Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011
Στημένο παιχνίδι, για κατάργηση της συλλογικής σύμβασης βλέπουν τα κόμματα
Έντονες είναι οι αντιδράσεις των κομμάτων της ήσσονος αντιπολίτευσης στην κατάργηση του βασικού μισθού και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Όλα τα κόμματα καταλογίζουν στην τρόικα προσπάθεια δημιουργίας μια αγοράς εργασίας με μισθούς τρίτου κόσμου.
Βαριές ευθύνες στην κυβέρνηση καταλόγισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Στρατούλης γιατί με τις συμφωνίες της με την τρόϊκα της “άνοιξε την όρεξη” ώστε τώρα να ζητάει και την κατάργηση του κατώτερου εγγυημένου μισθού. «Με την απαίτησή τους αυτή οι τροϊκανοί αποδεικνύουν ότι δεν τους ενδιαφέρει μόνο να εξασφαλίσουν τα χρήματα των τοκογλύφων πιστωτών της χώρας μας, αλλά και να διασφαλίσουν φτηνούς εργαζόμενους με μισθούς και εργασιακές σχέσεις Κίνας στις πολυεθνικές που ετοιμάζονται να αρπάξουν το δημόσιο πλούτο της χώρας μέσω της εκποίησής του από την κυβέρνηση» δηλώνει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Eνώ χαρακτηρίζει την δήλωση του πρωθυπουργού ότι «η Ελλάδα δεν είναι Ινδία και ούτε θα γίνει» λεονταρισμούς που κανείς πια δεν πιστεύει αφού «η κυβέρνησή του μας έχει συνηθίσει να μετατρέπει τις όποιες ελάχιστες φραστικές διαφωνίες της με την τρόικα σε κατά κράτος υποχωρήσεις και σε πολιτικά Βατερλό».
Σε σχετική ανακοίνωση του το γραφείο τύπου του KKE χαρακτήρισε στημένο το παιχνίδι κυβέρνησης τρόικας. «Την κατάργηση του βασικού μισθού και των συλλογικών συμβάσεων, για να υπάρχουν μισθοί εξαθλίωσης τα προωθούν μεθοδευμένα εδώ και καιρό... Ήδη στους νέους εργαζόμενους δίνουν τον απαράδεκτο μισθό των 590 ευρώ. Δεν υπάρχουν περιθώρια για χάσιμο χρόνου. Καμιά εμπιστοσύνη στις συνδικαλιστικές ηγεσίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Είναι συνένοχες για τα αντεργατικά μέτρα. Αντί να οργανώσουν τον αγώνα των εργαζομένων, αποπροσανατολίζουν και υπονομεύουν τον ταξικό αγώνα» τονίζεται στην ανακοίνωση.
Η Δημοκρατική Αριστερά υπογραμμίζει στην ανακοίνωση της ότι η απαίτηση της τρόικας για μείωση του βασικού μισθού στον ιδιωτικό τομέα «ισοδυναμεί με αξίωση εξαθλίωσης των εργαζομένων. Είναι απαράδεκτη και πρέπει να αποκρουστεί. Η τυχόν κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων διαλύει κάθε προστατευτικό ιστό των εργασιακών δικαιωμάτων».