Παρασκευή 7 Ιουλίου 2017

Πώς αλλάζει το τοπίο για τις ελληνικές τράπεζες μέσω Ιταλίας

Στην Φρανκφούρτη, στην έδρα της ΕΚΤ, παρακολουθούν με προσοχή το πείραμα που συνεχίζεται στην Ιταλία, με στόχο την αποφυγή μιας σεισμικών διαστάσεων αναταραχής στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. 

Το πρόσχημα με το οποίο "νομιμοποιείται” η πρωτοβουλία των ιταλικών αρχών είναι οτι οι παρεμβάσεις στις δύο τράπεζες στο Veneto δεν χαρακτηρίζονται ως "συστημικές”. 
Αλλά το επόμενο βήμα, εκείνο που έχει δρομολογηθεί στην χρονίζουσα περίπτωση (χρεοκοπίας) της Monde dei Paschi di Siena (MPS), υπερβαίνει τα όρια του προσχήματος που χρησιμοποιήθηκε στο Veneto. 
Άλλωστε, όπως παραδέχονται στελέχη αρμόδιων διευθύνσεων της Κομισιόν στα οποία απευθύνθηκε το Capital.gr "ποιος μπορεί να κρίνει με ασφάλεια το που βρίσκεται αυτό το όριο (σ.σ. μεταξύ συστημικού και μή συστημικού) κινδύνου στο "ενιαίο" τραπεζικό σύστημα...”. 
Τι άλλαξαν οι Ιταλοί; Πρώτον νομιμοποίησαν την παρουσία του δημοσίου αφενός με την μορφή μικρής σχετικά κεφαλαιακής παρέμβασης και αφετέρου ως εγγυητή στην μεταβίβαση και εκκαθάριση των τραπεζών εξασφαλίζοντας τους senior ομολογιούχους και καταθέτες. 
Δεύτερον οι ζημιές περιορίζονται στους μετόχους και τους ομολογιούχους μειωμένης διασφάλισης, με την λογική οτι αυτοί έτσι κι αλλιώς έχουν "αγοράσει” με τους τίτλους τους τον κίνδυνο που τελικά αντιμετωπίζουν. Αυτά είναι νέα κριτήρια που ξεφεύγουν από τα όρια της οδηγίας BRRD. 
Η ίδια λογική διέπει και το σχέδιο αντιμετώπισης της MPS. 
Εδώ η κρατική συμμετοχή είναι σημαντικότερη καθώς το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο, αλλά οι "ζημιές” περιορίζονται κατα βάση σ' αυτούς που είχαν "αγοράσει" τον κίνδυνο και όχι σ' αυτούς που είχαν επενδύσει με τιμές που εμπεριείχαν εξ αρχής ασφάλεια έναντι του κινδύνου. 
Και πάλι όμως εδώ η κρίσιμη "ισορροπία" που εξασφαλίζει την μη μετάδοση του κίνδυνου στο σύστημα είναι αφενός η συμμετοχή του δημοσίου ως εγγυητή των διαδικασιών και αφετέρου του περιορισμού των ζημιών σε εκείνους που είχαν "αγοράσει” τον κινυδνο αυτό. Και όλα αυτά υπό την ανοχή της ΕΚΤ.     
Η βάση του προβλήματος των ιταλικών τραπεζών, είναι η ίδια σ' ολόκληρη την Ευρωζώνη και βέβαια στην Ελλάδα: τα κόκκινα δάνεια και ο συστημικός κίνδυνος που αυτά αντιπροσωπεύουν για το τραπεζικό σύστημα. 
Στην Φρανκφούρτη καταλαβαίνουν οτι οι παρεμβάσεις είναι στα όρια της νομιμότητας των όσων μέχρι στιγμής έχει νομοθετήσει το Ευρωκοινοβούλιο και έχουν στην συνέχεια περάσει στις εθνικές νομοθεσίες. Και οι σχετικές επισημάνσεις έχουν γίνει από αρκετά "γεράκια" στις ευρωπαϊκές αρχές. 
Είναι όμως η μοναδική προς το παρόν διέξοδος για την αποφυγή αναταραχών ανάλογων αν όχι μεγαλύτερων, από αυτή που θα μπορούσε να προκαλέσει ενα "ατύχημα" με το ελληνικό δημόσιο χρέος... 
Και το πολιτικό περιβάλλον του 2017 δεν αντέχει τέτοιες δοκιμασίες. Τουλάχιστον όχι μέχρι τις 24 Σεπτεμβρίου.
Υπό τις συνθήκες αυτές οι διακριτικές κινήσεις των ιταλικών τραπεζών φαίνεται οτι απλώς ανοίγουν την πόρτα για "προσαρμογές" οι οποίες ασφαλώς διευκολύνουν όχι μόνο τις γερμανικές τράπεζες, οι οποίες έχουν ήδη μπει στο στόχαστρο των αμερικανικών αρχών, αλλά και των ελληνικών, πέραν των γαλλικών και των πορτογαλικών. 
Ειδικά οι ελληνικές αναπόφευκτα -εκτός και αν η οικονομία αποκτήσει ξαφνικά εκρηκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης- θα αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο ανάγκης νέων κεφαλαιοποιήσεων σε ορατό ορίζοντα, καθώς οι πιέσεις από το κομμάτι των κόκκινων δανείων είναι αδύνατο να αντιμετωπισθούν στα ήδη διαμορφωμένα χρονικά περιθώρια από το μνημόνιο. 
Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει, σύμφωνα με κοινοτικούς αξιωματούχους που εμπλέκονται σε σχετικές διαδικασίες, οτι θα υπάρξει ανάγκη για παρεμβάσεις στήριξης του τραπεζικού συστήματος στον ορατό ορίζοντα, οι οποίες μετά τις εξελίξεις στην Ιταλία, μπορούν να είναι περισσότερο "ελαστικές" από ότι ήταν στο πρόσφατο παρελθόν μετά τα γεγονότα στην Κύπρο.  
Άλλωστε, όπως υπενθυμίζουν ορισμένοι στις Βρυξέλλες, μη ξεχνάμε οτι "από το δάνειο των 86 δισ. ευρω  ενα μικρό μόνο μέρος έχει χρησιμοποιηθεί από το σύνολο των 50 δισ. που είχαν δεσμευθεί για το τραπεζικό σύστημα... Αυτή είναι μία συζήτηση που έχει μείνει ανοικτή και ίσως θα πρέπει να διευκρινισθεί στο άμεσο μέλλον αν οι εξελίξεις το απαιτήσουν...”. 
Όλα αυτά βέβαια δεν είναι μία εύκολη συζήτηση καθώς στο υπόβαθρο της κεφαλαιακής κατάστασης των ευρωπαϊκών τραπεζών, διοχετεύονται ακόμα αφειδώς κεφάλαια μηδενικού ή και αρνητικού κόστους από την ΕΚΤ. 
Το ιταλικό τραπεζικό σύστημα -και όχι μόνο αυτό- θα γνώριζε υψηλές σεισμικές δονήσεις αν αυτό σταματούσε ή -πολύ χειρότερα- αντιστρεφόταν, πριν ξεκαθαρίσει η εικόνα των περισσότερων από 350 δισ. ευρώ "κόκκινων δανείων” που δοκιμάζουν την σταθερότητά του.
Αυτό κάνει τις σχετικές συζητήσεις στο ΔΣ της ΕΚΤ εξαιρετικά δύσκολες, ανεξάρτητα από τις δημόσιες και επικοινωνιακά παρεμβατικές δηλώσεις των "γερακιών" ή των "περιστεριών" στο εσωτερικό του. 
Όλες οι πλευρές πάντως καταλαβαίνουν οτι το περιθώριο για να υπάρξουν "ρυθμίσεις" στα όρια της νομιμότητας με ανοχή του συστήματος φτάνουν μέχρι τις 24 Σεπτεμβρίου, όταν θα προκύψουν οι συσχετισμοί για τον νέο κυβερνητικό συνασπισμό στην Γερμανία. 
Για τον λόγο αυτό οι Ιταλοί "τρέχουν" να κλείσουν τις υποθέσεις τους μέσα σ' αυτό το περιθώριο... 
Έτσι κι αλλιώς όμως οι αλλαγές που έχουν δρομολογήσει οι "ρυθμίσεις” αυτές είναι κάτι που έχει αλλάξει το ευρωπαϊκό τραπεζικό τοπίο και τις δυνατότητες που έχουν αποκτήσει οι τραπεζικές σε κάθε χώρα μέλος της Ευρωζώνης, απέναντι στην λαιμητόμο του "bail- In”.
 
website counter
friend finderplentyoffish.com