Ψίχουλα οι μισθοί, κερασάκι στην τούρτα της κρίσης η ονομαστική μείωσή τους

Ο εργαζόμενος στην Ελλάδα έχει μεικτές ετήσιες αποδοχές 19.702 ευρώ, έναντι 36.387 ευρώ που λαμβάνουν οι Ιρλανδοί, 24.180 ευρώ οι Ιταλοί και 20.088 οι κύπριοι «συνάδελφοί» του.


Τα λεφτά είναι λίγα εξ αρχής, καθώς η βάση εκκίνησης είναι χαμηλή.

Ο βασικός μισθός είναι στα 740 ευρώ τον μήνα και τα τελευταία χρόνια πολύ λίγο έχει «συγκλίνει» με την Ε.Ε. Κατάφερε να ξεπεράσει τη Σλοβενία, την Πορτογαλία και τη Μάλτα. Πλέον κινδυνεύει ξανά με οπισθοδρόμηση...

Σύμφωνα με μετρήσεις της Ευρωπαϊκή Επιτροπής, την περίοδο 2004-2007 οι ονομαστικές μισθολογικές αυξήσεις ήταν τόσο μικρές σε σχέση με τον επίσημο πληθωρισμό που προκάλεσαν απώλεια πραγματικού εισοδήματος κατά 0,5% τον χρόνο. Υπολογίζεται ότι είχαμε 2,7% μέση ετήσια αύξηση αποδοχών έναντι αύξησης κατά 3,2% του πληθωρισμού.

Η κατάσταση δεν είναι καλή. Συνολικά ο μέσος μισθός στην Ελλάδα αντιστοιχεί στο 54% των μέσων απολαβών του εργαζόμενου στην ευρωζώνη.

Κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου ο μισθωτός στην Ελλάδα έχει λίγες πιθανότητες να «πλουτίσει». Το 21,5% παραμένει εφ' όρου ζωής στις βασικές αποδοχές, κάτι που συμβαίνει μόνο στο 12,5% στο σύνολο της Ε.Ε. Στην Ελλάδα τον βασικό μισθό λαμβάνει σχεδόν το 100% των εργαζομένων στην κλωστοϋφαντουργία σε τουριστικά επαγγέλματα αλλά και στο λιανεμπόριο.

Το μόνο «βοήθημα» του εργαζόμενου στη χώρα μας είναι τα «δώρα», ο 13ος και ο 14ος μισθός που δίδουν μία «ανάσα» στις οικογενειακές υποχρεώσεις αλλά και στην αγορά καθώς τροφοδοτούν τις δαπάνες για διακοπές και κάλυψη καταναλωτικών αναγκών.

Χωρίς αυτές τις δαπάνες, η κατάσταση χειροτερεύει: ο μισθωτός έπρεπε να επιστρέψει εκεί όπου βρισκόταν στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, δηλαδή σε αμοιβές που μπορούν να συγκριθούν μόνο με την ανατολική Ευρώπη.

Ολα αυτά, τη στιγμή που σύμφωνα με μετρήσεις της ΕΚΤ σε πολλούς κλάδους του ιδιωτικού τομέα οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί: θα μπορούσαν να λάβουν αυξήσεις έως και 45% (στις κατασκευές). Εκτιμά ότι οι μισθοί υπολείπονται κατά 31% του ποσού που θα μπορούσαν να πάρουν με βάση το έργο που γίνεται στο εμπόριο, στον τουρισμό και στις μεταφορές. Κατά 19% μικρότερες είναι οι αμοιβές στις τράπεζες και στις επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Μείωση κατά 4% των μισθών στο Δημόσιο (μόνο λόγω των επιδομάτων) από μόνη της, ακόμη δηλαδή και αν δεν γίνει η περικοπή του 14ου μισθού, συμπαρασύρει μαζί με την υψηλή ανεργία τον ιδιωτικό τομέα σε έναν φαύλο κύκλο χαμηλών μισθολογικών διεκδικήσεων που κανείς δεν ξέρει πόσο θα διαρκέσει.