Στα 404 ευρώ (ποσοστό 55% του φορολογητέου εισοδήματος το οποίο
κινείται στα 735 ευρώ το μήνα) κινδυνεύει να περιοριστεί η μέση σύνταξη
μέσα από τις περικοπές και τον «κόφτη» διαρκείας που προβλέπεται για τη
συνταξιοδοτική δαπάνη.
Στη δυσοίωνη αυτή πρόβλεψη καταλήγει μελέτη των Σάββα Γ. Ρομπόλη και Βασίλη Μπέτση που έγινε για λογαριασμό του Ομίλου για τα Κοινωνικά και Εργασιακά Δικαιώματα διαπιστώνοντας ότι «ο κλάδος της κύριας ασφάλισης, μετά τον κλάδο της επικουρικής, μεταλλάσσεται από διανεμητικό σύστημα καθορισμένων παροχών σε διανεμητικό σύστημα καθορισμένων, αλλά, μη εγγυημένων παροχών, με την έννοια ότι ο ασφαλισμένος πλέον δεν θα μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων το επίπεδο της συνταξιοδοτικής του παροχής, δεδομένου ότι αυτή θα μεταβάλλεται ανάλογα με το επίπεδο του δείκτη δαπάνες συντάξεων προς ΑΕΠ». Σύμφωνα με τη μελέτη: Οι διαδοχικές 23 μειώσεις του επιπέδου των συντάξεων (κύριων και επικουρικών) συνολικού ύψους πλέον των 50 δις ευρώ (2010-2016) εντάχθηκαν στην στρατηγική εξυπηρέτησης του χρέους και ως εκ τούτου οδήγησαν σε αδιέξοδο τόσο το βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων, όσο και την χρηματο - οικονομική λειτουργία του ΣΚΑ, με αποτέλεσμα την ψήφιση των σχετικών διατάξεων του Ν.4472/2017, αναφορικά με την περαιτέρω μείωση κοινωνικών και οικογενειακών επιδομάτων το 2017, το 2018 καθώς και της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 1% του ΑΕΠ (1,8 δις ευρώ), δηλαδή περαιτέρω μείωση κατά μέσο όρο 18% τόσο των κύριων, όσο και των επικουρικών συντάξεων από 1/1/2019.
Σε περίπτωση που δεν θα επαληθευτεί η πρόβλεψη για μέση ετήσια αύξηση του ΑΕΠ κατά 4%, από το 2018 και μετά θα λειτουργήσει ο «κόφτης» των δαπανών των συντάξεων, προκειμένου να διατηρηθεί το ανώτερο επίπεδο του δείκτη δαπανών συντάξεων προς ΑΕΠ στο 16% του ΑΕΠ.
Σύμφωνα με τη μελέτη, η «βιωσιμότητα» του κοινωνικοασφαλιστικού θα επιτευχθεί με συνεχείς μειώσεις των συντάξεων». Και για το λόγο αυτό θεσπίστηκε νομοθετικά «κόφτης» και στις κύριες συντάξεις, με αποτέλεσμα το σύστημα στην Ελλάδα να μετεξελίσσεται σε μηχανισμό εξυπηρέτησης του χρέους, πτωτικής σύζευξης μισθών -συντάξεων και επιδείνωσης του επιπέδου διαβίωσης των εργαζομένων - συνταξιούχων, δηλαδή σε μηχανισμό δίδυμης φτωχοποίησης».
Στη δυσοίωνη αυτή πρόβλεψη καταλήγει μελέτη των Σάββα Γ. Ρομπόλη και Βασίλη Μπέτση που έγινε για λογαριασμό του Ομίλου για τα Κοινωνικά και Εργασιακά Δικαιώματα διαπιστώνοντας ότι «ο κλάδος της κύριας ασφάλισης, μετά τον κλάδο της επικουρικής, μεταλλάσσεται από διανεμητικό σύστημα καθορισμένων παροχών σε διανεμητικό σύστημα καθορισμένων, αλλά, μη εγγυημένων παροχών, με την έννοια ότι ο ασφαλισμένος πλέον δεν θα μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων το επίπεδο της συνταξιοδοτικής του παροχής, δεδομένου ότι αυτή θα μεταβάλλεται ανάλογα με το επίπεδο του δείκτη δαπάνες συντάξεων προς ΑΕΠ». Σύμφωνα με τη μελέτη: Οι διαδοχικές 23 μειώσεις του επιπέδου των συντάξεων (κύριων και επικουρικών) συνολικού ύψους πλέον των 50 δις ευρώ (2010-2016) εντάχθηκαν στην στρατηγική εξυπηρέτησης του χρέους και ως εκ τούτου οδήγησαν σε αδιέξοδο τόσο το βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων, όσο και την χρηματο - οικονομική λειτουργία του ΣΚΑ, με αποτέλεσμα την ψήφιση των σχετικών διατάξεων του Ν.4472/2017, αναφορικά με την περαιτέρω μείωση κοινωνικών και οικογενειακών επιδομάτων το 2017, το 2018 καθώς και της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 1% του ΑΕΠ (1,8 δις ευρώ), δηλαδή περαιτέρω μείωση κατά μέσο όρο 18% τόσο των κύριων, όσο και των επικουρικών συντάξεων από 1/1/2019.
Σε περίπτωση που δεν θα επαληθευτεί η πρόβλεψη για μέση ετήσια αύξηση του ΑΕΠ κατά 4%, από το 2018 και μετά θα λειτουργήσει ο «κόφτης» των δαπανών των συντάξεων, προκειμένου να διατηρηθεί το ανώτερο επίπεδο του δείκτη δαπανών συντάξεων προς ΑΕΠ στο 16% του ΑΕΠ.
Σύμφωνα με τη μελέτη, η «βιωσιμότητα» του κοινωνικοασφαλιστικού θα επιτευχθεί με συνεχείς μειώσεις των συντάξεων». Και για το λόγο αυτό θεσπίστηκε νομοθετικά «κόφτης» και στις κύριες συντάξεις, με αποτέλεσμα το σύστημα στην Ελλάδα να μετεξελίσσεται σε μηχανισμό εξυπηρέτησης του χρέους, πτωτικής σύζευξης μισθών -συντάξεων και επιδείνωσης του επιπέδου διαβίωσης των εργαζομένων - συνταξιούχων, δηλαδή σε μηχανισμό δίδυμης φτωχοποίησης».
