Τα άτομα που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της φτώχειας είναι αυτά που ζουν σε νοικοκυριά με διαθέσιμο εισόδημα χαμηλότερο από το κατώφλι της φτώχειας, το οποίο ορίζεται στο 60% του διάμεσου σταθμισμένου εθνικού διαθέσιμου εισοδήματος (μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις).
Παρατηρούμε πως, μετά την εκτίναξη της ανεργίας και τη μείωση των μισθών έως και 35% την τελευταία τριετία, σύμφωνα με τις επίσημες ευρωπαϊκές μετρήσεις το 2011 στην Ελλάδα φτωχοποιημένο και κοινωνικά αποκλεισμένο ήταν το 31% του συνολικού πληθυσμού έναντι 24,1% αντίστοιχα στην Ευρώπη.
Από το 2009 δηλαδή η φτώχεια στη χώρα μας είχε αυξηθεί κατά 3,4 ποσοστιαίες μονάδες ή κατά 400.000 άτομα, όταν στην Ευρώπη η αύξηση ήταν μόλις 1 μονάδα. Η ραγδαία περιθωριοποίηση ενός πολύ μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας εντείνεται ωστόσο το 2012, όπως καταμαρτυρεί η θεαματική άνοδος της ανεργίας, η μείωση στη χρήση του ηλεκτρικού ρεύματος, η διόγκωση των μη εξοφλούμενων χρεών, η αδυναμία καταβολής των φόρων, οι κατασχέσεις, η επιστροφή των πινακίδων των αυτοκινήτων κ.λπ. Τέλος, ακόμη τραγικότερη είναι η πρόβλεψη για το 2013, όπου σχεδόν οι 4 στους 10 Ελληνες θα έχουν παγιδευτεί στο δόκανο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, καταμαρτυρώντας τη διάλυση του κοινωνικού ιστού και κάθε έννοια συνοχής με όσους κινδύνους αυτό συνεπάγεται.