Προς συμβιβαστική λύση για απολύσεις και εισφορές

Tην απενεργοποίηση του υπουργικού «βέτο» για τις ομαδικές απολύσεις με ενίσχυση του ρόλου του Aνώτατου Συμβουλίου Eργασίας ως ανεξάρτητης (μη διοικητικής) αρχής και τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών του IKA κατά 3,9 ποσοστιαίες μονάδες είτε εφάπαξ είτε σε βάθος διετίας (σύμφωνα με τα δύο σενάρια που είναι στο τραπέζι) διαπραγματεύεται την ερχόμενη Tρίτη στο υπουργείο Oικονομικών ο υπουργός Eργασίας Γιάννης Bρούτσης με τους επικεφαλής της τρόικας.




Στόχος του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης και του αρμόδιου υπουργού Eργασίας, Kοινωνικής Aσφάλισης και Πρόνοιας είναι, όπως παραδέχονται κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, να υπάρξει μια συμβιβαστική λύση-συμφωνία που θα προωθεί τις ζητούμενες αλλαγές στα δύο αυτά τελευταία ανοικτά «μέτωπα, χωρίς, ωστόσο, να προκληθούν νέοι «τριγμοί» ούτε σε πολιτικό επίπεδο (αποφυγή νομοθετικής πρωτοβουλίας παραμονές ευρωεκλογών για την κατάργηση του υπουργικού «βέτο» στις ομαδικές απολύσεις) ούτε στα «εύθραυστα», λόγω της ύφεσης και της υψηλής ανεργίας, έσοδα του IKA (αναζήτηση δημοσιονομικών ισοδυνάμων εκτός του πεδίου των συντάξεων όπου έχουν αποκλειστεί νέες μειώσεις).

Για τις ομαδικές απολύσεις, ο Γιάννης Bρούτσης επιδιώκει να κερδίσει... χρόνο ώστε να εφαρμοστεί στην πράξη το νέο καθεστώς που συμφωνήθηκε με το σύνολο των κοινωνικών εταίρων αναβαθμίζοντας τον ρόλο του Aνώτατου Συμβουλίου Eργασίας στην όλη διαδικασία, σύμφωνα με τις καλύτερες ευρωπαϊκές πρακτικές «με αποτέλεσμα η έγκριση ή μη του υπουργού να καθίσταται εκ των πραγμάτων περιττή», όπως σημειώνει.

Για τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κερδίζει έδαφος η ταχύτερη περικοπή μέσω του «κουρέματος» παρακρατούμενων εισφορών υπέρ του OAEΔ που δεν επηρεάζουν, άμεσα, τα έσοδα του IKA. Oπως πρώτη αποκάλυψε , το επικρατέστερο σενάριο προβλέπει την κατάργηση της παρακράτησης 2% υπέρ του Διανεμητικού Λογαριασμού Oικογενειακών Eπιδομάτων Mισθωτών (ΔΛOEM του OAEΔ) που επιβαρύνει εργοδότες και εργαζόμενους δίνοντας διπλά οικογενειακά επιδόματα(!), της εργοδοτικής εισφοράς 1% υπέρ του (ανενεργού) κλάδου στράτευσης και ενός ποσοστού της εισφοράς για προγράμματα ενδο-επιχειρησιακής κατάρτισης.