Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο γεγονός.
Τις κινητοποιήσεις εργαζόμενων, τις εντάσεις, τις συγκρούσεις με τα ΜΑΤ και τα συνθήματα σε βάρος της. Ποτέ άλλοτε τους τελευταίους 20 μήνες η κυβέρνηση δεν βρέθηκε αντιμέτωπη τόσο φανερά με τα όσα υποσχέθηκε και δεν τήρησε.
Οι ένστολοι βγαίνουν στους δρόμους και προκαλούν τον Π. Καμμένο να παραιτηθεί, αν δεν τηρήσει την υπόσχεσή του για προστασία τους.
Οι εργαζόμενοι στην ΕΥΔΑΠ και στην ΕΥΑΘ διαμαρτύρονται για τη μεταφορά των ΔΕΚΟ στο Υπερ-ταμείο και τα σενάρια για πώληση του... νερού που είναι κοινωνικό αγαθό, όπως λένε.
Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι συγκρούονται με τα ΜΑΤ και απαιτούν συνάντηση με τον κ. Κατρούγκαλο, ενώ στην «ουρά» για δυναμικές κινητοποιήσεις βρίσκονται οι συνταξιούχοι και οι αγρότες.
Είναι φανερό ότι έχει φτάσει η ώρα της κρίσης και για την κυβέρνηση, αλλά και για όσους δεν θέλουν να «ξεβολευτούν» με τίποτε, ακόμη κι αν αυτό γίνει σε βάρος του υπόλοιπου κοινωνικού συνόλου.
Τα κόμματα που κυβερνούν πληρώνουν τις εξωπραγματικές και λαϊκίστικες υποσχέσεις τους, πριν αναλάβουν την εξουσία. Υποσχέθηκαν μειώσεις φόρων, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, μιλούσαν για «ξεπούλημα» της δημόσιας περιουσίας όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Ηταν στην πρώτη γραμμή των μπλόκων για το «κίνημα δεν πληρώνω» στα διόδια, ήταν μπροστάρηδες των αγώνων όσων δεν ήθελαν να αλλάξει τίποτε στο Δημόσιο, αποφεύγοντας να αντιληφθούν ότι η κρίση σάρωσε τα πάντα.
Τώρα, λοιπόν, η κυβέρνηση πληρώνει τα λάθη που έκανε όταν ήταν αντιπολίτευση. Διότι δυστυχώς οι υποσχέσεις, ειδικά αυτές που ξεπερνούν την πραγματικότητα, στοιχειώνουν όσους τις δίνουν. Από την άλλη, είναι φανερό ότι και όσοι εργάζονται σε δημόσιους φορείς, όπως η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ ή άλλες ΔΕΚΟ, δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι η χώρα έχει χρεοκοπήσει ουσιαστικά από το 2009 κι ότι δεν μπορεί να μένουν στο απυρόβλητο.
Βεβαίως και δεν είναι ορθός ο κοινωνικός αυτοματισμός, όμως, οι επιπτώσεις της κρίσης ποτέ δεν μοιράστηκαν σωστά μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.