Τα όρια του πολιτικού κυνισμού αγγίζουν οι αναφορές του Ολλανδού υπουργού Οικονομικών, Γιαν Κέες ντε Γιάγκερ, στην Ελλάδα, σε συνέντευξή του στη γερμανική έκδοση των Financial Times.
Πρότεινε την ενεχυρίαση της δημόσιας περιουσίας, προκειμένου να συνεχισθεί η δανειοδότηση της Ελλάδας από τους εταίρους της. Αυτό δεν θα αρέσει στο ελληνικό κοινοβούλιο, είπε, αλλά πρόσθεσε ότι κανείς πλέον δεν νοιάζεται γι΄αυτές τις ευαισθησίες. Σημείωσε ότι κυβέρνηση και Βουλή θα πρέπει να καταλάβουν ότι ένα νέο πακέτο διάσωσης θα έχει πολιτικό κόστος και επιχείρησε να το συγκρίνει με το πολιτικό κόστος που θα επιβαρύνει την Ολλανδική και Γερμανική κυβέρνηση, δηλαδή τους δανειστές.
Όπως γράφουν οι Financial Times, απαίτησε τη συναίνεση της αντιπολίτευσης, προκειμένου η Ολλανδία να συνεχίσει τα δάνεια προς την Ελλάδα. Υπογράμμισε, ότι η κυβέρνησή του δεν είναι διατεθειμένη να δώσει "ούτε σεντ" και στην περίπτωση που το ΔΝΤ δεν συμμετάσχει εκ νέου στον δανεισμό της Ελλάδας.
Δεν απέκλεισε, πάντως, την προοπτική αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, υπό την προϋπόθεση ότι η έκθεση του ΔΝΤ θα κρίνει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι ένα "κούρεμα" ενέχει τον κίνδυνο να χαλαρώσουν οι πιέσεις προς την Ελλάδα.
Σύμφωνα με την οικονομική εφημερίδα, απέρριψε με οξύτητα το επιχείρημα του Αντώνη Σαμαρά, ότι η παρατεταμένη λιτότητα οδηγεί την οικονομία βαθύτερα στην ύφεση.
Υποστήριξε ότι μεγάλα τμήματα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι απλώς σοσιαλιστικά, αλλά σχεδόν "κομμουνιστικά" δομημένα και σημείωσε ότι η Ελλάδα πρέπει να κάνει περισσότερα στον τομέα της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Είπε πως ο μηχανισμός συλλογής φόρων παραμένει ελλιπής, υπάρχει γραφειοκρατία και διαφθορά και πολλά μονοπώλια και ζήτησε ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας.
Ο Ολλανδός πολιτικός ακολούθησε σκληρή γραμμή απέναντι και στις υπόλοιπες περιφερειακές οικονομίες της ευρωζώνης, ισχυριζόμενος ότι η εκπροσώπησή τους στη διοίκηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι υπερβολική. Υποστήριξε ότι υπάρχει ανισορροπία στο δ.σ. της ΕΚΤ και εξέφρασε την επιθυμία να ενισχυθεί η παρουσία κρατών με "παράδοση στη δημοσιονομική πειθαρχία", όπως η Γερμανία, η Ολλανδία και οι Σκανδιναβικές χώρες.