Πρόβα δανεισμού

Τεστ δανεισμού για το Δημόσιο στο νέο περιβάλλον του μνημονίου αποτελεί η δημοπρασία των εντόκων γραμματίων που θα πραγματοποιηθεί αυτή την εβδομάδα.


Το μνημόνιο υποχρεώνει την κυβέρνηση να αναχρηματοδοτήσει από την αγορά ένα μέρος των δανειακών αναγκών του Δημοσίου την επόμενη τριετία. Ομως τα επιτόκια δανεισμού παραμένουν σε τοκογλυφικά επίπεδα 8%, υποχρεώνοντας έτσι τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους να προχωρήσει σε τακτικό ελιγμό «ψαλιδίζοντας» τα ετήσια έντοκα γραμμάτια.

Πηγές του τραπεζικού χώρου βλέπουν την κίνηση αυτή σαν ένα είδος πρόβας για την πιθανότητα επιμήκυνσης της διάρκειας αποπληρωμής του χρέους. Οι επενδυτές που διέθεταν έντοκα γραμμάτια τα οποία λήγουν μεθαύριο θα υποχρεωθούν είτε να τα αντικαταστήσουν με τίτλους μικρότερης διάρκειας (3μηνης ή 6μηνης διάρκειας) ή θα υποχρεωθούν να τους εξοφλήσουν.

Ο επικεφαλής του ΟΔΗΧ Π. Χριστοδούλου αναγκάστηκε να «παρακάμψει» τα ετήσια έντοκα αυξάνοντας το ποσό των 6μηνων και 3μηνων εντόκων προκειμένου να κρατήσει το κόστος δανεισμού για το ελληνικό Δημόσιο σε επίπεδα που δεν θα άνοιγαν περαιτέρω την όρεξη των ραντιέρηδων.

Η χώρα αν επιτύχει απαρέγκλιτα τους στόχους που έχουν τεθεί θα μπορέσει να εξασφαλίσει από την Ε.Ε και το ΔΝΤ 110 δισ. ευρώ. Ομως οι δανειακές ανάγκες για την επόμενη τριετία υπολογίζονται σε 192,8 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, το Δημόσιο πρέπει να αντλήσει από τις αγορές στο διάστημα αυτό περίπου 83 δισ. ευρώ. με υψηλά επιτόκια. Το μεγαλύτερο κομμάτι απ' αυτά αφορά τις λήξεις εντόκων γραμματίων ή ειδικών δανείων.

Οι δυσβάστακτες αυτές δαπάνες συντηρούν και το σενάριο επιμήκυνσης του χρέους. Οι διάφοροι υπολογισμοί που γίνονται ακόμη και στις κρατικές τράπεζες, λαμβάνουν ως δεδομένο ότι κάποια στιγμή η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να επεκτείνει τον ορίζοντα αποπληρωμής του.

Οπως παραδέχονται τραπεζίτες σε κατ' ιδίαν συζητήσεις, η επιλογή της επιμήκυνσης δίνει μία ανάσα στην κυβέρνηση, ενώ δεν πλήττει τις τράπεζες, οι οποίες έχουν υπολογίσει ότι από την επιμήκυνση της διάρκειας των ομολόγων κατά 2 έως 3 έτη, οι απώλειες που θα υποστούν σε όλο το εύρος του χαρτοφυλακίου τους είναι οριακή.

Αντιθέτως η λύση της ελεγχόμενης χρεοκοπίας που προτείνουν για την Ελλάδα διακεκριμένοι οικονομολόγοι, υποστηρίζοντας ότι και οι πιστωτές θα έπρεπε να επωμιστούν ένα μέρος των θυσιών στις οποίες υποβάλλεται η χώρα, θα περιόριζε δραστικά το δημόσιο χρέος (haircut) , θα της στερούσε όμως την πρόσβαση στις διεθνείς αγορές για πολλά χρόνια. Οπως άλλωστε είχε συμβεί και στην περίπτωση της Αργεντινής.