Οχι προεκλογικές «επιταγές»

Σαφώς είναι κάτι παραπάνω από αναγκαιότητα η δημιουργία ενός αποτελεσματικού δικτύου για την ενίσχυση των οικονομικά ασθενέστερων πολιτών, οικογενειών συνολικά και των μακροχρόνια ανέργων. Τα στοιχεία είναι αμείλικτα.




Η ανεργία κινείται πάνω από το 27% στις αρχές του 2014. Το 23,1% του πληθυσμού της χώρας ή 914.873 νοικοκυριά, με συνολικό αριθμό μελών 2.535.700 άτομα, βρίσκονται κάτω από το χρηματικό όριο της σχετικής φτώχειας. Ο δείκτης του κινδύνου σχετικής φτώχειας για την Ελλάδα είναι πλέον σημαντικά υψηλότερος από ό,τι σε όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε., καθώς τα δύο τελευταία έτη η σχετική θέση της Ελλάδος χειροτέρευσε, επισημαίνεται στην έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας.

Το ελληνικό κράτος πρόνοιας, το οποίο χαρακτηριζόταν από αναποτελεσματικότητα αν και απορροφούσε πολύ σημαντικό μέρος των διαθέσιμων δημοσίων πόρων, κατέρρευσε. Είναι λοιπόν αδήριτη σήμερα η ανάγκη για τη δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους με στοχευμένες δράσεις, ώστε να αξιοποιούνται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι διαθέσιμοι πόροι.

Και βέβαια η κυβέρνηση προωθεί ορισμένα μέτρα οικονομικής ενίσχυσης και ένα πλέγμα κοινωνικής προστασίας. Σ' αυτό εντάσσονται πρωτίστως η διανομή μέρους του πρωτογενούς πλεονάσματος και η «κοινωνική επιταγή» για την αγορά προϊόντων και υπηρεσιών. Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει, επί της αρχής. Το πρόβλημα μπορεί να εμφανιστεί στις διαδικασίες διανομής των «κοινωνικών επιταγών», στην επιλογή των δικαιούχων, αλλά και στην «αξιοποίηση» των παροχών αυτών ως μέσο πολιτικών επιδιώξεων.

Αλλά προσοχή τα τεχνάσματα και οι μεθοδεύσεις παλαιοκομματικού χαρακτήρα δεν έχουν πλέον «θετικά» αποτελέσματα. Οι πολίτες είναι υποψιασμένοι και με «επιταγές» - δώρα δεν κερδίζεται η εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων και οι εκλογές.

Καμιά «κοινωνική επιταγή» δεν μπορεί να αναπληρώσει τις απώλειες εισοδήματος, να σβήσει τον θυμό των ανέργων. Το αντίθετο, μπορεί να ερμηνευθεί αρνητικά, ως προσπάθεια παραπλάνησης ή και να δημιουργήσει αντιδράσεις σε κοινωνικές ομάδες που θα αποκλειστούν από τη διανομή.

Η πιο αποτελεσματική λύση για την αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού είναι η μεγέθυνση της οικονομίας. Είναι η επιστροφή σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης με επενδύσεις σε τομείς που δημιουργούν και αυξάνουν τον πλούτο και τις θέσεις εργασίας. Αυτό είναι το ζητούμενο: Η διεύρυνση της προς διανομή «πίτας».

Χωρίς επενδύσεις, χωρίς ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη επιχειρηματικών σχεδίων, ο πλούτος της χώρας θα συρρικνώνεται συνεχώς. Ακριβώς σ' αυτό πρέπει να επικεντρωθεί η κυβερνητική στόχευση. Στο πώς θα αξιοποιηθεί το όποιο περίσσευμα από το πρωτογενές πλεόνασμα, σε συνδυασμό με τα κονδύλια από τα Ταμεία της Ε.Ε., ώστε να τονωθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα, πως θα γίνει η Ελλάδα φιλικός προορισμός μακροπρόθεσμων επενδύσεων.