Ο εφευρέτης ή οι εφευρέτες του μπίτκοϊν έπρεπε, μεταξύ
άλλων, να δώσουν λύση και στο πρόβλημα της αποτροπής της διπλής δαπάνης
των ιδίων χρηματικών μονάδων. Η λύση στο πρόβλημα δόθηκε με τη σύλληψη
και εφαρμογή της αλυσίδας τμημάτων (αγγλ. blockchain). Μπορεί κανείς να
φαντασθεί αδρομερώς την αλυσίδα τμημάτων ως έναν κατάλογο όλων των
συναλλαγών που έχουν ποτέ πραγματοποιηθεί με μπίτκοϊν.
Οι συναλλαγές με μπίτκοϊν μπορεί να μην προσφέρουν μεν απόλυτη ανωνυμία, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι δύσκολο να αποκαλύψουν την ταυτότητα των συναλλασσομένων με αυτό, ιδίως στην περίπτωση που αυτοί είναι πολύπειροι κυβερνοεγκληματίες με ειδικές γνώσεις για την κάλυψη των ψηφιακών τους ιχνών.
Σημαντική είναι η επισήμανση, ότι εκτός από την εξόρυξη, η απόκτηση του μπίτκοϊν είναι δυνατή και με την αγορά του με συμβατικά νομίσματα μέσω ειδικών διαδικτυακών ανταλλακτηρίων.
Το μπίτκοϊν («bitcoin», «BTC», «XBT», «») απασχολεί τη δημοσιότητα από την εφεύρεσή του το έτος 2009. Πολλές φορές έχει καταστεί αρνητικός πρωταγωνιστής λόγω της εμπλοκής του σε παράνομες δραστηριότητες. Σχετικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη είδηση του κακόβουλου λογισμικού που χρησιμοποιήθηκε σε μία παγκόσμιας κλίμακας κυβερνοεπίθεση και το οποίο προσβάλλει υπολογιστικά συστήματα, προχωρεί στην αθέμιτη κρυπτογράφηση αποθηκευμένων σε αυτά αρχείων και στη συνέχεια απαιτεί εκβιαστικά την καταβολή λύτρων σε μπίτκοϊν για την αποκρυπτογράφηση των εν λόγω αρχείων. Η επιλογή από τους κυβερνοεγκληματίες του μπίτκοϊν για την καταβολή των λύτρων δεν είναι τυχαία: Οι συναλλαγές με μπίτκοϊν μπορεί να μην προσφέρουν μεν απόλυτη ανωνυμία, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι δύσκολο να αποκαλύψουν την ταυτότητα των συναλλασσομένων με αυτό, ιδίως στην περίπτωση που αυτοί είναι πολύπειροι κυβερνοεγκληματίες με ειδικές γνώσεις για την κάλυψη των ψηφιακών τους ιχνών.
Αναλογιζόμενος κανείς τα προεκτεθέντα, οδηγείται σε τρία εύλογα ερωτήματα: Πρώτον, τι είναι το μπίτκοϊν; Δεύτερον, πώς μπορεί το μπίτκοϊν ? και γενικότερα το κρυπτοχρήμα ? να εμπλακεί σε έκνομες ενέργειες; Τρίτον, τι μπορεί να πράξει το κράτος, ώστε να μειώσει τους κινδύνους που απορρέουν από την παράνομη χρήση τού κρυπτοχρήματος;
Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι ότι το μπίτκοϊν αποτελεί είδος κρυπτοχρήματος. Κρυπτοχρήμα ονομάζεται το αποκεντρωμένο μέσο πληρωμής, το οποίο βασίζεται στην κρυπτογραφία για την πραγματοποίηση συναλλαγών και για τη δημιουργία νέων μονάδων του ιδίου. Ο όρος «αποκεντρωμένο» τού αποδίδεται, επειδή το κρυπτοχρήμα δεν εκδίδεται από κεντρικές τράπεζες κρατών, αλλά αποτελεί μορφή ιδιωτικού χρήματος. Το πρώτο συνθετικό του νεολογισμού «κρυπτοχρήμα» φανερώνει ακριβώς τη σχέση τού είδους αυτού χρήματος με την κρυπτογραφία.
Ενδιαφέρουσα στο πλαίσιο της παρούσας προβληματικής είναι και η επεξήγηση του τρόπου δημιουργίας νέων μονάδων του μπίτκοϊν. Πρωτίστως πρέπει να διευκρινισθεί ότι υπάρχει οροφή στον αριθμό των μονάδων μπίτκοϊν που θα τεθούν σε κυκλοφορία: Ο αριθμός αυτός είναι 21 εκατομμύρια. Προς το παρόν έχουν τεθεί στην κυκλοφορία άνω των 16 εκατομμυρίων μπίτκοϊν και συνεχώς δημιουργούνται νέα με μια διαδικασία που ονομάζεται εξόρυξη (αγγλ. mining), περισσότερες πληροφορίες για την οποία δίδονται ευθύς ακολούθως:
Ο εφευρέτης ή οι εφευρέτες του μπίτκοϊν έπρεπε, μεταξύ άλλων, να δώσουν λύση και στο πρόβλημα της αποτροπής της διπλής δαπάνης των ιδίων χρηματικών μονάδων. Η λύση στο πρόβλημα δόθηκε με τη σύλληψη και εφαρμογή της αλυσίδας τμημάτων (αγγλ. blockchain). Μπορεί κανείς να φαντασθεί αδρομερώς την αλυσίδα τμημάτων ως έναν κατάλογο όλων των συναλλαγών που έχουν ποτέ πραγματοποιηθεί με μπίτκοϊν. Η αλυσίδα τμημάτων τηρείται ως εξής: Ο οποιοσδήποτε διαθέτει ένα ισχυρό υπολογιστικό σύστημα μπορεί να επιλέξει να γίνει εξορύκτης (αγγλ. miner), δηλαδή να συμμετάσχει στο δίκτυο μπίτκοϊν διαθέτοντας την επεξεργαστική ισχύ του υπολογιστή του για την πραγματοποίηση των πολύπλοκων υπολογισμών που απαιτούνται, ώστε να επαληθευθεί μια ομάδα συναλλαγών και συνακολούθως να προστεθεί ένα νέο τμήμα επιβεβαιωμένων συναλλαγών στην αλυσίδα τμημάτων. Από την ένταξή του στην αλυσίδα τμημάτων, το ποσό της συναλλαγής μπορεί να μεταβιβασθεί περαιτέρω. Ο εξορύκτης που θα συμβάλει επιτυχώς στην προσθήκη κάποιου τμήματος επαληθευμένων συναλλαγών στην αλυσίδα τμημάτων ανταμείβεται με το ποσό των 12,5 μπίτκοϊν, τρέχουσας αξίας περίπου 23.000 ευρώ. Η ανταμοιβή αυτή μειώνεται στο μισό κάθε τετραετία. Η ανάλυση αυτή έχει σημασία για την κατανόηση της παρασιτικής εξόρυξης που θα αναφερθεί κατωτέρω.
Επίσης σημαντική είναι η επισήμανση, ότι εκτός από την εξόρυξη, η απόκτηση του μπίτκοϊν είναι δυνατή και με την αγορά του με συμβατικά νομίσματα μέσω ειδικών διαδικτυακών ανταλλακτηρίων.
Κυβερνοεγκλήματα
Ερχόμενοι στο δεύτερο τεθέν ανωτέρω ερώτημα, μπορούμε να πούμε χονδρικά ότι το κρυπτοχρήμα άλλοτε καθίσταται μέσο για την τέλεση κυβερνοεγκλημάτων και άλλοτε αποτελεί στόχο των κυβερνοεγκληματιών, αν και πολλές φορές η διχοτόμηση αυτή δεν είναι απόλυτη και έτσι περιπτώσεις που το κρυπτοχρήμα αποτελεί μέσο τέλεσης κυβερνοεγκλημάτων αποτελούν παράλληλα και περιπτώσεις που το κρυπτοχρήμα έχει καταστεί και στόχος των κυβερνοεγκληματιών.
Περιπτώσεις που το κρυπτοχρήμα έχει αποτελέσει εργαλείο των κυβερνοεγκληματιών για την επίτευξη των παράνομων μεθοδεύσεών τους είναι οι ακόλουθες: Μία περίπτωση είναι η αναφερθείσα στην αρχή του παρόντος, καθώς είναι σύνηθες οι κυβερνοεγκληματίες να χρησιμοποιούν λογισμικό που ζητεί εκβιαστικά την καταβολή λύτρων σε μπίτκοϊν (λυτρισμικό). Κάποιες φορές το μπίτκοϊν έχει χρησιμοποιηθεί από κυβερνοεγκληματίες για την αποκόμιση παράνομου περιουσιακού οφέλους και την εξαπάτηση των θυμάτων τους. Ακόμη έχουν απασχολήσει τις αλλοδαπές αρχές περιπτώσεις χρήσης του μπίτκοϊν για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Το μπίτκοϊν έχει αποτελέσει και το μέσο πληρωμής που επιλέγουν για την εξόφλησή τους οι ιδρυτές και εκμεταλλευτές των επιγραμμικών μαύρων αγορών. Τέλος, υπάρχουν και περιπτώσεις χρησιμοποίησης του κρυπτοχρήματος σε υποθέσεις φοροδιαφυγής.
Υπάρχουν, όπως είδαμε παραπάνω, και περιπτώσεις που το μπίτκοϊν και γενικά το κρυπτοχρήμα έχουν αποτελέσει στόχο των κυβερνοεγκληματιών. Μερικές από αυτές είναι οι εξής: Οι κυβερνοεγκληματίες έχουν αναπτύξει πολλές μορφές κυβερνοεγκληματικού (κακόβουλου) λογισμικού, το οποίο αποσκοπεί στην παράνομη ιδιοποίηση των μονάδων κρυπτοχρήματος των θυμάτων τους. Επίσης, σύμφωνα με αλλοδαπά δημοσιεύματα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η αναφερθείσα ανωτέρω αλυσίδα τμημάτων να έχει χρησιμοποιηθεί για την ενσωμάτωση σε αυτή υπερσυνδέσεων (αγγλ. hyperlinks) προς εικόνες παιδικής πορνογραφίας. Τέλος, χαρακτηριστικές είναι και οι περιπτώσεις εξόρυξης μέσω παρασιτικών δικτύων, η οποία πραγματοποιείται με την αθέμιτη απόκτηση του ελέγχου ξένων υπολογιστών από κυβερνοεγκληματίες, οι οποίοι στη συνέχεια χρησιμοποιούν την επεξεργαστική ισχύ των υπολογιστών των θυμάτων τους για την εξόρυξη μπίτκοϊν.
Tι κάνει το κράτος
Οι ευφάνταστες μέθοδοι που οι κυβερνοεγκληματίες μετέρχονται, για να εκμεταλλευθούν παράνομα το κρυπτοχρήμα καταδεικνύουν τους κινδύνους που συνέχονται με τη χρήση του κρυπτοχρήματος και καταδεικνύουν την αναγκαιότητα της απάντησης και του τρίτου τεθέντος ανωτέρω ερωτήματος: Πώς πρέπει να αντιδράσει το κράτος; Πρωτίστως πρέπει να διευκρινισθεί σχετικά με το ερώτημα αυτό ότι το κρυπτοχρήμα δεν κρύβει μόνο κινδύνους, αλλά και οφέλη και έτσι η κρατική παρέμβαση πρέπει να είναι τέτοια που να μη φέρει ασφυξία στη χρήση και την περαιτέρω ανάπτυξη των τεχνολογικών καινοτομιών του κρυπτοχρήματος.
Έτσι, ευκταίο θα ήταν το κράτος να προχωρήσει στη ρύθμιση τουλάχιστον του πλαισίου λειτουργίας των ανταλλακτηρίων κρυπτοχρήματος, στην οριοθέτηση της φορολογικής του αντιμετώπισης, όπως έχουν πράξει ξένα κράτη, και στην υιοθέτηση όλων των Συστάσεων της Ομάδας Χρηματοπιστωτικής Δράσης, προκειμένου να καταστεί δυνατή η πρόληψη και καταστολή των αδικημάτων του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος και ιδίως της εξαιρετικά επικίνδυνης χρηματοδότησης της τρομοκρατίας μέσω της χρήσης κρυπτοχρήματος.
Επίσης, θα πρέπει να επιμορφωθεί η αστυνομία και οι δικαστικές, εισαγγελικές, φορολογικές και λοιπές αρμόδιες κρατικές αρχές σχετικά με τη φύση και τη λειτουργία του κρυπτοχρήματος. Θα πρέπει, τέλος, να αναμορφωθούν οι διατάξεις νόμων που αφορούν την κατάσχεση, τη δήμευση, την απαγόρευση εκποίησης και την υπό οποιαδήποτε μορφή δέσμευση περιουσιακών στοιχείων, ώστε να προβλέπεται ειδικά και η περίπτωση του κρυπτοχρήματος, το οποίο χρήζει ειδικής αντιμετώπισης.
Έτσι θα μπορέσει το κράτος τόσο να θωρακισθεί το ίδιο όσο και να θωρακίσει και τους πολίτες του έναντι των κινδύνων που κρύβει η παράνομη χρήση του κρυπτοχρήματος, χωρίς να προκαλέσει ασφυξία στη θεμιτή χρήση και ανάπτυξή του.
Οι συναλλαγές με μπίτκοϊν μπορεί να μην προσφέρουν μεν απόλυτη ανωνυμία, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι δύσκολο να αποκαλύψουν την ταυτότητα των συναλλασσομένων με αυτό, ιδίως στην περίπτωση που αυτοί είναι πολύπειροι κυβερνοεγκληματίες με ειδικές γνώσεις για την κάλυψη των ψηφιακών τους ιχνών.
Σημαντική είναι η επισήμανση, ότι εκτός από την εξόρυξη, η απόκτηση του μπίτκοϊν είναι δυνατή και με την αγορά του με συμβατικά νομίσματα μέσω ειδικών διαδικτυακών ανταλλακτηρίων.
Το μπίτκοϊν («bitcoin», «BTC», «XBT», «») απασχολεί τη δημοσιότητα από την εφεύρεσή του το έτος 2009. Πολλές φορές έχει καταστεί αρνητικός πρωταγωνιστής λόγω της εμπλοκής του σε παράνομες δραστηριότητες. Σχετικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη είδηση του κακόβουλου λογισμικού που χρησιμοποιήθηκε σε μία παγκόσμιας κλίμακας κυβερνοεπίθεση και το οποίο προσβάλλει υπολογιστικά συστήματα, προχωρεί στην αθέμιτη κρυπτογράφηση αποθηκευμένων σε αυτά αρχείων και στη συνέχεια απαιτεί εκβιαστικά την καταβολή λύτρων σε μπίτκοϊν για την αποκρυπτογράφηση των εν λόγω αρχείων. Η επιλογή από τους κυβερνοεγκληματίες του μπίτκοϊν για την καταβολή των λύτρων δεν είναι τυχαία: Οι συναλλαγές με μπίτκοϊν μπορεί να μην προσφέρουν μεν απόλυτη ανωνυμία, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι δύσκολο να αποκαλύψουν την ταυτότητα των συναλλασσομένων με αυτό, ιδίως στην περίπτωση που αυτοί είναι πολύπειροι κυβερνοεγκληματίες με ειδικές γνώσεις για την κάλυψη των ψηφιακών τους ιχνών.
Αναλογιζόμενος κανείς τα προεκτεθέντα, οδηγείται σε τρία εύλογα ερωτήματα: Πρώτον, τι είναι το μπίτκοϊν; Δεύτερον, πώς μπορεί το μπίτκοϊν ? και γενικότερα το κρυπτοχρήμα ? να εμπλακεί σε έκνομες ενέργειες; Τρίτον, τι μπορεί να πράξει το κράτος, ώστε να μειώσει τους κινδύνους που απορρέουν από την παράνομη χρήση τού κρυπτοχρήματος;
Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι ότι το μπίτκοϊν αποτελεί είδος κρυπτοχρήματος. Κρυπτοχρήμα ονομάζεται το αποκεντρωμένο μέσο πληρωμής, το οποίο βασίζεται στην κρυπτογραφία για την πραγματοποίηση συναλλαγών και για τη δημιουργία νέων μονάδων του ιδίου. Ο όρος «αποκεντρωμένο» τού αποδίδεται, επειδή το κρυπτοχρήμα δεν εκδίδεται από κεντρικές τράπεζες κρατών, αλλά αποτελεί μορφή ιδιωτικού χρήματος. Το πρώτο συνθετικό του νεολογισμού «κρυπτοχρήμα» φανερώνει ακριβώς τη σχέση τού είδους αυτού χρήματος με την κρυπτογραφία.
Ενδιαφέρουσα στο πλαίσιο της παρούσας προβληματικής είναι και η επεξήγηση του τρόπου δημιουργίας νέων μονάδων του μπίτκοϊν. Πρωτίστως πρέπει να διευκρινισθεί ότι υπάρχει οροφή στον αριθμό των μονάδων μπίτκοϊν που θα τεθούν σε κυκλοφορία: Ο αριθμός αυτός είναι 21 εκατομμύρια. Προς το παρόν έχουν τεθεί στην κυκλοφορία άνω των 16 εκατομμυρίων μπίτκοϊν και συνεχώς δημιουργούνται νέα με μια διαδικασία που ονομάζεται εξόρυξη (αγγλ. mining), περισσότερες πληροφορίες για την οποία δίδονται ευθύς ακολούθως:
Ο εφευρέτης ή οι εφευρέτες του μπίτκοϊν έπρεπε, μεταξύ άλλων, να δώσουν λύση και στο πρόβλημα της αποτροπής της διπλής δαπάνης των ιδίων χρηματικών μονάδων. Η λύση στο πρόβλημα δόθηκε με τη σύλληψη και εφαρμογή της αλυσίδας τμημάτων (αγγλ. blockchain). Μπορεί κανείς να φαντασθεί αδρομερώς την αλυσίδα τμημάτων ως έναν κατάλογο όλων των συναλλαγών που έχουν ποτέ πραγματοποιηθεί με μπίτκοϊν. Η αλυσίδα τμημάτων τηρείται ως εξής: Ο οποιοσδήποτε διαθέτει ένα ισχυρό υπολογιστικό σύστημα μπορεί να επιλέξει να γίνει εξορύκτης (αγγλ. miner), δηλαδή να συμμετάσχει στο δίκτυο μπίτκοϊν διαθέτοντας την επεξεργαστική ισχύ του υπολογιστή του για την πραγματοποίηση των πολύπλοκων υπολογισμών που απαιτούνται, ώστε να επαληθευθεί μια ομάδα συναλλαγών και συνακολούθως να προστεθεί ένα νέο τμήμα επιβεβαιωμένων συναλλαγών στην αλυσίδα τμημάτων. Από την ένταξή του στην αλυσίδα τμημάτων, το ποσό της συναλλαγής μπορεί να μεταβιβασθεί περαιτέρω. Ο εξορύκτης που θα συμβάλει επιτυχώς στην προσθήκη κάποιου τμήματος επαληθευμένων συναλλαγών στην αλυσίδα τμημάτων ανταμείβεται με το ποσό των 12,5 μπίτκοϊν, τρέχουσας αξίας περίπου 23.000 ευρώ. Η ανταμοιβή αυτή μειώνεται στο μισό κάθε τετραετία. Η ανάλυση αυτή έχει σημασία για την κατανόηση της παρασιτικής εξόρυξης που θα αναφερθεί κατωτέρω.
Επίσης σημαντική είναι η επισήμανση, ότι εκτός από την εξόρυξη, η απόκτηση του μπίτκοϊν είναι δυνατή και με την αγορά του με συμβατικά νομίσματα μέσω ειδικών διαδικτυακών ανταλλακτηρίων.
Κυβερνοεγκλήματα
Ερχόμενοι στο δεύτερο τεθέν ανωτέρω ερώτημα, μπορούμε να πούμε χονδρικά ότι το κρυπτοχρήμα άλλοτε καθίσταται μέσο για την τέλεση κυβερνοεγκλημάτων και άλλοτε αποτελεί στόχο των κυβερνοεγκληματιών, αν και πολλές φορές η διχοτόμηση αυτή δεν είναι απόλυτη και έτσι περιπτώσεις που το κρυπτοχρήμα αποτελεί μέσο τέλεσης κυβερνοεγκλημάτων αποτελούν παράλληλα και περιπτώσεις που το κρυπτοχρήμα έχει καταστεί και στόχος των κυβερνοεγκληματιών.
Περιπτώσεις που το κρυπτοχρήμα έχει αποτελέσει εργαλείο των κυβερνοεγκληματιών για την επίτευξη των παράνομων μεθοδεύσεών τους είναι οι ακόλουθες: Μία περίπτωση είναι η αναφερθείσα στην αρχή του παρόντος, καθώς είναι σύνηθες οι κυβερνοεγκληματίες να χρησιμοποιούν λογισμικό που ζητεί εκβιαστικά την καταβολή λύτρων σε μπίτκοϊν (λυτρισμικό). Κάποιες φορές το μπίτκοϊν έχει χρησιμοποιηθεί από κυβερνοεγκληματίες για την αποκόμιση παράνομου περιουσιακού οφέλους και την εξαπάτηση των θυμάτων τους. Ακόμη έχουν απασχολήσει τις αλλοδαπές αρχές περιπτώσεις χρήσης του μπίτκοϊν για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Το μπίτκοϊν έχει αποτελέσει και το μέσο πληρωμής που επιλέγουν για την εξόφλησή τους οι ιδρυτές και εκμεταλλευτές των επιγραμμικών μαύρων αγορών. Τέλος, υπάρχουν και περιπτώσεις χρησιμοποίησης του κρυπτοχρήματος σε υποθέσεις φοροδιαφυγής.
Υπάρχουν, όπως είδαμε παραπάνω, και περιπτώσεις που το μπίτκοϊν και γενικά το κρυπτοχρήμα έχουν αποτελέσει στόχο των κυβερνοεγκληματιών. Μερικές από αυτές είναι οι εξής: Οι κυβερνοεγκληματίες έχουν αναπτύξει πολλές μορφές κυβερνοεγκληματικού (κακόβουλου) λογισμικού, το οποίο αποσκοπεί στην παράνομη ιδιοποίηση των μονάδων κρυπτοχρήματος των θυμάτων τους. Επίσης, σύμφωνα με αλλοδαπά δημοσιεύματα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η αναφερθείσα ανωτέρω αλυσίδα τμημάτων να έχει χρησιμοποιηθεί για την ενσωμάτωση σε αυτή υπερσυνδέσεων (αγγλ. hyperlinks) προς εικόνες παιδικής πορνογραφίας. Τέλος, χαρακτηριστικές είναι και οι περιπτώσεις εξόρυξης μέσω παρασιτικών δικτύων, η οποία πραγματοποιείται με την αθέμιτη απόκτηση του ελέγχου ξένων υπολογιστών από κυβερνοεγκληματίες, οι οποίοι στη συνέχεια χρησιμοποιούν την επεξεργαστική ισχύ των υπολογιστών των θυμάτων τους για την εξόρυξη μπίτκοϊν.
Tι κάνει το κράτος
Οι ευφάνταστες μέθοδοι που οι κυβερνοεγκληματίες μετέρχονται, για να εκμεταλλευθούν παράνομα το κρυπτοχρήμα καταδεικνύουν τους κινδύνους που συνέχονται με τη χρήση του κρυπτοχρήματος και καταδεικνύουν την αναγκαιότητα της απάντησης και του τρίτου τεθέντος ανωτέρω ερωτήματος: Πώς πρέπει να αντιδράσει το κράτος; Πρωτίστως πρέπει να διευκρινισθεί σχετικά με το ερώτημα αυτό ότι το κρυπτοχρήμα δεν κρύβει μόνο κινδύνους, αλλά και οφέλη και έτσι η κρατική παρέμβαση πρέπει να είναι τέτοια που να μη φέρει ασφυξία στη χρήση και την περαιτέρω ανάπτυξη των τεχνολογικών καινοτομιών του κρυπτοχρήματος.
Έτσι, ευκταίο θα ήταν το κράτος να προχωρήσει στη ρύθμιση τουλάχιστον του πλαισίου λειτουργίας των ανταλλακτηρίων κρυπτοχρήματος, στην οριοθέτηση της φορολογικής του αντιμετώπισης, όπως έχουν πράξει ξένα κράτη, και στην υιοθέτηση όλων των Συστάσεων της Ομάδας Χρηματοπιστωτικής Δράσης, προκειμένου να καταστεί δυνατή η πρόληψη και καταστολή των αδικημάτων του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος και ιδίως της εξαιρετικά επικίνδυνης χρηματοδότησης της τρομοκρατίας μέσω της χρήσης κρυπτοχρήματος.
Επίσης, θα πρέπει να επιμορφωθεί η αστυνομία και οι δικαστικές, εισαγγελικές, φορολογικές και λοιπές αρμόδιες κρατικές αρχές σχετικά με τη φύση και τη λειτουργία του κρυπτοχρήματος. Θα πρέπει, τέλος, να αναμορφωθούν οι διατάξεις νόμων που αφορούν την κατάσχεση, τη δήμευση, την απαγόρευση εκποίησης και την υπό οποιαδήποτε μορφή δέσμευση περιουσιακών στοιχείων, ώστε να προβλέπεται ειδικά και η περίπτωση του κρυπτοχρήματος, το οποίο χρήζει ειδικής αντιμετώπισης.
Έτσι θα μπορέσει το κράτος τόσο να θωρακισθεί το ίδιο όσο και να θωρακίσει και τους πολίτες του έναντι των κινδύνων που κρύβει η παράνομη χρήση του κρυπτοχρήματος, χωρίς να προκαλέσει ασφυξία στη θεμιτή χρήση και ανάπτυξή του.
