Πρόκειται για την οδηγία που καθορίζει το πλαίσιο της περιβαλλοντικής ευθύνης και καθιστά αυτομάτως οικονομικά υπεύθυνους όσους προκαλούν είτε από πρόθεση είτε από αμέλεια ζημίες στο υδάτινο περιβάλλον, σε προστατευόμενα είδη και φυσικά ενδιαιτήματα και μόλυνση του εδάφους.
Η Ελλάδα όπως και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη ήταν υποχρεωμένη να ενσωματώσει στο εθνικό δίκαιο την συγκεκριμένη οδηγία έως τις 30 Απριλίου του 2007. Φτάσαμε όμως στο Μαίο του 2009 και η τύχη της ακόμη αγνοείτε!
Βασική αρχή της οδηγίας είναι ότι όποιος ρυπαίνει το περιβάλλον πρέπει να πληρώσει για τις ζημίες που προκαλεί. Με άλλα λόγια, πρέπει είτε να εμποδίσει είτε να αποκαταστήσει τις βλάβες στο περιβάλλον. Η πρωτότυπη αλλά αναγκαία πλέον προσέγγιση, έχει τις ρίζες πολύ παλιά καθώς διατυπώθηκε στη Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας το 1987.
Από τον περασμένο Σεπτέμβριο το ΥΠΕΧΩΔΕ είχε ανακοινώσει το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την ενσωμάτωση της οδηγίας στο ελληνικό δίκαιο το οποίο όμως βρίσκεται ακόμη στο Συμβούλιο της Επικρατείας για τον απαραίτητο έλεγχο νομιμότητας!
Αξίζει να σημειωθεί ότι πολύ σύντομα η χώρα μας θα βρεθεί η αντιμέτωπη και με δύο άλλες εξίσου σοβαρές υποθέσεις που εκκρεμούν στο ΔΕΚ και αυτές είναι το αναποτελεσματικό σχέδιο διαχείρισης επικίνδυνων τοξικών αποβλήτων (έχει υπογραφτεί σχετική ΚΥΑ) και το άλλο η διαχείριση των υπολειμμάτων ζωοτροφών από σφαγεία.