Το φορολογικό δίδαγμα

Η ρύθμιση-εξπρές ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο χωρίς πρόστιμα δεν απέδωσε τα αναμενόμενα (500 εκατ. υπολόγιζε η κυβέρνηση).


Ωστόσο, όμως, μέσα στις συνθήκες ασφυξίας που επικρατούν εισπράχθηκαν σε πέντε εργάσιμες ημέρες πάνω από 147 εκατ. ευρώ, ενισχύοντας έτσι τα δημόσια ταμεία.

Αξιοσημείωτο ότι έξι φορολογούμενοι με οφειλές άνω του ενός εκατ. ευρώ ο καθένας κατέβαλαν συνολικά 12,364 εκατ. ευρώ ή 2 εκατ. ευρώ κατά μέσο όρο ο καθένας. Τα χρέη τεσσάρων εξ αυτών μπορούν να χαρακτηριστούν ως «παλαιά», καθώς είχαν δημιουργηθεί πριν από την κρίση, την περίοδο 2001-2010.

Ειδικότερα, συνολικά από τις 247.173 ληξιπρόθεσμες οφειλές που ρυθμίστηκαν, οι 56 είχαν δημιουργηθεί τη δεκαετία 1971-1980, 501 την περίοδο 1981-1990, 1.809 οφειλές τη δεκαετία 1991-2000 και 3.062 την περίοδο 2001-2005.

Ισως το πιο σημαντικό στοιχείο είναι ότι η πλειονότητα όσων έσπευσαν να αξιοποιήσουν την ευνοϊκή ρύθμιση -περίπου 140.000 από τους 151.000- είχε ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο από 50 έως και 3.000 ευρώ.

Είναι προφανές ότι σε συνδυασμό με τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων χρεών σε 100 δόσεις, και η οποία θα αρχίσει να «τρέχει» αμέσως μετά το Πάσχα, θα δοθεί μεγάλη ανάσα σε χιλιάδες ιδιώτες και επιχειρήσεις που θα απαλλαγούν από τον «βρόχο» των οφειλών στο κράτος και τα Ταμεία. Θα αποπληρώσουν σταδιακά και θα αποκτήσουν φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα.

Αποδεικνύεται έτσι ότι πολλοί ιδιώτες καθώς και επιχειρήσεις δεν εξοφλούσαν τις οφειλές τους όχι μόνο γιατί εξαιτίας της κρίσης δεν είχαν τη δυνατότητα, αλλά και γιατί οι οφειλές είχαν εκτοξευθεί στα ύψη από τις προσαυξήσεις και τα πρόστιμα. Που σημαίνει ότι οι αυστηροί όροι πολλές φορές δρουν ως τροχοπέδη και κόντρα στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Η κυβέρνηση ας το έχει υπόψη της αυτό κατά την κατάρτιση του νέου φορολογικού νόμου.