Στην κορυφή οι Γερμανοί, στον πάτο οι Ελληνες

Οι τελευταίες μετρήσεις του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO) δείχνουν ότι ο δείκτης εργασίας στην Ευρώπη έχει υποχωρήσει δραματικά τα δύο τελευταία χρόνια, με μόνη εξαίρεση τη Γερμανία. Στην έναρξη της κρίσης, το 2009, ο δείκτης εργασίας στη Γερμανία ήταν στο 55,7%. Το 2010 ανέβηκε στο 55,8% και σήμερα βρίσκεται στο 56,5%. Η κρίση φαίνεται πως στη Γερμανία λειτούργησε όντως σαν ευκαιρία, αφού εκτός των άλλων έφερε νέες θέσεις εργασίας. Αντιθέτως, σε όλες τις άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ, η κρίση είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια θέσεων εργασίας και τη σταθερή αύξηση της ανεργίας. Στη χειρότερη θέση βρίσκεται η Ελλάδα, όπου πρώτη φορά το ποσοστό των εργαζομένων είναι χαμηλότερο από τον οικονομικά μη ενεργό πληθυσμό. Μόλις το 44,5% του πληθυσμού εργάζεται ή απασχολείται και ακολουθούν η Ιταλία με ποσοστό 44,6% και η Ισπανία με 47%. Τα στοιχεία καλύπτουν μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2011, δηλαδή την καλύτερη εργασιακή περίοδο του ευρωπαϊκού νότου. Στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία, που επίσης εφαρμόζουν προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής, ο δείκτης εργασίας υποχώρησε αισθητά, αλλά παραμένει πάνω από το 50%. Στην Ιρλανδία το 2009 στην έναρξη της κρίσης ο δείκτης ήταν στο 54,3% και σήμερα στο 51,9%. Στην Πορτογαλία το 2009 ήταν 55,6% και σήμερα 54,2%. Ακόμα και η Γαλλία δεν ξέφυγε από τον γενικό κανόνα. Το 2009 είχε δείκτη απασχόλησης 51,8% και το 2011 υποχώρησε στο 51,5%. Πόσο βιώσιμο όμως μπορεί να είναι ένα οικονομικό μοντέλο όταν οι εργαζόμενοι είναι οριακά περισσότεροι από τα άτομα που δεν εργάζονται ή, ακόμη χειρότερα, λιγότεροι με τάση περαιτέρω μείωσης όπως στην περίπτωση της Ελλάδας; Το ευρωπαϊκό παράδοξο προβάλλει ανάγλυφα στην τελευταία έκθεση του ILO. Η κρίση στον τομέα της εργασίας στην Ε.Ε. δεν έχει προηγούμενο στις ανεπτυγμένες οικονομίες. Και αποτελεί πλέον κίνδυνο όχι μόνον για την ευστάθεια του ευρωπαϊκού εποικοδομήματος αλλά και για τη συνοχή των ευρωπαϊκών κοινωνιών.