Ας μη χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος

Ενας Σκοτσέζος ποιητής έλεγε ότι «η αβεβαιότητα είναι χειρότερη από την απογοήτευση», και σίγουρα δεν είχε ζήσει στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες.



Αυτή η αίσθηση της αβεβαιότητας για το μέλλον της χώρας, για την οικονομική κατάσταση κάθε οικογένειας, για τον επιχειρηματικό κόσμο που δίνει χιλιάδες θέσεις εργασίας, φέρνει αναταράξεις σε όλα τα επίπεδα.

Παρά το γεγονός ότι για να δημιουργήσει κάποιος, για να κάνει βήματα προόδου και να μεγαλουργήσει δεν πρέπει να αισθάνεται σιγουριά αλλά και αν χρειασθεί, να διακινδυνεύσει και να τολμήσει, στην περίπτωση της οικονομίας αυτή η θολή κατάσταση «σκοτώνει».

Το γεγονός ότι από τις 15 Δεκεμβρίου, όταν εντάθηκαν οι φήμες για πρόωρες εκλογές, χάθηκε από την οικονομία ρευστότητα της τάξης των περίπου 80 δισ. ευρώ, είναι ενδεικτικό ότι η χώρα δεν αντέχει άλλο. Βεβαίως, η επιχείρηση-αστραπή στα αποθεματικά των φορέων, των δήμων, των Ταμείων, των Πανεπιστημίων, ακόμη και των νοσοκομείων, κατέδειξε ακριβώς την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα δημόσια οικονομικά.

Με άδεια ταμεία, ασφαλώς η διαπραγμάτευση με τους δανειστές γίνεται ακόμη πιο δύσκολη και τα μέτρα που θα έρθουν αναπόφευκτα, ακόμη πιο επώδυνα.

Ολα δείχνουν ότι μπορεί να υπάρξει μια ενδιάμεση συμφωνία που θα αποτρέψει τον «ξαφνικό θάνατο» μέχρι τον Ιούνιο. Η οικονομία μπορεί να πάρει μερικές ανάσες, μέχρι του σημείου, όμως, να μην κηρύξει στάση πληρωμών, εσωτερική και εξωτερική.

Το μαρτύριο της σταγόνας θα συνεχίζεται, η αβεβαιότητα θα διατηρεί παγωμένη κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα, η κατανάλωση θα υποχωρεί, ενώ και ο τουρισμός θα υποστεί μεγάλο πλήγμα.

Ο Ιούνιος είναι, επομένως, ο νέος μεγάλος σταθμός στην επίπονη πορεία της Ελλάδας προς μια οριστική επίλυση του οικονομικού προβλήματος. Αν μη τι άλλο, θα πρέπει πριν ξεκινήσουν τα «μπάνια του λαού» που δεν πρέπει να διαταράσσονται ποτέ -όπως έλεγε κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου- να αρθούν τα αδιέξοδα.

Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια, εκτός κι αν κάποιοι έχουν αποφασίσει να ζήσουμε το... καλοκαίρι της χρεοκοπίας και των ραγδαίων εξελίξεων, που θα προκαλέσουν ασφαλώς πολιτικό «καύσωνα».

Ο χρόνος που χάθηκε ήταν πολύτιμος, όσο πολύτιμο είναι και το κεφάλαιο που σπαταλήθηκε εξαιτίας αφενός ιδεοληψιών και ερασιτεχνισμών από την πλευρά της Ελλάδας και αφετέρου αλαζονείας και τιμωρητικής διάθεσης από τους δανειστές. Ομως, στην τελική ευθεία δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλα λάθη.

Η συμφωνία αποτελεί μονόδρομο για την οικονομία, εκτός κι αν υπάρχουν plan B που κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει το μέγεθος της ζημίας που θα επιφέρουν.

Στην πορεία αυτή πρέπει να επιδειχθεί εξυπνάδα, καλή διαπραγματευτική τακτική, αποφυγή λαθών και κυρίως σύνεση. Οχι μόνο από την κυβέρνηση αλλά και από όλα τα πολιτικά κόμματα. Αλλωστε, η όποια συμφωνία θα πρέπει να περάσει από τη Βουλή, επομένως κανέναν δεν συμφέρει μια σύγκρουση που θα θέσει σε κίνδυνο την τελευταία ευκαιρία εξόδου από την κρίση.

Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων, λοιπόν, πλησιάζει και το πολιτικό σύστημα πρέπει να αρθεί στο ύψος των κρίσιμων και ιστορικών περιστάσεων.