Συμφωνία όσον αφορά στις οικονομικές κυρώσεις που θα επιβάλλονται στους παραβάτες του συμφώνου σταθερότητας επιτεύχθηκε κατά τη σημερινή πρώτη ημέρα της Συνόδου Κορυφής. Χώρες με δημοσιονομικά ελλείμματα άνω του 3% του ΑΕΠ ή και δημόσιο χρέος που θα υπερβαίνει το όριο του 60% του ΑΕΠ θα καλούνται να καταβάλουν «πρόστιμο» υπό μορφή δεσμευμένων καταθέσεων. Συνεχίζεται το παζάρι για τις πολιτικές ποινές που θα επιβάλλονται στις «άτακτες» χώρες.
Οι προτάσεις του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπάι που εγκρίθηκαν από τους ηγέτες των ευρωπαϊκών κρατών, είναι, οι εξής:
1. Σε περίπτωση που το δημοσιονομικό έλλειμμα ενός κράτους μέλους υπερβαίνει το όριο του 3%, τότε θα προβλέπεται προθεσμία έξι μηνών για να ληφθούν τα απαιτούμενα διορθωτικά μέτρα. Μάλιστα η διαδικασία επιβολής των κυρώσεων θα ενεργοποιείται ακόμη και για τις χώρες το έλλειμμα των οποίων πλησιάζει ταχύτατα το κρίσιμο όριο του 3%, χωρίς όμως να το υπερβαίνει. Αν ύστερα από αυτό το διάστημα (έξι μηνών), το κράτος-μέλος δεν συμμορφώνεται, θα του επιβάλλεται οικονομική ποινή. Η ποινή αναμένεται να παίρνει τη μορφή δεσμευμένων τραπεζικών καταθέσεων οι οποίες σε πρώτη φάση θα είναι έντοκες, σε δεύτερη φάση άτοκες, ενώ σε περίπτωση μη συμμόρφωσης για μεγάλη χρονική περίοδο, το ποσό θα διανέμεται στις χώρες που τηρούν το σύμφωνο σταθερότητας.
2. Οικονομικές ποινές θα επιβάλλονται και στις χώρες-μέλη με δημόσιο χρέος άνω του 60% του ΑΕΠ.
3. Κυρώσεις θα προβλέπονται και για τις χώρες που εμφανίζουν απώλεια ανταγωνιστικότητας. Η πορεία της ανταγωνιστικότητας κάθε χώρας, θα εκτιμάται σε ετήσια βάση. Το κράτος-μέλος, αρχικά θα παραπέμπεται στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για συστάσεις ενώ σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, θα επιβάλλονται και οικονομικές κυρώσεις.
Συνεχίζεται η μάχη για τις πολιτικές κυρώσεις
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έκριναν απαραίτητη τη δημιουργία ενός "μηχανισμού επίλυσης κρίσεων", στα πρότυπα του Ταμείου στήριξης που δημιουργήθηκε τον Μάιο για την περίπτωση της Ελλάδας.
Ωστόσο, αναμένεται να δοθεί σκληρή μάχη μεταξύ των αρχηγών των χωρών, καθώς η Γερμανία με τη στήριξη της Γαλλίας θέτει ως προϋπόθεση για τη δημιουργία του Ταμείου την αλλαγή της Συνθήκης της Λισαβόνας.