ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΒΓΑΤΙΣΑΝ ΤΗΝ ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΠΩΦΕΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ

Η ΚΟΝΤΡΑ ανάμεσα στους πολιτικούς και τους επιχειρηματίες για το «ποιος φταίει για το χάλι της χώρας», με αφορμή την ομιλία του προέδρου του ΣΕΒ Δημήτρη Δασκαλόπουλου, που έριξε το φταίξιμο στους πολιτικούς, και η ενόχληση του υπουργού Δικαιοσύνης Χάρη Καστανίδη, που ανταπέδωσε τα πυρά, θυμίζουν θέατρο σκιών.


Οι πρωταγωνιστές «σκοτώνονται» μπροστά στα μάτια των θεατών, ενώ πίνουν και γλεντούν μετά το πέρας της παράστασης.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ προφανώς αγνοεί ότι για να υπάρξει διαφθορά χρειάζονται πάντα δύο και ότι τα ελλείμματα και τα χρέη που παράγει το Δημόσιο δημιουργούν πλούτο. Οχι μόνο στους πολιτικούς, αλλά και στους επιχειρηματίες και στους τραπεζίτες. Κάποιος δηλαδή πληρώνει και κάποιος άλλος εισπράττει.

Τα παραδείγματα όπου πολιτικοί έχουν γίνει «υπηρέτες» των επιχειρηματιών, διαγράφοντας χρέη από εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία, συντάσσοντας ευνοϊκές τροπολογίες και υπογράφοντας χαριστικές συμβάσεις, είναι πολλά. Αρα οι επιχειρηματίες είναι και αυτοί μέρος του συστήματος.

Οι πρωτοκλασάτοι μάλιστα βασικοί μέτοχοι εισηγμένων στο Χρηματιστήριο Αθηνών, είναι πολλαπλώς ωφελημένοι. Μεταξύ αυτών και ο κ. Δασκαλόπουλος. Γιατί και κληρονόμησαν εταιρείες και τις πούλησαν δίχως να πληρώσουν στην εφορία. Το ελληνικό Δημόσιο δεν είχε προνοήσει να φορολογεί τις μεταβιβάσεις μετοχών από πατέρα σε γιο ούτε την υπεραξία μετοχών, όπως κάνουν όλες οι πολιτισμένες χώρες, στις οποίες θέλουν οι επιχειρηματίες να μοιάσουμε.

Ενδιαφέροντα στοιχεία πηγάζουν από τους αριθμούς, τα οποία λένε ότι την περίοδο που τα ελλείμματα αυξάνονταν με υψηλό ρυθμό και διόγκωναν το δημόσιο χρέος, τα κέρδη των επιχειρήσεων μεγάλωναν, κυρίως των τραπεζών. Οχι όμως στον ίδιο βαθμό και οι φόροι.

Ζητήσαμε στοιχεία για την πορεία των κερδών των επιχειρήσεων από την ICAP Α.Ε. και παρουσιάζουμε τα κέρδη και τους φόρους σε ένα μεγάλο δείγμα 19.507 εταιρειών που δραστηριοποιούνται η βιομηχανία, στο εμπόριο, στις υπηρεσίες και στον τουρισμό (πλην Τράπεζες και ασφαλειών). Το έτος βάσης που χρησιμοποίησε η ICAP ήταν το 2008 και πήγε πίσω, λαμβάνοντας στο δείγμα μόνο τις εταιρείες οι οποίες είχαν δημοσιεύσει ισολογισμό το 2000 και όλα τα ενδιάμεσα έτη.

Επιπλέον επεξεργαστήκαμε την πορεία των κερδών των τραπεζών, χρησιμοποιώντας τις οικονομικές καταστάσεις σε ατομικό επίπεδο (όχι δηλαδή ενοποιημένες) το ίδιο διάστημα.

Για τις εταιρείες, εκτός τραπεζών, προκύπτουν τα εξής:

Τα κέρδη προ φόρων του έτους 2004 ήταν 6,659 δισ. ευρώ, με το φόρο στα 2.677 δισ. ευρώ.

Το επόμενο έτος, 2005, η κερδοφορία των εταιρειών υποχωρεί 18,7% και των φόρων με μικρότερο ρυθμό ήτοι 6,25%. Τις επόμενες δύο χρονιές τα κέρδη διογκώνονται, για να φθάσουν τα 8,28 δισ. ευρώ το 2006 και τα 9,44 δισ. ευρώ το 2007. Ομως οι φόροι αυξήθηκαν με μικρότερο ρυθμό έναντι των κερδών.

Για τις τράπεζες προκύπτει ότι:

-Το 2004 τα κέρδη προ φόρων των τεσσάρων μεγαλύτερων τραπεζών ήταν 1,255 δισ. ευρώ και οι φόροι 353,55 εκατ. ευρώ ή ποσοστό 28,15% των κερδών προ φόρων.

-Το 2007 κορυφώνεται η άνοδος των κερδών, καθώς αυξάνονται κατά 15% και φθάνουν σε αριθμό-ρεκόρ, προσεγγίζοντας τα 3 δισ. ευρώ. Ομως οι φόροι αυξάνονται μόνο 4,79%, με αποτέλεσμα οι φόροι ως ποσοστό των κερδών προ φόρων να είναι μόλις 16,39%.

-Τέλος, το 2008 που αρχίζει η κάτω βόλτα των τραπεζικών κερδών, λόγω της πιστωτικής κρίσης, τα κέρδη μειώνονται 52%, στα 1,428 δισ. ευρώ. Οι φόροι πέφτουν κατά 46%.

-Στο σύνολο της πενταετίας 2004-2008 οι τέσσερις μεγάλες τράπεζες παρουσίασαν κέρδη 10,204 δισ. ευρώ και πλήρωσαν φόρους 1,968 δισ. ευρώ ή το 19,29% του συνόλου των κερδών τους.