Επιμονή, συνέπεια και αντοχή

Στο ερώτημα έρευνας του έγκυρου οίκου FORSA ποιος είναι ο καταλληλότερος για καγκελάριος η Μέρκελ συγκεντρώνει ποσοστό 50% έναντι του ηγέτη των Σοσιαλδημοκρατών και αντικαγκελαρίου της κυβέρνησης του Μεγάλου Συνασπισμού Γκάμπριελ που βρίσκεται στο 13%.



Η είδηση βρίσκεται στο ότι η καγκελάριος σε σχέση με την προηγούμενη δημοσκόπηση αυξάνει το ποσοστό στήριξής της κατά 2% και μάλιστα την ώρα που βρίσκεται σε παροξυσμό ή κακοφωνία εντός συνόρων, αλλά και στην Ε.Ε. για τη διαχείριση του Προσφυγικού.

Ετσι το δημοσκοπικό στίγμα της Μέρκελ δείχνει ότι το ηγετικό προφίλ της είναι αδιαμφισβήτητο με τη φθορά και τη δυσαρέσκεια από την κυβερνητική διαχείριση να το εισπράττει το κυβερνών κόμμα, η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση, τα ποσοστά της οποίας μένουν στάσιμα στο 35%.

«Το καταλληλότερος για πρωθυπουργός» στην Ελλάδα δεν διασφάλισε ποτέ από μόνο του και την παραμονή στην κυβέρνηση του κυβερνώντος κόμματος του οποίου ηγείται ο συγκεκριμένος ηγέτης, αυτό διδάσκει η ελληνική εμπειρία.

Όμως το ζητούμενο αυτή τη στιγμή δεν είναι το ποσοστό των Χριστιανοδημοκρατών στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2017, ούτε η μέχρι το παραπάνω ορόσημο διόγκωση ή σταθεροποίηση της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία» AfD.

Το ζητούμενο είναι αν η Μέρκελ μπορεί να διαχειρισθεί χωρίς σοβαρούς κλυδωνισμούς τρεις ταυτόχρονες ήττες την Κυριακή 13 Μαρτίου, σε τρία ομόσπονδα κρατίδια και η απάντηση μοιάζει να είναι καταφατική.

Οταν ένας υπουργός εισπράττει μεγάλη πολιτική φθορά για τις επιλογές του, η καλύτερη θωράκιση για να παραμείνει στη θέση του είναι να τον στοχοποιήσει η αντιπολίτευση και να ζητά συνεχώς την παραίτησή του.

Σήμερα οι ευθείες βολές των Ορμπαν, Φίτσο και Φάιμαν κατά της Μέρκελ είναι μιά πολύτιμη ασπίδα προστασίας της και ταυτόχρονα μια επικίνδυνη περιπλοκή για τον ηγέτη των Βαυαρών Χριστιανοσοσιαλιστών Ζεεχόφερ, που προβάλλει στη διαχείριση του Προσφυγικού να είναι πιο κοντά με τη Βουδαπέστη και την Μπρατισλάβα παρά με το Βερολίνο.

Μια κλασική επικοινωνιακή συνταγή οικοδόμησης εθνικού ηγετικού προφίλ είναι η επιμονή και η συνέπεια σε αποφάσεις που προβάλλουν να έχουν υψηλό πολιτικό κόστος και η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνεται στη δημοσκοπική αντοχή της καγκελαρίου.

Σήμερα στην κορύφωση της κρίσης των προσφυγικών ροών ουδείς θέτει υπό αμφισβήτηση την παραμονή της Μέρκελ στην ηγεσία της χώρας και της CDU, μια αμφισβήτηση που ήταν κυρίαρχη μέχρι το κομματικό συνέδριο της Καρλσρούης τον περασμένο Δεκέμβριο: Τότε που κυκλοφορούσαν σενάρια για παραίτηση της καγκελαρίου στη συμπλήρωση της δεκαετούς παραμονής της στην Καγκελαρία στις αρχές Δεκεμβρίου, με κορύφωση ρεπορτάζ που έφεραν τη Μέρκελ να διεκδικεί τη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ!

Παρά την εσωτερική φθορά και δυσαρέσκεια που θα αποτυπωθεί στις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις της Κυριακής, η Μέρκελ δεν αμφισβητείται, γιατί δεν υπάρχει αντίπαλο δέος που θα μπορούσε να έχει καλύτερες επιδόσεις στην ταυτόχρονη τήρηση εσωτερικών και ευρωπαϊκών ισορροπιών.

Αν το Προσφυγικό τεθεί υπό έλεγχο, η Μέρκελ θα εξακολουθήσει να είναι αναντικατάστατη, καθώς αναπάντητο παραμένει το ερώτημα αν υπάρχει σύνθεση ανάμεσα στη διαρκή λιτότητα του Σόιμπλε και τις οριακές κοινωνικές και πολιτικές αντοχές της Γαλλίας και της Ιταλίας στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας. Η Μέρκελ σε καμιά περίπτωση δεν θα δώσει την απάντηση και τη λύση, αλλά επί του παρόντος και για το ορατό μέλλον είναι εγγύηση αποφυγής μιας μετωπικής σύγκρουσης που δεν την θέλει καμιά πλευρά.

Το Προσφυγικό τερμάτισε τη συζήτηση για αποχώρηση της Μέρκελ, μια συζήτηση που δύσκολα θα ξαναρχίσει μέχρι τις κρίσιμες και αποφασιστικής σημασίας για το μέλλον του Γαλλογερμανικού Άξονά και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης συνολικά εκλογές στη Γαλλία την άνοιξη του 2017.

Βολές ως ασπίδα

Οι ευθείες βολές των Ορμπαν, Φίτσο και Φάιμαν κατά της Μέρκελ είναι μια πολύτιμη ασπίδα προστασίας της και ταυτόχρονα μια επικίνδυνη περιπλοκή για τον ηγέτη των Βαυαρών Χριστιανοσοσιαλιστών Ζεεχόφερ, που προβάλλει στη διαχείριση του Προσφυγικού να είναι πιο κοντά με τη Βουδαπέστη και την Μπρατισλάβα παρά με το Βερολίνο.