Βενιζέλος: Ικανοποιητική η… έλλειψη ρευστότητας στην πραγματική οικονομία

Μια μέρα μετά τις δηλώσεις του στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου, όπου τόνιζε πως «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη ρευστότητας» ο υπουργός Οικονομικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, με έγγραφό του, το οποίο διαβιβάστηκε στη Βουλή, υποστηρίζει ότι η ρευστότητα της πραγματικής οικονομίας έχει διατηρηθεί σε «ικανοποιητικά επίπεδα». Πιο συγκεκριμένα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, δήλωσε ότι «Το μεγάλο πρόβλημα είναι ο αρνητικός ρυθμός πιστωτικής επέκτασης, το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν χρήματα στην αγορά και το δημόσιο καθυστερεί να πληρώσει δικές του υποχρεώσεις και οι Τράπεζες είναι εξαιρετικά φειδωλές και διστακτικές στη χορήγηση νέων δανείων και οι επενδυτές, βεβαίως, έχουν τους δικούς τους δισταγμούς. Ακόμη και για καταναλωτικές δαπάνες ο Έλληνας πολίτης έχει δισταγμούς παρ' ό,τι μπορεί να έχει την αποταμίευση που του επιτρέπει να κάνει τη μία ή την άλλη επιλογή, σε σχέση με το σπίτι του, σε σχέση με τη δουλειά του, σε σχέση με την οικογένειά του. Αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να σπάσει.» Ωστόσο, σήμερα, μέσω του εγγράφου που διαβιβάστηκε στη Βουλή, προς απάντηση ερώτησης του βουλευτή της ΝΔ Θεόδωρου Καράογλου, ο οποίος έχει επικαλεστεί εκτιμήσεις του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης για αύξηση 70% των καταστημάτων που θα κλείσουν μέχρι το τέλος του 2011 και είχε ζητήσει να ενημερωθεί για το αν θα υπάρξουν ενέργειες από τα αρμόδια υπουργεία για την ενίσχυση της ρευστότητας της ελληνικής αγοράς, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, υποστηρίζει σχεδόν το αντίθετο από τις χθεσινές του δηλώσεις. Όπως αναφέρει αναλυτικά «Τα μέτρα που εφαρμόστηκαν από το 2008 έως σήμερα (σ.σ. ενίσχυση τραπεζών) είχαν ως αποτέλεσμα την αντιμετώπιση των πιέσεων στη ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος και τη διατήρηση σε ικανοποιητικά επίπεδα της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία (χρηματοδοτήσεις προς επιχειρήσεις και νοικοκυριά), αποτρέποντας ενδεχόμενη μεγαλύτερη ύφεση, κατά το 2010». Προσθέτει επίσης ότι «χωρίς τα μέτρα στήριξης οι τράπεζες θα αναγκάζονταν να επισπεύδουν την είσπραξη των απαιτήσεων, να περικόπτουν την ανακύκλωση των δανείων, να περιορίζουν τις ρυθμίσεις δανειακών συμβάσεων που διευκολύνουν την αποπληρωμή και να απορρίπτουν αιτήσεις δανειοδότησης φερέγγυων πελατών».