Χρειάζεται δίκαιος ΚΦΕ, όχι νέος

Αντί να εξετάζονται σενάρια αντικατάστασης του ΚΦΕ, καλύτερα είναι να εξετασθούν ποιες είναι οι αδικίες και οι στρεβλώσεις που παράγονται και να αντικατασταθούν οι σχετικές διατάξεις.



Ο υφιστάμενος ΚΦΕ μπορεί να γίνει πιο δίκαιος γιατί αυτό που του λείπει είναι η δικαιοσύνη. Δεν χρειαζόμαστε νέο ΚΦΕ, χρειαζόμαστε δίκαιο ΚΦΕ

Πολλές φορές έχω γράψει για τον παραλογισμό του νέου συστήματος φορολογίας του εισοδήματος των φυσικών προσώπων και ειδικότερα για το θέμα της, με διαφορετικό τρόπο, φορολόγησης του εισοδήματός τους αλλά και για πολλά ακόμα θέματα που χρήζουν βελτίωσης, έχοντας την ελπίδα ότι θα ληφθούν υπόψη από τους αρμόδιους.

Επανέρχομαι λοιπόν πάλι στις στρεβλώσεις που παράγονται από κάποιες διατάξεις του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ΚΦΕ) με αφορμή δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών με τα οποία γίνεται λόγος, πέραν του τρόπου φορολόγησης, και για την πρόθεση του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης να αλλάξει τον ΚΦΕ και ειδικότερα να τον αντικαταστήσει με κάποιον άλλο.

Ο υφιστάμενος νέος ΚΦΕ (Ν. 4172/2013) είναι ένας νέος νόμος που ψηφίστηκε και δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσ3εως τον Ιούλιο του 2013 και αντικατέστησε τον προκάτοχό του Ν. 2238/1994. Ο παλιός ΚΦΕ είχε κωδικοποιήσει σε ενιαίο κείμενο δύο νομοθετικά διατάγματα της δεκαετίας του 1950 και ειδικότερα το Ν.Δ. 3323/1955 περί της φορολογίας εισοδήματος των φυσικών προσώπων και το Ν.Δ. 3843/1958 περί της φορολογίας εισοδήματος των νομικών προσώπων. Από την κωδικοποίηση αυτών το 1994, μέχρι και τις αρχές του 2014 είχε δεχθεί εκατοντάδες, για να μη πω χιλιάδες, τροποποιήσεις, αλλαγές, αντικαταστάσεις διατάξεων, με αποτέλεσμα να έχει καταστεί ένα τυπολατρικό και στριφνό ήτοι πολύ δυσλειτουργικό νομοθέτημα.

Ο νέος ΚΦΕ δεν διεκδικεί το βραβείο της τελειότητας, όπως κάθε ένα ανθρώπινο δημιούργημα, αλλά δεν μπορεί επίσης να χαρακτηρισθεί και ως άχρηστο νομοθέτημα που πρέπει να αντικατασταθεί. Είναι ένας εξαιρετικά απλός νόμος, με αρχή, μέση και τέλος, εύκολα ερμηνευόμενος και εναρμονισμένος αφενός με τις οδηγίες της Ε.Ε. και αφετέρου με τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές. Φυσικά έχει και αδυναμίες με βασικότερη αυτήν του τρόπου φορολόγησης των φυσικών προσόπων, αδυναμία η οποία οφείλεται κατά κύριο λόγο στην άποψη των τεχνικών κλιμακίων της τότε τρόικας να φορολογείται διαφορετικά το εισόδημα από κάθε πηγή με στόχο την αύξηση των εσόδων από τη φορολογία των φυσικών προσώπων. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρχει ένας τρόπος φορολόγησης που δεν λαμβάνει υπόψη ούτε καν τη βασική συνταγματική επιταγή περί συνεισφοράς στα κοινά με βάση τη φοροδοτική ικανότητα, ένας τρόπος φορολόγησης που αντί για αύξηση εσόδων κατόρθωσε να γιγαντώσει τα ληξιπρόθεσμα, ένας τρόπος φορολόγησης άδικος και επαχθής ειδικά για όσους συντηρούν οικογένεια.

Αντί λοιπόν να εξετάζονται σενάρια αντικατάστασης του ΚΦΕ, είναι καλύτερα να εξετασθούν ποιες είναι οι αδικίες και οι στρεβλώσεις που παράγονται και να αντικατασταθούν οι σχετικές διατάξεις. Για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά τα φυσικά πρόσωπα, να φορολογείται το συνολικό εισόδημα ανεξαρτήτως πηγής προέλευσης με μία προοδευτική κλίμακα, με αφορολόγητο όριο για όλους που θα αυξάνεται ανάλογα με τα παιδιά που βαρύνουν τον φορολογούμενο, με μειώσεις φόρου για δαπάνες που βαρύνεται ο φορολογούμενος, γιατί δεν μπορεί να του τις παρέχει το κράτος, με κίνητρα για να γίνει ο φορολογούμενος συνεργάτης της πολιτείας στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και τέλος με επιβράβευση της συνέπειας.

Με αυτές και όχι μόνο τις παρεμβάσεις ο υφιστάμενος ΚΦΕ μπορεί να γίνει πιο δίκαιος γιατί αυτο που του λείπει είναι η δικαιοσύνη. Δεν χρειαζόμαστε νέο ΚΦΕ, χρειαζόμαστε δίκαιο ΚΦΕ, εξάλλου, γιατί να ανακαλύψουμε εκ νέου την Αμερική, αφού μας πρόλαβε ο Κολόμβος.