Στην πολιτική, όπως και στην καθημερινότητα, το ένα δράμα ακολουθεί το άλλο και... ενός κακού μύρια έπονται.
Δεν έφτανε στην Ελλάδα που έχει να αντιμετωπίσει το Προσφυγικό και την ανθρωπιστική κρίση. Δεν αρκούσε η αδιαλλαξία της Τουρκίας και η αριβίστικη πολιτική της Ευρώπης. Και δεν ήταν αρκετή η πολύμηνη διαπραγμάτευση με τους δανειστές για την αξιολόγηση, έπρεπε να ανοίξει ξανά το «Μακεδονικό».
Αίφνης, τα συντηρητικά και άκρως «εθνολαγνικά» αντανακλαστικά μιας μερίδας της κοινωνίας τινάχθηκαν μόλις ακούστηκε η ... ιερή βλασφημία από τον Γιάννη Μουζάλα. Ο οποίος μάλιστα παραδέχθηκε την γκάφα του, να μιλήσει επισήμως για «Μακεδονία», και ζήτησε συγγνώμη. Ποιος άλλος υπουργός έχει αποδεχθεί ένα λάθος του και ζήτησε συγγνώμη τα τελευταία χρόνια;
Σε μια χρονική στιγμή που η χώρα βάλλεται πανταχόθεν, και πληρώνει βεβαίως αρκετά από τα δικά της λάθη, το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί είναι η επιστροφή στο παρελθόν.
Μένει μόνο να δούμε συλλαλητήρια στις μεγάλες πόλεις, ιεράρχες να ψάλλουν για τα ιερά και τα όσια της πατρίδας και το... λάβαρο της Επανάστασης να ξαναμπαίνει μπροστά στους αγώνες των «Μακεδονομάχων». Μένει να δούμε έναν ακόμη εθνικό διχασμό.
Ωστόσο, η ελληνική κοινωνία, αλλά κυρίως το πολιτικό σύστημα, είναι άκρως υποκριτικά. Χρόνια τώρα σε όλα τα διεθνή φόρα τα Σκόπια ονομάζονται «Μακεδονία» και μόνο η Ελλάδα εθελοτυφλεί. Φτάσαμε μέχρι και να καλύπτουμε το όνομα της γείτονος χώρας σε αγώνα μπάσκετ, επειδή οι διεθνείς αθλητικές αρχές ξέρουν μόνο να γράφουν «Macedonia».
Αφήσαμε επί είκοσι και πλέον έτη ένα θέμα σε απόλυτη εκκρεμότητα, με αποτέλεσμα μια ακόμη δεινή διπλωματική ήττα. Προτάσεις υπήρχαν για να λυθεί το πρόβλημα με σύνθετες ονομασίες ή γεωγραφικούς προσδιορισμούς.
Το «βαθύ κράτος» της Ελλάδας δεν άφησε να προχωρήσει καμιά συμφωνία και σήμερα η χώρα εμφανίζεται ξανά διχασμένη.
Ασφαλώς και κανένας υπουργός δεν μπορεί επισήμως να χαρακτηρίζει «Μακεδονία» τα Σκόπια, εφόσον δεν υπάρχει επίσημη συμφωνία. Ομως, και η υποκρισία περισσεύει σ’ αυτόν τον τόπο.