Λίγο θα κοστίσει στους τραπεζίτες το «κούρεμα» των ομολόγων

Οι μεγάλες ελληνικές τράπεζες θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν με σχετικά μικρή κεφαλαιακή επιβάρυνση ή και καθόλου στις διάφορες μορφές μιας ήπιας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους σύμφωνα με τα αποτελέσματα των τεστ αντοχής που διενήργησαν τραπεζικοί αναλυτές.



Οι εκτιμήσεις βασίζονται στην υπόθεση ότι δεν θα προκύψει άλλη κεφαλαιακή επιβάρυνση των τραπεζών πέραν της προβλεπόμενης για φέτος από άλλες πηγές, για παράδειγμα από μη εξυπηρετούμενα δάνεια.

Τα σενάρια για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους στο πλαίσιο της συνολικής λύσης στην κρίση χρέους της ευρωζώνης δίνουν και παίρνουν, με την επιμήκυνση του δανείου των 110 δισ. ευρώ, που πιθανόν θα συνοδεύεται από χαμηλότερο επιτόκιο να θεωρείται σχεδόν σίγουρη και την αγορά ελληνικών ομολόγων στις τρέχουσες -χαμηλότερες- τιμές να θεωρείται αρκετά πιθανή.

Τραπεζίτες αναφέρουν ότι δεν θα υπάρξει κεφαλαιακή επιβάρυνση των ελληνικών τραπεζών, αν ανταλλάξουν τα υφιστάμενα ομόλογα που έχουν στο χαρτοφυλάκιο διακράτησης μέχρι τη λήξη ή στην κατηγορία των απαιτητών δανείων (loan receivables) με νέα ομόλογα που θα έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, με εξαίρεση τη μεγαλύτερη διάρκεια. Οι ίδιοι παραπέμπουν στο πρότυπο 39 των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων (IAS) για να υποστηρίξουν την θέση τους.

Από την άλλη πλευρά, οι τράπεζες θα πρέπει να πάρουν κάποια πρόβλεψη (impairment) που θα πληγώσει τα οικονομικά τους αποτελέσματα και έμμεσα την καθαρή τους θέση αν τα κουπόνια στα νέα ομόλογα είναι χαμηλότερα σε σύγκριση με εκείνα των υφιστάμενων ομολόγων.

Με δεδομένο ότι τα κουπόνια στα υφιστάμενα ομόλογα κυμαίνονται μεταξύ 4% και 6%, η διαφορά με τα νέα κουπόνια δεν θα είναι λογικά τόσο μεγάλη ώστε να επηρεάσει σημαντικά τα αποτελέσματα και την κεφαλαιακή θέση των ελληνικών τραπεζών.

Ομως, δεν ισχύει το ίδιο αν προκύψει είτε άμεσο «κούρεμα» των υφιστάμενων ομολόγων, π.χ. εάν αγορασθούν από τα EFSF ή από κάποιον άλλο στις χαμηλότερες τιμές της αγοράς, είτε έμμεσο. Η έμμεση απομείωση της αξίας των ομολόγων θα μπορούσε να προέλθει αν ανταλλάσσονταν με νέα ομόλογα που θα είχαν υψηλότερη πιστοληπτική διαβάθμιση αλλά χαμηλότερη ονομαστική αξία (τύπου Brady),

Σύμφωνα λοιπόν με τα τεστ αντοχής που διενήργησαν εγχώριοι αναλυτές και στηρίζονται στην υπόθεση μιας απομείωσης των υφιστάμενων ομολόγων της τάξης του 20% με ταυτόχρονη υποχρέωση διατήρησης του βασικού δείκτη ιδίων κεφαλαίων (core Tier Ι) στο 7%, οι μεγάλες ελληνικές τράπεζες θα ήταν στον αφρό, έστω και οριακά, εκτός από μία. Αν όμως η απομείωση της αξίας των ομολόγων ανερχόταν στο 25% και οι τράπεζες έπρεπε να έχουν βασικό δείκτη ιδίων κεφαλαίων (core Tier Ι) ίσο με 8%, το τοπίο θα ήταν διαφορετικό. Ολες, εκτός της Εθνικής, θα έπρεπε να ενισχύσουν τα κεφάλαιά τους. Ακόμη και η Εθνική θα χρειαζόταν την κεφαλαιακή ένεση από την πώληση μειοψηφικού ποσοστού της Finansbank για να τα καταφέρει.