Ο πρωθυπουργός στην συνέντευξη του επιβεβαίωσε τη στροφή
του ιδίου και της κυβέρνησης στον ρεαλισμό. Απάντησε, απολογήθηκε,
επιτέθηκε χωρίς τις αυταπάτες του παρελθόντος κι έχοντας στο μυαλό του
ένα ξεκάθαρο σχέδιο: Να υπογράψει τη συμφωνία, να βγάλει τη χώρα στις
αγορές, να κλείσει το θέμα του χρέους και να διατηρηθεί στην εξουσία για
όσο καιρό μπορεί, ευελπιστώντας ότι θα αναστραφεί το κλίμα.
Εμφανίστηκε σίγουρος ότι η χώρα παίρνει εξιτήριο από το... τρελάδικο των μνημονίων και θα πρέπει να γνωρίζει κάτι περισσότερο, αφού παλεύει όσο μπορεί για έξοδο από την κρίση.
Ομως, ο κ. Τσίπρας για ακόμη μια φορά απέφυγε να μιλήσει για την επόμενη ημέρα στην Ελλάδα. Δεν έδωσε ένα όραμα, ένα στρατηγικό, αναπτυξιακό σχέδιο για το πώς θα μπορούσαν να έρθουν επενδύσεις, να ανοίξουν θέσεις εργασίας, να κινητοποιηθούν τα ιδιωτικά κεφάλαια σε συνεργασία με το Δημόσιο.
Μπορεί, δηλαδή, το success story να είναι ένα πολύ καλό αφήγημα για κάθε κυβέρνηση, είναι ωστόσο άνευ ουσίας για την αγορά. Ποιο είναι το όραμα του πρωθυπουργού για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα; Ή, μήπως, θα αρκεστεί και αυτός στον ρόλο του διαχειριστή της δυστυχίας και της μιζέριας της χώρας;
Και δεν είναι μόνο η κυβέρνηση, αλλά όλα τα κόμματα που δείχνουν να αποφεύγουν τις δύσκολες απαντήσεις. Η ανάπτυξη δεν θα έρθει στην Ελλάδα με το πάτημα ενός κουμπιού. Δεν είναι μια κατάσταση που κινείται αυτόματα και ξαφνικά η χώρα βγαίνει από το τούνελ.
Χρειάζεται στρατηγικός σχεδιασμός, όραμα, προσπάθεια και πολλή δουλειά για να γυρίσει ο τροχός. Πρέπει να αλλάξει ριζικά το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, να δοθούν κίνητρα στις επιχειρήσεις να τοποθετηθούν και να ανοίξουν οι δρόμοι για να κάνουν δικές τους δουλειές οι νέοι.
Με αύξηση της φορολόγησης και με το εκτρωματικό ασφαλιστικό σύστημα που υλοποιεί η κυβέρνηση, την ίδια στιγμή που ο Τραμπ ανακοινώνει μείωση της φορολόγησης των επιχειρήσεων κατά 20 μονάδες, η οικονομία δεν θα ανακάμψει ποτέ. Η στασιμομιζέρια θα συνεχίσει να είναι κυρίαρχη για πολλά χρόνια...
Εμφανίστηκε σίγουρος ότι η χώρα παίρνει εξιτήριο από το... τρελάδικο των μνημονίων και θα πρέπει να γνωρίζει κάτι περισσότερο, αφού παλεύει όσο μπορεί για έξοδο από την κρίση.
Ομως, ο κ. Τσίπρας για ακόμη μια φορά απέφυγε να μιλήσει για την επόμενη ημέρα στην Ελλάδα. Δεν έδωσε ένα όραμα, ένα στρατηγικό, αναπτυξιακό σχέδιο για το πώς θα μπορούσαν να έρθουν επενδύσεις, να ανοίξουν θέσεις εργασίας, να κινητοποιηθούν τα ιδιωτικά κεφάλαια σε συνεργασία με το Δημόσιο.
Μπορεί, δηλαδή, το success story να είναι ένα πολύ καλό αφήγημα για κάθε κυβέρνηση, είναι ωστόσο άνευ ουσίας για την αγορά. Ποιο είναι το όραμα του πρωθυπουργού για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα; Ή, μήπως, θα αρκεστεί και αυτός στον ρόλο του διαχειριστή της δυστυχίας και της μιζέριας της χώρας;
Και δεν είναι μόνο η κυβέρνηση, αλλά όλα τα κόμματα που δείχνουν να αποφεύγουν τις δύσκολες απαντήσεις. Η ανάπτυξη δεν θα έρθει στην Ελλάδα με το πάτημα ενός κουμπιού. Δεν είναι μια κατάσταση που κινείται αυτόματα και ξαφνικά η χώρα βγαίνει από το τούνελ.
Χρειάζεται στρατηγικός σχεδιασμός, όραμα, προσπάθεια και πολλή δουλειά για να γυρίσει ο τροχός. Πρέπει να αλλάξει ριζικά το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, να δοθούν κίνητρα στις επιχειρήσεις να τοποθετηθούν και να ανοίξουν οι δρόμοι για να κάνουν δικές τους δουλειές οι νέοι.
Με αύξηση της φορολόγησης και με το εκτρωματικό ασφαλιστικό σύστημα που υλοποιεί η κυβέρνηση, την ίδια στιγμή που ο Τραμπ ανακοινώνει μείωση της φορολόγησης των επιχειρήσεων κατά 20 μονάδες, η οικονομία δεν θα ανακάμψει ποτέ. Η στασιμομιζέρια θα συνεχίσει να είναι κυρίαρχη για πολλά χρόνια...
