Σάββατο 3 Ιουνίου 2017

Λύση θα υπάρξει, αλλά όχι αυτή που περιμένει η Αθήνα

Η "τεχνική” της αυξημένης έντασης, όσο πλησιάζει η ώρα των αποφάσεων, κυριαρχεί για άλλη μια φορά στη διαπραγμάτευση μεταξύ Ευρωζώνης – ΔΝΤ και κυβέρνησης.
Τα μοναδικά σταθερά στοιχεία κοινής αποδοχής απ' όλες τις πλευρές είναι προς το παρόν ότι η δεύτερη αξιολόγηση – με την ολοκλήρωση των τελευταίων λίγων εκκρεμοτήτων – θα κλείσει πριν τις 15 Ιουνίου. 


Απολύτως βέβαιο είναι επίσης ότι τα ομόλογα που βρίσκονται στα χαρτοφυλάκια της ΕΚΤ και των ομολογιούχων και λήγουν στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου, θα πληρωθούν με χρήματα που θα εκταμιευθούν έγκαιρα από τον ESM.
Από εκεί και μετά αρχίζει το πολιτικό "παιχνίδι” της διελκυστίνδας των απαιτήσεων του ΔΝΤ, του Βερολίνου που δεν δέχεται να ενδώσει και η απαίτηση της Αθήνας για μία "οριστική” λύση στο χρέος που θα της επιτρέψει την επίσπευση της ομαλοποίησης των σχέσεων με τις αγορές πολύ πριν λήξει το πρόγραμμα το 2018. 
Οι "διαφορές” ΔΝΤ - Βερολίνου για το χρέος, αν εξετασθούν προσεκτικά είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι είναι μάλλον "αστείες” και οικονομικά αστήρικτες. 
Μέχρι το 2030 και οι δύο πλευρές δεν έχουν σημαντικές αποστάσεις όσον αφορά τις εκτιμήσεις τους για τα πρωτογενή πλεονάσματα, την πορεία του ΑΕΠ και τη βιωσιμότητα του χρέους. 
Οι διαφορές αφορούν τις εκτιμήσεις για μετά το... 2030 και μέχρι το 2059 όταν εξαντλούνται οι λήξεις του δανείου του ESM (!). 
Δηλαδή για μία χρονική περίοδο που κανείς δεν μπορεί να κάνει μία σοβαρή και αξιόπιστη πρόβλεψη για καμία οικονομία, πόσο μάλλον για την ελληνική. 
Και οι δύο πλευρές γνωρίζουν οτι δεν μπορούν να προκαλέσουν ένα "ατύχημα” στην Ευρωζώνη με σημείο αναφοράς την Ελλάδα, με την αξιολόγηση ολοκληρωμένη, μόνο και μόνο γιατί δεν συμφωνούν στο τι θα συμβεί στην Ελλάδα μετά από 30 ή 40 χρόνια... 
Για τον λόγο αυτό κοινοτικά στελέχη στις Βρυξέλλες, με πολύχρονη εμπειρία στις διαπραγματεύσεις για το ελληνικό πρόγραμμα, προδικάζουν την ανάδειξη μίας συμφωνίας η οποία "θα είναι κάπως βελτιωμένη σε σχέση με εκείνη που προτάθηκε στις 22 Μαΐου, θα... σέβεται τους προεκλογικούς περιορισμούς της γερμανικής κυβέρνησης και θα έχει τη μορφή μίας "συμφωνίας γέφυρας”. Αυτή θα ανοίγει δυνατότητα αξιολόγησης της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους μεσοπρόθεσμα και θα μεταθέτει για αργότερα τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα με άλλες εν δυνάμει παρεμβάσεις στο χρέος...”. 
Αυτή η διευθέτηση εφ' όσον γίνει αποδεκτή και από την ελληνική πλευρά θα επιτρέπει στην ΕΚΤ να κινηθεί με τον ίδιο τρόπο σταδιακά ως προς τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. 
"Κλειδί” στις ρυθμίσεις αυτές αποτελούν τα περίπου 25 – 30 δισ. ευρώ που "περισσεύουν” από το δάνειο του ESM προς την Ελλάδα και τα οποία μπορούν να δεσμευθούν σε ένα μηχανισμό εγγύησης τόσο για τη μεσοπρόθεσμη δανειοδότηση από το ΔΝΤ όσο και για τις αγορές ομολόγων από την ΕΚΤ. 
Σε τεχνικό επίπεδο αυτές οι δυνατότητες έχουν "δουλευτεί” από τους αναλυτές του ESM σε συνεργασία με το ΔΝΤ αλλά και με τις αρμόδιες ελληνικές αρχές.
Παραμένει όμως ερωτηματικό – και από πλευράς διαπραγματευτικής τακτικής αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει πριν από τις 15 Ιουνίου – το αν η κυβέρνηση θα δεχθεί μία τέτοια "προσωρινή” έκδοση πιστοποιητικού βιωσιμότητας, η οποία θα κρατά τα ελληνικά ομόλογα "παγιδευμένα” σε μελλοντικές ανατροπές αξιολόγησης από τους Οίκους αξιολόγησης, με προφανείς συνέπειες για το συνολικό χρέος της χώρας τόσο το δημόσιο όσο και το ιδιωτικό. 
Για τον λόγο αυτό άλλωστε η Κυβέρνηση κρατάει ανοικτό το ενδεχόμενο μιας νέας απόρριψης του σχεδίου που ετοιμάζεται για τις 15 Ιουνίου και την προσφυγή στην Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου.    
 
website counter
friend finderplentyoffish.com