΔΝΤ στο
πρακτορείο. Αλλά οι υποσχέσεις θα πρέπει να είναι ποσοτικοποιημένες με
τις λεπτομέρειες να πηγαίνουν "πολύ πιο μακριά" από τα μέτρα που έχουν
προσφερθεί προηγουμένως.
"Θα πρέπει να έχουν νούμερα για τα
πιθανά μέτρα, για να δείχνουν ότι αυτά τα πιθανά μέτρα πράγματι
εμπεριέχουν καθοριστικές αλλαγές όσον αφορά το χρέος", αναφέρει ο
αξιωματούχος.
Η επιλογή της αναμονής μέχρι το 2018 για
τα τελευταία νούμερα, όπως θέλει η Γερμανία, δεν θα αλλάξει την ανάγκη
για μέτρα ελάφρυνσης, προσθέτει ο αξιωματούχος.
"Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η ανάλυση
βιωσιμότητας του χρέος από το ΔΝΤ σε 12 μήνες δεν θα δείξει πως δεν
χρειάζεται ανακούφιση στο χρέος. Με βεβαιότητα, χρειάζεται ανακούφιση
στο χρέος", αναφέρει.
Αξιωματούχοι σημειώνουν πάντως ότι
Ευρωζώνη και ΔΝΤ είναι αποφασισμένοι να καταλήξουν σε συμφωνία έως τις
22 Μαΐου και διεξάγουν εποικοδομητικές συζητήσεις, πηγαίνοντας πιο
μακριά από το να επαναδιατυπώσουν απλά τις θέσεις τους, αν και
χρειάζεται ακόμα πολύ δουλειά για να επιτευχθεί συμφωνίας.
Το Reuters υπενθυμίζει ότι η Ευρωζώνη
υποσχέθηκε το Μάιο του 2016 ότι εάν η Ελλάδα πετύχει όλες τις
μεταρρυθμίσεις που είχε αναλάβει στο πλαίσιο του προγράμματος διάσωσης,
θα προχωρούσε σε επέκταση των ωριμάνσεων των ομολόγων και σε περιόδους
χάριτος ώστε οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας να είναι κάτω από το
15% του ΑΕΠ μετά το 2018 σε μεσοπρόθεσμο επίπεδο και κάτω από το 20% του
ΑΕΠ αργότερα.
Είχε επίσης αναφέρει ότι θα εξέταζε το
ενδεχόμενο να αντικαταστήσει τα πιο ακριβά δάνεια του ΔΝΤ στην Ελλάδα με
πιο φθηνά δάνεια και να μεταβιβάσει στην Αθήνα τα κέρδη από το
χαρτοφυλάκιο ελληνικών ομολόγων που είχαν αγοραστεί από τις κεντρικές
τράπεζες της Ευρωζώνης.
Αλλά αυτό μπορεί μόνο να συμβεί εάν η
Ελλάδα παραδώσει όλες τις μεταρρυθμίσεις μέχρι τα μέσα του 2018 και μόνο
εάν η ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους δείξει ότι η Αθήνα χρειάζεται
μέτρα ανακούφισης για να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του χρέους.
Εάν εφαρμοστούν όλα αυτά, τα μέτρα
ελάφρυνσης αναμένεται να οδηγήσουν σε σωρευτική μείωση του δείκτη χρέους
προς ΑΕΠ κατά περίπου 20 ποσοστιαίες μονάδες μέχρι το 2060, σύμφωνα με
τις εκτιμήσεις του Ευρωπαϊκού Ταμείου Σταθερότητας.
Αυτό αναμένεται να μειώσει τις
ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας κατά σχεδόν πέντε
ποσοστιαίες μονάδες στον ίδιο χρονικό ορίζοντα.
