Τα πρωτοβρόχια του Σεπτεμβρίου ξεκίνησαν και μαζί έφεραν και «κακοκαιρία» στην οικονομία.
Τα μηνύματα που στέλνουν οι δανειστές, λίγο πριν από την εκκίνηση της διαπραγμάτευσης, δεν είναι καλά και προοιωνίζονται έναν πολύ δύσκολο μήνα.
«Συνηθισμένα τα βουνά απ’ τα χιόνια», όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 2010 πέρασαν τη «βάσανο» (ή τα βασανιστήρια κατά πολλούς) των ατελείωτων παζαριών με την τρόικα. Είναι σίγουρο επομένως ότι και τώρα θα υπάρξουν πολλές πιέσεις, εκβιασμοί και τελεσίγραφα.
Η αλήθεια είναι πως ούτε η Αθήνα ήταν συνεπής με τις υποχρεώσεις της. Περισσότερα από δέκα προαπαιτούμενα δεν έχουν υλοποιηθεί και πέρασε ένα άγονο καλοκαίρι, όπου κυβέρνηση και κόμματα σκιαμαχούσαν για τις τηλεοπτικές άδειες.
Ιδιωτικοποιήσεις δεν προχώρησαν, το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων έχει «παγώσει», η υπόθεση της ΔΕΗ έχει γίνει πεδίο έντονης αντιπαράθεσης, οι αξιολογήσεις των μελών του ΤΧΣ και οι νέες διοικήσεις των τραπεζών παίρνουν διαρκώς παράταση.
Ανεξαρτήτως αν οι δανειστές έχουν πολλές φορές άδικο και απαιτούν υπερβολικά, και πέρα από τις δυνάμεις της Ελλάδας, μέτρα, η συμφωνία είναι συμφωνία και η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να την υλοποιήσει.
Αν, λοιπόν, ζήσουμε ένα ακόμη δραματικό φθινόπωρο με καθυστερήσεις και παλινωδίες το μόνο που θα συμβεί είναι να αυξηθούν οι απαιτήσεις και κυρίως να δημιουργηθεί αρνητικό κλίμα στην οικονομία που θα πλήξει τα έσοδα.
Οι πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία, με την ήττα της Μέρκελ, προκαλούν ζημιά στην ελληνική υπόθεση κι ενδεχομένως οι πιέσεις του Βερολίνου να ενταθούν. Το ξενοφοβικό AfD έχει ως βασική ατζέντα τον τερματισμό της οικονομικής βοήθειας σε χώρες όπως η Ελλάδα, επομένως και η Μέρκελ θα αναγκαστεί να μετατοπίσει τη θέση της σε πιο σκληρές γραμμές. Ακόμη και στο χρέος δύσκολα θα υπάρξουν αποφάσεις πριν από τις γερμανικές εκλογές.
Επομένως, η κυβέρνηση πρέπει πάση θυσία να κλείσει τα μέτωπα σύντομα, προτού η κατάσταση χειροτερεύσει. Κανέναν δεν συμφέρει μια ατέρμονη συζήτηση για τα αυτονόητα.