Τα «καμπανάκια» τα ακούει κανείς;

«Δεν υπάρχει σαφές χρονοδιάγραμμα για επιστροφή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης», είπε ο Μάριος Ντράγκι.



Δηλαδή: «Στην Ευρώπη συνεχίζει να... βρέχει λεφτά αλλά η χώρα μας συνεχίζει να κρατά την ομπρέλα της άρνησης να δει την πραγματικότητα».

Το πολιτικό σύστημα έχει κάνει αρκετά λάθη τα τελευταία χρόνια, ειδικά από την είσοδο της οικονομίας στην κρίση. Ενα βασικό λάθος είναι ότι αντί να υπάρξουν εθνικές πολιτικές ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας, των επενδύσεων, της εξωστρέφειας και με τον τρόπο αυτό να δοθεί ώθηση στην οικονομία, τα κόμματα που κυβέρνησαν αποφάσισαν να ασχοληθούν με λιγότερο σοβαρά θέματα.

Ακόμη και σήμερα, όταν έχουν υπογραφεί τρία μνημόνια, όταν έχει χαθεί το 25% και πλέον του ΑΕΠ κι έχει προκληθεί μια ανεπανόρθωτη κοινωνική κρίση όλο το βάρος των προσπαθειών θα έπρεπε να πέσει στην έξοδο από την κρίση κι όχι σε ανέξοδες μάχες που δεν ενδιαφέρουν τον ελληνικό λαό.

Το χρονοδιάγραμμα που ο Μ. Ντράγκι θέτει για ένταξη στο QE είναι να υπάρξει σχέδιο βιωσιμότητας του χρέους. Εκεί, λοιπόν, θα έπρεπε να ανοίξει ένας ευρύτερος διάλογος για το πώς η χώρα θα ξεφύγει από την μέγκενη της ύφεσης και θα μπορεί να διεκδικήσει μια καλή και βιώσιμη λύση για το χρέος.

Αυτό, βεβαίως, προϋποθέτει την ολοκλήρωση μιας σειράς μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς της οικονομίας, κυρίως δε στην απελευθέρωση των αγορών και των επαγγελμάτων και στο Δημόσιο. Τα ανησυχητικά στοιχεία για το εμπόριο, τις εξαγωγές και η αρνητική «πρωτιά» της ανεργίας στην Ευρώπη είναι «καμπανάκια» που πρέπει να ξυπνήσουν και την κυβέρνηση και τα κόμματα.

Οι πολιτικές σκιαμαχίες για τις τηλεοπτικές άδειες ή για άλλα θέματα δεν οδηγούν πουθενά. Οσο όμως παρατηρούνται καθυστερήσεις στις αποφάσεις για την οικονομία, τόσο θα απομακρύνεται η προοπτική εξόδου από την κρίση. Κι αυτό δεν το θέλει κανείς...