Κατά της γενικής απαγόρευσης ηλεκτρονικών παιχνιδιών το ΣτΕ

Το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) έκρινε ότι η γενική απαγόρευση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, που επιβλήθηκε με υπουργική απόφαση του 2003 είναι αντίθετη στην Συνθήκη Ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.


Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) τον Ιούνιο του 2009 επέβαλε στην Ελλάδα πάγιο πρόστιμο ύψους 3.000.000 ευρώ και ημερήσιο πρόστιμο 31.536 ευρώ μέχρι την ημέρα που θα προσαρμοσθεί η χώρα μας στην κοινοτική νομοθεσία και θα σταματήσει την απαγόρευση της εγκατάστασης και λειτουργίας των ηλεκτρονικών παιχνιδιών.

Το ΔΕΚ έχει κρίνει ότι όλες οι απαγορεύσεις που τέθηκαν το 2003 έρχονται σε αντίθεση προς τη Συνθήκη και ειδικότερα στα άρθρα που αφορούν την απαγόρευση ποσοτικού περιορισμού επί των εισαγωγών, την ελεύθερη εγκατάσταση και την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών.

Στην Ελλάδα εταιρείες εισαγωγής ηλεκτρονικών παιχνιδιών είχαν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητούσαν να ακυρωθεί η από 26.11.2003 υπουργική απόφαση που καθόριζε τους όρους, τις προϋποθέσεις και την διαδικασία χορήγησης αδειών λειτουργίας επιχειρήσεων προσφοράς υπηρεσιών διαδικτύου, ηλεκτρονικών παιχνιδιών, κ.λπ.

Το ΣτΕ έκρινε ότι η επιβαλλόμενη με το Ν. 3037/2002 γενική απαγόρευση της εγκατάστασης και διενέργειας ηλεκτρικών, ηλεκτρομηχανικών και ηλεκτρονικών παιγνίων, συμπεριλαμβανομένων των υπολογιστών σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, εκτός των καζίνο, «αντίκειται στις διατάξεις της Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας περί ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων και ελεύθερης παροχής υπηρεσιών». Η απαγόρευση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών εκτός από τα καζίνο, αναφέρεται στην απόφαση, «συνιστά εμπόδιο στην ελεύθερη παροχή υπηρεσιών».

Ακόμη, αναφέρεται στην δικαστική απόφαση ότι «μπορούν να δικαιολογήσουν τον περιορισμό, ή και την απαγόρευση, των τυχερών παιγνίων λόγοι προστασίας του καταναλωτή και προστασίας της δημοσίας τάξεως». Όμως, συνεχίζει η απόφαση, «η επιβαλλόμενη καθολική απαγόρευση καταλαμβάνει και κατηγορίες παιγνίων, και συγκεκριμένα τα ψυχαγωγικά τεχνικά ηλεκτρικά, ηλεκτρομηχανικά και ηλεκτρονικά παίγνια, που δεν είναι εκ φύσεως τυχερά, καθόσον ο σκοπός τους δεν είναι η προσδοκία του χρηματικού κέρδους».

Ως προς τις κατηγορίες αυτές παιγνίων, συνεπώς - αναφέρει η απόφαση - δεν συντρέχουν καταρχήν λόγοι που επιτρέπουν τον περιορισμό ή και την απαγόρευση των τυχερών παιγνίων». Πάντως, προσθέτουν οι δικαστές, «επιτακτικοί λόγοι γενικού συμφέροντος μπορούν να δικαιολογήσουν περιορισμούς στην ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων και την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, εφόσον, όμως, τα επιβαλλόμενα περιοριστικά μέτρα είναι ανάλογα προς τους επιδιωκόμενους σκοπούς, δεν βαίνουν δηλαδή πέραν του αναγκαίου βαθμού για την επίτευξη του σκοπού που επιδιώκεται».

Επίσης, αναφέρεται στην απόφαση του ΣτΕ ότι αντίκειται στη Συνθήκη και η διάταξη εκείνη της υπουργικής απόφασης που δεν επιτρέπει τη διεξαγωγή παιγνίων σε Internet ή Intranet Sites που διαθέτουν παίγνια, όπως επίσης και εκείνη με την οποία «δεν επιτρέπεται η εκ μέρους του επιχειρηματία ή του υπεύθυνου του καταστήματος παραχώρηση ή ενοικίαση δισκετών κ.λπ. με ηλεκτρονικά παίγνια για χρήση εντός ή εκτός του καταστήματος, ούτε η χρήση δισκετών κ.λπ. των παικτών με παίγνια στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές του καταστήματος».

Τέλος,το ΣτΕ έκρινε, ότι πρέπει να ακυρωθεί η εν λόγω υπουργική απόφαση και κατά το σκέλος που επιβάλλει την ανάρτηση, εντός των αιθουσών των καταστημάτων προσφοράς υπηρεσιών διαδικτύου, πινακίδων με την ένδειξη «απαγορεύεται η διενέργεια παιγνίων», όπως επίσης να ακυρωθεί και η διάταξη που απαγορεύει τη λειτουργία των καταστημάτων ηλεκτρονικών παιχνιδιών (Internet, Internet Sites, κ.λπ.) σε ισόγειους χώρους.