Διασφάλιση πρωτογενών πλεονασμάτων στο 3,5% του ΑΕΠ αλλά και αποδείξεις ότι το νέο "μείγμα" μέτρων επιταχύνει την ανάπτυξη ζητούν οι θεσμοί από την κυβέρνηση για να συναινέσουν σε μη μείωση των συντάξεων. Οι δύο αυτοί "όροι" έγιναν σαφείς στο EWG της προηγούμενης Πέμπτης.
Η ελληνική πλευρά μιλά για βήματα προόδου και για εκκρεμότητες που θα διευθετηθούν έως τα μέσα Νοεμβρίου. Οι θεσμοί κάνουν σαφές ότι ακόμη όλα τα σενάρια παραμένουν ανοιχτά και περιμένουν πρόσθετα στοιχεία Νοεμβρίου από τις ελληνικές αρχές για να υπάρξει η τελική θέση.
Προς το παρόν αμφισβητούν ότι υπάρχει ο "χώρος" για όλα τα μέτρα/αντίμετρα (δηλαδή για τη μη περικοπή των "παλαιών" συντάξεων, για την εφαρμογή του πακέτου "παροχών" του 2019, για τη διανομή (και φέτος) μερίσματος, αλλά και για την κάλυψη του κόστους για επίδομα θέρμανσης), με το επικρατέστερο προς το παρόν σενάριο να είναι αυτό των "κουρεμένων" αντίμετρων.
Χθες, προέκυψε μέσα από δηλώσεις αξιωματούχου της Ευρωζώνης και η πιθανότητα συμφωνίας στην έκτακτη σύνοδο του Νοεμβρίου, η οποία όμως αν "κλειδώσει" θα έχει ως βασικό στόχο την εμβάθυνση της ΟΝΕ. Τα περιθώρια είναι στενά, καθώς στις 21/11 κατατίθεται ο προϋπολογισμός παράλληλα ανακοινώνεται η έκθεση των θεσμών και το επίσημο "ραντεβού" είναι η σύνοδος της 3ης Δεκεμβρίου.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που επιχειρείται είναι να καμφθούν οι ενστάσεις των θεσμών τόσο στην διατηρισιμότητα των εσόδων, όσο και στην "αναπτυξιακή" διάσταση της ελληνικής θέσης.
Πάντως, αν συνεχιστεί να υφίσταται η "ψαλίδα" ανάμεσα στις εκτιμήσεις της Κομισιόν (που έχει αναλάβει τις διαβουλεύσεις) και αυτές του ελληνικού ΥΠΟΙΚ, απαιτείται ένας συμβιβασμός.
Σύμφωνα διπλωματικές πηγές της ΕΕ η μερική περικοπή των συντάξεων δεν συνιστά το σενάριο με τις πιο μεγάλες "πιθανότητες", αν και όλες οι εκδοχές παραμένουν στο τραπέζι. Και τούτο καθώς προς το παρόν το "κενό" ανάμεσα στις δύο πλευρές είναι πολύ μικρότερο σε αξία, ίσο με κάποια από τα "αντίμετρα" που συζητείται να "θυσιαστούν" ή να αναβληθούν ώστε να βγει ο "λογαριασμός" των πρωτογενών πλεονασμάτων στο 3,5% του ΑΕΠ.
Ωστόσο, καθώς το θέμα είναι πρωτίστως πολιτικό και οι "παίκτες" είναι πολλοί, τα ζητήματα που βρίσκονται στο "τραπέζι" είναι περισσότερα: συνδέονται με τα ανταλλάγματα αλλά και με τον τρόπο που θα αντιμετωπιστεί νομικά το ζήτημα. Προς το παρόν ενιαία στάση δεν υπάρχει ανά την ΕΕ με μεγάλο "αγκάθι" την θέση του Γερμανικού άξονα.
Σε ελληνικό επίπεδο, οι αποφάσεις έχουν σχέση και με άλλου είδους "αντάλλαγμα". Η κυβέρνηση, για να λάβει μια ευνοϊκή απόφαση για τις συντάξεις (δηλαδή για τη μη περικοπή τους με "λάιτ" ρήτρες), θα πρέπει να αποδείξει καλή πορεία στις μεταρρυθμίσεις αλλά και σε πεδία που οι "θεσμοί" θεωρούν κομβικά, όπως είναι το εργασιακό, οι ιδιωτικοποιήσεις και η διαφάνεια/δικαιοσύνη.
Παράλληλα, στο τραπέζι τίθεται και το μέρισμα του 2018, το οποίο επίσης τελεί υπό διαβούλευση, καθώς πρέπει να δοθούν πρόσθετα στοιχεία που να διασφαλίζουν το υπερπλεόνασμα του 2018. Και τούτο μετά την υστέρηση εσόδων του Σεπτεμβρίου αλλά και την εκ των υστέρων αναθεώρηση του πλεονάσματος των ετών 2016-2017 που επικύρωσε η Eurostat.
Όσο για τα αντίμετρα του 2019, η κυβέρνηση ουσιαστικά "κρύβει" δημοσιονομικά τη μείωση των φορολογικών συντελεστών στις επιχειρήσεις (αφού θα φανούν με τις δηλώσεις που θα υποβληθούν το 2020), αλλά οι δανειστές θέλουν να νιώθουν "ασφάλεια" σε μακροχρόνιο ορίζοντα. Επιπλέον, καταμετρούν το κόστος/όφελος των μέτρων που προτείνει η κυβέρνηση και από τον τελικό "λογαριασμό" θα φανούν και τα περιθώρια για παροχές.
Η ελληνική πλευρά μιλά για βήματα προόδου και για εκκρεμότητες που θα διευθετηθούν έως τα μέσα Νοεμβρίου. Οι θεσμοί κάνουν σαφές ότι ακόμη όλα τα σενάρια παραμένουν ανοιχτά και περιμένουν πρόσθετα στοιχεία Νοεμβρίου από τις ελληνικές αρχές για να υπάρξει η τελική θέση.
Προς το παρόν αμφισβητούν ότι υπάρχει ο "χώρος" για όλα τα μέτρα/αντίμετρα (δηλαδή για τη μη περικοπή των "παλαιών" συντάξεων, για την εφαρμογή του πακέτου "παροχών" του 2019, για τη διανομή (και φέτος) μερίσματος, αλλά και για την κάλυψη του κόστους για επίδομα θέρμανσης), με το επικρατέστερο προς το παρόν σενάριο να είναι αυτό των "κουρεμένων" αντίμετρων.
Χθες, προέκυψε μέσα από δηλώσεις αξιωματούχου της Ευρωζώνης και η πιθανότητα συμφωνίας στην έκτακτη σύνοδο του Νοεμβρίου, η οποία όμως αν "κλειδώσει" θα έχει ως βασικό στόχο την εμβάθυνση της ΟΝΕ. Τα περιθώρια είναι στενά, καθώς στις 21/11 κατατίθεται ο προϋπολογισμός παράλληλα ανακοινώνεται η έκθεση των θεσμών και το επίσημο "ραντεβού" είναι η σύνοδος της 3ης Δεκεμβρίου.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που επιχειρείται είναι να καμφθούν οι ενστάσεις των θεσμών τόσο στην διατηρισιμότητα των εσόδων, όσο και στην "αναπτυξιακή" διάσταση της ελληνικής θέσης.
Πάντως, αν συνεχιστεί να υφίσταται η "ψαλίδα" ανάμεσα στις εκτιμήσεις της Κομισιόν (που έχει αναλάβει τις διαβουλεύσεις) και αυτές του ελληνικού ΥΠΟΙΚ, απαιτείται ένας συμβιβασμός.
Σύμφωνα διπλωματικές πηγές της ΕΕ η μερική περικοπή των συντάξεων δεν συνιστά το σενάριο με τις πιο μεγάλες "πιθανότητες", αν και όλες οι εκδοχές παραμένουν στο τραπέζι. Και τούτο καθώς προς το παρόν το "κενό" ανάμεσα στις δύο πλευρές είναι πολύ μικρότερο σε αξία, ίσο με κάποια από τα "αντίμετρα" που συζητείται να "θυσιαστούν" ή να αναβληθούν ώστε να βγει ο "λογαριασμός" των πρωτογενών πλεονασμάτων στο 3,5% του ΑΕΠ.
Ωστόσο, καθώς το θέμα είναι πρωτίστως πολιτικό και οι "παίκτες" είναι πολλοί, τα ζητήματα που βρίσκονται στο "τραπέζι" είναι περισσότερα: συνδέονται με τα ανταλλάγματα αλλά και με τον τρόπο που θα αντιμετωπιστεί νομικά το ζήτημα. Προς το παρόν ενιαία στάση δεν υπάρχει ανά την ΕΕ με μεγάλο "αγκάθι" την θέση του Γερμανικού άξονα.
Σε ελληνικό επίπεδο, οι αποφάσεις έχουν σχέση και με άλλου είδους "αντάλλαγμα". Η κυβέρνηση, για να λάβει μια ευνοϊκή απόφαση για τις συντάξεις (δηλαδή για τη μη περικοπή τους με "λάιτ" ρήτρες), θα πρέπει να αποδείξει καλή πορεία στις μεταρρυθμίσεις αλλά και σε πεδία που οι "θεσμοί" θεωρούν κομβικά, όπως είναι το εργασιακό, οι ιδιωτικοποιήσεις και η διαφάνεια/δικαιοσύνη.
Παράλληλα, στο τραπέζι τίθεται και το μέρισμα του 2018, το οποίο επίσης τελεί υπό διαβούλευση, καθώς πρέπει να δοθούν πρόσθετα στοιχεία που να διασφαλίζουν το υπερπλεόνασμα του 2018. Και τούτο μετά την υστέρηση εσόδων του Σεπτεμβρίου αλλά και την εκ των υστέρων αναθεώρηση του πλεονάσματος των ετών 2016-2017 που επικύρωσε η Eurostat.
Όσο για τα αντίμετρα του 2019, η κυβέρνηση ουσιαστικά "κρύβει" δημοσιονομικά τη μείωση των φορολογικών συντελεστών στις επιχειρήσεις (αφού θα φανούν με τις δηλώσεις που θα υποβληθούν το 2020), αλλά οι δανειστές θέλουν να νιώθουν "ασφάλεια" σε μακροχρόνιο ορίζοντα. Επιπλέον, καταμετρούν το κόστος/όφελος των μέτρων που προτείνει η κυβέρνηση και από τον τελικό "λογαριασμό" θα φανούν και τα περιθώρια για παροχές.
