Μετά από πολυάριθμες αναλύσεις για το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, η Frankfurter Allgemeine (FAZ) επιχειρεί μία διαφορετική προσέγγιση.
Ο ανταποκριτής της εφημερίδας στην Αθήνα προσφεύγει στην ποδοσφαιρική ορολογία και αρχίζει την ανάλυσή του ως εξής: «Υπάρχει μόνο ένας Ρούντι Φέλερ, τραγουδούσαν παλαιότερα οι Γερμανοί φίλαθλοι. Σήμερα πολλοί Έλληνες μπαίνουν στην ίδια λογική, μόνο που πρόκειται για τη Μακεδονία. Τι εννοούν και για ποιόν λόγο κατεβαίνουν στους δρόμους κατά εκατοντάδες χιλιάδες;», διερωτάται.
Ο δημοσιογράφος καλεί τους αναγνώστες να φανταστούν τους Έλληνες διαδηλωτές να τραγουδούν το τραγούδι του Φέλερ, αλλά ...χωρίς Φέλερ. «Ενώ όμως η γερμανική υπόθεση εργασίας περί μοναδικότητας του Φέλερ ποτέ δεν συνάντησε αντιρρήσεις, σε διεθνές επίπεδο, η αντίστοιχη ελληνική για τη μοναδικότητα της Μακεδονίας είναι αμφισβητούμενη, και αυτό εξοργίζει πολλούς Έλληνες. Μόνο αυτόν τον μήνα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη περισσότεροι από 300.000 συγκεντρώθηκαν για να διαδηλώσουν το αίτημά τους ότι η Μακεδονία οφείλει να είναι μοναδική», γράφει.
Το συμπέρασμα του Γερμανού δημοσιογράφου διατυπώνεται πάντως με απόλυτη σοβαρότητα και είναι το εξής: «Ναι μεν το έθνος των "Μακεδόνων" είναι ένα εφεύρημα, όπως άλλωστε και όλα τα έθνη, του ελληνικού συμπεριλαμβανομένου. Αλλά αυτό το εφεύρημα αποτελεί σήμερα αυτονότηο συστατικό στοιχείο της "μακεδονικής" ταυτότητας. Οι περισσότεροι "Μακεδόνες" δεν σκέπτονται για ποιον λόγο αισθάνονται "Μακεδόνες" και τι τους κάνει να είναι, απλώς είναι. Όπως και οι Έλληνες αισθάνονται Έλληνες, χωρίς να πρέπει να δικαιολογηθούν γι’ αυτό».
Αλ. Τσίπρας στα ίχνη... Κων. Μητσοτάκη;
Μία ακόμη ασυνήθιστη ανάγνωση στο ζήτημα της ονομασίας καταθέτει η εβδομαδιαία εφημερίδα Jüdische Allgemeine, η οποία προσεγγίζει ζητήματα εσωτερικής και διεθνούς πολιτικής μέσα από το πρίσμα της εβραϊκής κοινότητας στη Γερμανία.
Σε άρθρο της για τα συλλαλητήρια στην Ελλάδα συγκρίνει τις ημέρες αυτές με το 1993, όταν οι διαδηλώσεις για τη Μακεδονία είχαν οδηγήσει στην πτώση της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Και αναφέρει τα εξής: «Όποιος παρατηρεί τα τεκταινόμενα, διακρίνει αναλογίες. Η αριστερή-εθνολαϊκιστική κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον Αλέξη Τσίπρα, η οποία αντιμετωπίζει διεθνείς πιέσεις και επιθυμεί να κλείσει επιτέλους το ζήτημα της ονομασίας, επιβάλλει νεοφιλελεύθερα μέτρα, όπως έκανε τότε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. αναμείχθηκαν σε πολυάριθμα σκάνδαλα και έχουν οδηγήσει τη χώρα στην οικονομική κατάρρευση».
Αναφερόμενη στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, η εφημερίδα τονίζει ότι «οι ακροδεξιοί έβαλαν φωτιά σε ένα σπίτι που είχαν καταλάβει αναρχικοί, έβαψαν αγκυλωτούς σταυρούς σε πολλούς τοίχους, σύλησαν το μνημείο της πόλης για το Ολοκαύτωμα και κόλλησαν αφίσες, στις οποίες καθύβριζαν ως υποτακτικό των Εβραίων τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη. Ο Μπουτάρης υποστηρίζει μία λύση του ζητήματος (της ονομασίας) και επιπλέον αφυπνίζει τη συνείδηση της κοινής γνώμης για τα θύματα της Σοά (το Ολοκαύτωμα). Προηγουμένως, η δολοφονία του 90% του προπολεμικού, εβραϊκού πληθυσμού της πόλης αποτελούσε ταμπού. Επί δεκαετίες».
Εθελοντές στη Λέρο
Η Tageszeitung (TAZ) του Βερολίνου φιλοξενεί εκτεταμένο ρεπορτάζ για τους Γερμανούς εθελοντές που προσπαθούν να βοηθήσουν πρόσφυγες και μετανάστες στη χειμωνιάτικη Λέρο, υπό αντίξοες καιρικές και άλλες συνθήκες.
Η 23χρονη Αλεξάντρα Σέφερ, που συντονίζει τις δράσεις για τη ΜΚΟ Echo100Plus, λέει ότι έχει «την καλύτερη δουλειά του κόσμου. Βέβαια δεν πληρώνεται ως εθελόντρια, αλλά έχει καταφέρει κάτι». Αυτό το «κάτι» είναι η ανιδιοτελής βοήθεια προς τους πρόσφυγες που έχουν μείνει στη Λέρο, όπως και σε άλλα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Μία δραστηριότητα που απαιτεί όρια και κανόνες. Στους νέους εθελοντές που έρχονται στο νησί η Αλεξάντρα Σέφερ λέει τα εξής: «Δεν κάνουμε φιλίες με τους πρόσφυγες. Δεν δίνουμε τηλέφωνα».
Όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ της TAZ «η οργάνωση έχει συντάξει έναν κώδικα δεοντολογίας που λέει ότι η σχέση ανάμεσα στους εθελοντές και τους πρόσφυγες είναι όπως εκείνη ανάμεσα στους δασκάλους και τους μαθητές. Κάθε λέξη, κάθε ενέργεια που υπερβαίνει αυτά τα όρια, μπορεί να έχουν συνέπειες. Η Αλεξάντρα έχει ήδη ζήσει κάποιες παρεξηγήσεις που οφείλονται σε διαφορετικές πολιτιστικές καταβολές. Και προειδοποιεί ότι αυτό που για τη δική μας κουλτούρα δεν είναι παρά ένα φιλικό καφεδάκι, είναι κάτι που, σε άλλες κουλτούρες, επιτρέπεται μόνο μετά τον αρραβώνα...».
Ο ανταποκριτής της εφημερίδας στην Αθήνα προσφεύγει στην ποδοσφαιρική ορολογία και αρχίζει την ανάλυσή του ως εξής: «Υπάρχει μόνο ένας Ρούντι Φέλερ, τραγουδούσαν παλαιότερα οι Γερμανοί φίλαθλοι. Σήμερα πολλοί Έλληνες μπαίνουν στην ίδια λογική, μόνο που πρόκειται για τη Μακεδονία. Τι εννοούν και για ποιόν λόγο κατεβαίνουν στους δρόμους κατά εκατοντάδες χιλιάδες;», διερωτάται.
Ο δημοσιογράφος καλεί τους αναγνώστες να φανταστούν τους Έλληνες διαδηλωτές να τραγουδούν το τραγούδι του Φέλερ, αλλά ...χωρίς Φέλερ. «Ενώ όμως η γερμανική υπόθεση εργασίας περί μοναδικότητας του Φέλερ ποτέ δεν συνάντησε αντιρρήσεις, σε διεθνές επίπεδο, η αντίστοιχη ελληνική για τη μοναδικότητα της Μακεδονίας είναι αμφισβητούμενη, και αυτό εξοργίζει πολλούς Έλληνες. Μόνο αυτόν τον μήνα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη περισσότεροι από 300.000 συγκεντρώθηκαν για να διαδηλώσουν το αίτημά τους ότι η Μακεδονία οφείλει να είναι μοναδική», γράφει.
Το συμπέρασμα του Γερμανού δημοσιογράφου διατυπώνεται πάντως με απόλυτη σοβαρότητα και είναι το εξής: «Ναι μεν το έθνος των "Μακεδόνων" είναι ένα εφεύρημα, όπως άλλωστε και όλα τα έθνη, του ελληνικού συμπεριλαμβανομένου. Αλλά αυτό το εφεύρημα αποτελεί σήμερα αυτονότηο συστατικό στοιχείο της "μακεδονικής" ταυτότητας. Οι περισσότεροι "Μακεδόνες" δεν σκέπτονται για ποιον λόγο αισθάνονται "Μακεδόνες" και τι τους κάνει να είναι, απλώς είναι. Όπως και οι Έλληνες αισθάνονται Έλληνες, χωρίς να πρέπει να δικαιολογηθούν γι’ αυτό».
Αλ. Τσίπρας στα ίχνη... Κων. Μητσοτάκη;
Μία ακόμη ασυνήθιστη ανάγνωση στο ζήτημα της ονομασίας καταθέτει η εβδομαδιαία εφημερίδα Jüdische Allgemeine, η οποία προσεγγίζει ζητήματα εσωτερικής και διεθνούς πολιτικής μέσα από το πρίσμα της εβραϊκής κοινότητας στη Γερμανία.
Σε άρθρο της για τα συλλαλητήρια στην Ελλάδα συγκρίνει τις ημέρες αυτές με το 1993, όταν οι διαδηλώσεις για τη Μακεδονία είχαν οδηγήσει στην πτώση της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Και αναφέρει τα εξής: «Όποιος παρατηρεί τα τεκταινόμενα, διακρίνει αναλογίες. Η αριστερή-εθνολαϊκιστική κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον Αλέξη Τσίπρα, η οποία αντιμετωπίζει διεθνείς πιέσεις και επιθυμεί να κλείσει επιτέλους το ζήτημα της ονομασίας, επιβάλλει νεοφιλελεύθερα μέτρα, όπως έκανε τότε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. αναμείχθηκαν σε πολυάριθμα σκάνδαλα και έχουν οδηγήσει τη χώρα στην οικονομική κατάρρευση».
Αναφερόμενη στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, η εφημερίδα τονίζει ότι «οι ακροδεξιοί έβαλαν φωτιά σε ένα σπίτι που είχαν καταλάβει αναρχικοί, έβαψαν αγκυλωτούς σταυρούς σε πολλούς τοίχους, σύλησαν το μνημείο της πόλης για το Ολοκαύτωμα και κόλλησαν αφίσες, στις οποίες καθύβριζαν ως υποτακτικό των Εβραίων τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη. Ο Μπουτάρης υποστηρίζει μία λύση του ζητήματος (της ονομασίας) και επιπλέον αφυπνίζει τη συνείδηση της κοινής γνώμης για τα θύματα της Σοά (το Ολοκαύτωμα). Προηγουμένως, η δολοφονία του 90% του προπολεμικού, εβραϊκού πληθυσμού της πόλης αποτελούσε ταμπού. Επί δεκαετίες».
Εθελοντές στη Λέρο
Η Tageszeitung (TAZ) του Βερολίνου φιλοξενεί εκτεταμένο ρεπορτάζ για τους Γερμανούς εθελοντές που προσπαθούν να βοηθήσουν πρόσφυγες και μετανάστες στη χειμωνιάτικη Λέρο, υπό αντίξοες καιρικές και άλλες συνθήκες.
Η 23χρονη Αλεξάντρα Σέφερ, που συντονίζει τις δράσεις για τη ΜΚΟ Echo100Plus, λέει ότι έχει «την καλύτερη δουλειά του κόσμου. Βέβαια δεν πληρώνεται ως εθελόντρια, αλλά έχει καταφέρει κάτι». Αυτό το «κάτι» είναι η ανιδιοτελής βοήθεια προς τους πρόσφυγες που έχουν μείνει στη Λέρο, όπως και σε άλλα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Μία δραστηριότητα που απαιτεί όρια και κανόνες. Στους νέους εθελοντές που έρχονται στο νησί η Αλεξάντρα Σέφερ λέει τα εξής: «Δεν κάνουμε φιλίες με τους πρόσφυγες. Δεν δίνουμε τηλέφωνα».
Όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ της TAZ «η οργάνωση έχει συντάξει έναν κώδικα δεοντολογίας που λέει ότι η σχέση ανάμεσα στους εθελοντές και τους πρόσφυγες είναι όπως εκείνη ανάμεσα στους δασκάλους και τους μαθητές. Κάθε λέξη, κάθε ενέργεια που υπερβαίνει αυτά τα όρια, μπορεί να έχουν συνέπειες. Η Αλεξάντρα έχει ήδη ζήσει κάποιες παρεξηγήσεις που οφείλονται σε διαφορετικές πολιτιστικές καταβολές. Και προειδοποιεί ότι αυτό που για τη δική μας κουλτούρα δεν είναι παρά ένα φιλικό καφεδάκι, είναι κάτι που, σε άλλες κουλτούρες, επιτρέπεται μόνο μετά τον αρραβώνα...».
