Καλό βόλι!

Ήρθε η ώρα. Τις ταυτότητες στην τσέπη κι εμπρός μαρς, για τα εκλογικά κέντρα. Σκεφτείτε κι αποφασίστε. Μην ξεχνάτε, ότι και οι λαοί κάνουν λάθη. Αλλά φροντίστε να μην κάνετε. Εμείς, οι αλάθητοι, δε φταίμε σε τίποτα, να φάμε στη μάπα την επιλογή σας. Γι αυτό και η ευχή. Και, για όσους δεν το γνωρίζουν, μεταφέρω από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, ώστε να καταλάβετε πώς ξεκίνησε η ιστορία με αυτή την ευχή:



Την εποχή του Τρικούπη, στα εκλογικά τμήματα στήνονταν τόσες κάλπες, όσοι και οι υποψήφιοι. Ο ψηφοφόρος έμπαινε στο εκλογικό τμήμα, κρατώντας άσπρα και μαύρα σφαιρίδια. Οι κάλπες ήταν από λευκοσίδηρο, είχαν μία οπή και χωρίζονταν στα δύο. ΑΠό τη μία πλευρά έγραφαν ΝΑΙ, με άσπρα γράμματα και ΟΧΙ, από την άλλη, με μαύρα. Ο ψηφοφόρος στεκόταν μπροστά στην κάλπη, πίσω από την οποία βρισκόταν εκπρόσωπος του υποψηφίου, στον οποίο "ανήκε" η κάλπη. Ο εκπρόσωπος φώναζε το όνομα του υποψηφίου και ο ψηφοφόρος έβαζε το χέρι του στην οπή και πετούσε, μαύρο ή άσπρο σφαιρίδιο (μαύρο για όχι και άσπρο για ναι). Από τη διαδικασία αυτή βγήκαν οι εκφράσεις "θα τον μαυρίσω" και "καλό βόλι" (τα σφαιρίδια θύμιζαν βόλια του παλιού καιρού). Οι ταγμένοι σε έναν υποψήφιο δάγκωναν το βόλι, για να αναγνωρίσει ο υποψήφιος την ψήφο. Από αυτό βγήκε η έκφραση "θα το ρίξω δαγκωτό". Άντε, σειρά σας τώρα.