Τ. Γιαννίτσης: Πέντε προτεραιότητες για την αντιμετώπιση της κρίσης

Πέντε προτεραιότητες για την αντιμετώπιση της κρίσης έθεσε ο υπουργός Εσωτερικών Γιαννίτσης, μιλώντας σε συνέδριο για την ενέργεια. Σύμφωνα με τον κ. Γιαννίτση, οι προτεραιότητες είναι οι εξής: - Αποκατάσταση της δημοσιονομικής ισορροπίας, που είναι προϋπόθεση για τη στήριξη από την Ευρώπη και την παραμονή στην ευρωζώνη. - Διασφάλιση της ευρωπαϊκής μας ταυτότητας. - Αντιμετώπιση της αποδυνάμωσης της χώρας. Οι χώρες που έχουν παραγωγική δύναμη μπορούν να κινηθούν με σχετική αυτονομία. Εμείς ταυτίσαμε την εθνική δύναμη με αυξημένη σπατάλη, δανεισμό και χαλαρότητα αντί για επενδύσεις, δουλειά και αυτοπειθαρχία. - Ανάπτυξη, η οποία όπως ανέφερε ο υπουργός Εσωτερικών, θα αποτελέσει το μέτρο της τελικής μας αποτυχίας ή επιτυχίας και πρέπει να προχωρήσει παράλληλα με τη δημοσιονομική εξυγίανση. Επεσήμανε ότι οι συνεχείς αναταραχές στο κέντρο της Αθήνας και οι γενικές απεργίες έχουν κόψει 2-3 μονάδες από την αναπτυξιακή διαδικασία, δηλαδή 5-7 δισ. ευρώ. - Βελτίωση της παραγωγικότητας, κάτι που αφορά όχι μόνο τον ιδιωτικό αλλά και τον δημόσιο τομέα. Δεδομένου ότι η δημόσια διοίκηση και η αυτοδιοίκηση αντιπροσωπεύουν το 35-40% του ΑΕΠ, η βελτίωση της παραγωγικότητας κατά 5% οδηγεί σε κέρδος 2% για το ΑΕΠ. Ο κ. Γιαννίτσης επισήμανε ότι μέχρι πριν δύο εβδομάδες θεωρούσε ότι η απάντηση που είχε δώσει στο ερώτημα που είχε θέσει ο Ανδρέας Παπανδρέου, αν το έθνος θα τιθασεύσει το χρέος ή το χρέος θα φάει το έθνος ήταν ότι το χρέος έτρωγε το έθνος. «Σήμερα, διαφαίνεται πάλι μια θετική προοπτική και ελπίδα. Μια απολύτως τελευταία ελπίδα. Το έδειξαν οι αντιδράσεις σύσσωμης της κοινωνίας τις τελευταίες δυο εβδομάδες, όταν αντιμέτωποι όλοι με το αμείλικτο δίλημμα αν θα πάρουν την ευθύνη της κατάρρευσης με κοινωνικά ανεύθυνες και εθνικά καταστροφικές δράσεις, έκαναν πίσω. Όταν σιωπηρά, αλλά εμφατικά, η κοινωνία στήριξε την επιλογή κυβέρνησης υπό τον Λουκά Παπαδήμο», υπογράμμισε «Για δεκαετίες», κατέληξε ο κ. Γιαννίτσης, «πορευτήκαμε μια εύκολη και ανέμελη ζωή, όπου οικοδομούσαμε το βιοτικό μας επίπεδο μεταθέτοντας το λογαριασμό στο μέλλον. Φερθήκαμε με ακόμα μεγαλύτερο βαθμό απληστίας απ΄ ότι οι άπληστες αγορές που καταγγέλλοντας με πάθος. Επιπλέον, σήμερα, αντί να δίνουμε μάχες για ένα στρατηγικό σχέδιο εξόδου από τη χειρότερη στιγμή των τελευταίων πολλών δεκαετιών, υπάρχουν φωνές που μας οδηγούν 1300 χρόνια πίσω, επαναλαμβάνοντας τον βυζαντινό διχασμό με το μανδύα του μνημονομάχου και του μνημονολάγνου. Βρισκόμαστε στο σημείο που πρέπει να ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση, να αρχίσουμε να ανεβαίνουμε αντί να κατεβαίνουμε».