Πού θα σκάσει η βόμβα;

Μιλώντας για «βόμβες» στην Ευρώπη, εύκολα το μυαλό μας θα μπορούσε να πάει στους νέους που στρατολογούν οι τζιχαντιστές και τον φόβο κάποια στιγμή να μετατραπούν σε καμικάζι σε κάποια πόλη της ηπείρου μας.




Αν το σκεφτούμε λίγο πιο προσεκτικά και απαλλαγούμε από την κινδυνολογία κυβερνώντων και ΜΜΕ, όμως, θα διαστώσουμε ότι υπάρχουν και άλλου είδους βόμβες και μάλιστα μη συμβατικές. Όπως αυτές οι οποίες σκάνε ήδη πάνω στους μισθούς, τις συντάξεις, τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης και τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.

Ή εκείνες οι οποίες βρίσκονται εδώ και καιρό τοποθετημένες κάτω από το πολιτικό οικοδόμημα των ευρωπαϊκών χωρών και θεσμών και απλώς περιμένουν τον κατάλληλο πυροκροτητή για να τα τινάξουν όλα στον αέρα. Πρόκειται για τις βόμβες της κοινωνικής αγανάκτησης και απελπισίας, μπροστά στην ισχύ των οποίων τα όσα έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα -από το Κίνημα των Αγανακτισμένων και τις απεργιακές κινητοποιήσεις, μέχρι την κατάρρευση παραδοσιακών κομμάτων και την άνοδο της Ακροδεξιάς- θα μοιάζουν κυριολεκτικά με... στρακαστρούκες!

Στα επιτελεία του συστήματος είναι γεγονός ότι διεξάγεται αυτή την περίοδο μια έντονη διαπάλη. Χρειάζεται, άραγε, να προετοιμαστεί μεθοδικά και μυστικά ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης και διαχείρισης κοινωνικών κρίσεων, που θα περιλαμβάνει και σενάρια περιορισμού των ατομικών και δημοκρατικών ελευθεριών; Ή, μήπως, οι ευρωπαϊκοί λαοί θεωρούνται πλέον οριστικά «λοβοτομημένοι», ενώ οι όποιες εκρήξεις δεν συνιστούν ουσιαστική απειλή και μπορούν να αντιμετωπιστούν με το υπάρχον οπλοστάσιο και τα δοκιμασμένα μοντέλα; Σύντομα, θα μάθουμε την απάντηση που δίνουν...