Σε μια δύσκολη και καθοριστική χρονιά εξελίσσεται το 2009 για την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ), την άλλοτε κραταιά βορειοελλαδική επιχείρηση που έφθασε σήμερα στο σημείο να ψάχνει τη νέα της ταυτότητα και το παραγωγικό της αντικείμενο.
Ακόμη και η προωθούμενη είσοδος της βιομηχανίας στο χώρο της παραγωγής βιοκαυσίμων μοιάζει με στόχο που γίνεται ολοένα και πιο μακρινός καθώς αυτό που χαρακτηρίζει τις εξελίξεις είναι η… στασιμότητα, ιδιαίτερα μετά την απόφαση της γενικής συνέλευσης της ΕΒΖ για τερματισμό των διαπραγματεύσεων με τους δύο υποψήφιους στρατηγικούς επενδυτές (την Cal West Pacific Ethanol και την Motor Oil) στο project μετατροπής των ζαχαρουργείων Λάρισας και Ξάνθης, σε μονάδες παραγωγής βιοαιθανόλης.
«Εμείς είμαστε έτοιμοι, αν και δεν είναι θέμα διοίκησης, αλλά μετόχων», επισημαίνει ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΒΖ, Δημήτρης Δαρνάκας και δεν κρύβει τη δυσαρέσκειά του για το γεγονός ότι «ενώ όλοι οι εμπελεκόμενοι (υπουργείο-κυβέρνηση, υποψήφιοι επενδυτές) συμφωνούν για την αναγκαιότητα της επένδυσης, εντούτοις η διαδικασία δεν προχωρά».
Διανύουμε τον τρίτο χρόνο από τότε που τα δύο ζαχαρουργεία Λάρισας και Ξάνθης διέκοψαν τη λειτουργία τους προκειμένου να μετατραπούν σε μονάδες παραγωγής βιοαιθανόλης, με το κόστος αδράνειας για τα δύο εργοστάσια να υπολογίζεται σήμερα στα 7,5 εκατ. το χρόνο, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο για μια επιχείρηση που έκλεισε την προηγούμενη οικονομική χρήση με μείωση τζίρου κατά 28,15% και μικτού περιθωρίου κέρδους κατά 6,3%.
Στο μεταξύ άκαρπη απέβη και η προσπάθεια εκποίησης ακινήτου που διαθέτει η ΕΒΖ στην περιοχή του λιμανιού (οδός Κουντουριώτου) της Θεσσαλονίκης. Στο διαγωνισμό (με κατάθεση κλειστών προσφορών) κατατέθηκε μόνο μία προσφορά, και η Επιτροπή αποφάσισε την ακύρωση της διαδικασίας. Η υπόθεση μπήκε προς το παρόν στο… «ψυγείο».