Πόλεμος προ των πυλών

Ισως ορισμένοι αφελείς να νόμισαν πως θα μπορούσαν να πάρουν με το μέρος τους ολόκληρη την Ουκρανία εύκολα, χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις και επικίνδυνες αναταράξεις.



Και ότι η απέναντι πλευρά θα περιοριζόταν σε μερικές έντονες διαμαρτυρίες για το θεαθήναι και μετά θα συνθηκολογούσε. Γι' αυτό περιφέρονταν ως «προστάτες» και μοίραζαν υποσχέσεις και συσσίτια στην πλατεία Μαϊντάν, στη διάρκεια της αιματηρής εξέγερσης κατά του φιλορωσικού καθεστώτος Γιανουκόβιτς, χέρι-χέρι με τους ακροδεξιούς εθνικιστές και τους νοσταλγούς του Χίτλερ.

Οι εξελίξεις, βεβαίως, τους διέψευσαν. Τα «άκρα» πήραν το πάνω χέρι αμέσως και επιχείρησαν να δημιουργήσουν ένα καθεστώς απαρτχάιντ για τα εκατομμύρια των πολιτών της χώρας που έχουν σημείο αναφοράς τη Ρωσία. Κι αυτοί αντέδρασαν, όπως ήταν φυσικό -ενώ η Μόσχα δεν έχασε την ευκαιρία να διεκδικήσει όσα θεωρεί ότι της ανήκουν. Έτσι, μετά την απόσχιση της Κριμαίας (που μάλλον θεωρούνταν από όλους και εξαρχής δεδομένο ότι θα φύγει), βυθίστηκε στο χάος και τον εμφύλιο η ανατολική Ουκρανία. Πλέον, το αίμα που έχει κυλήσει είναι πολύ και το ρήγμα βαθύ.

Τώρα, κάποιοι δείχνουν να συνειδητοποιούν ότι άνοιξαν τον Ασκό του Αιόλου και κινδυνεύουν να πάθουν μεγάλη ζημιά. Γι' αυτό, επιχειρούν εναγωνίως να συμμαζέψουν την κατάσταση, προτού πάρουν το πάνω χέρι τα «γεράκια» (στην Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ) που ζητούν να εξοπλιστεί σαν αστακός το Κίεβο, για να μπορέσει να αντεπιτεθεί. Διότι τότε, είναι απολύτως βέβαιο ότι η σύρραξη θα οξυνθεί και θα γενικευτεί με αποτέλεσμα να «πνίξει» όλη την Ουκρανία, φτάνοντας πολύ σύντομα έξω από την πόρτα της Ε.Ε. Ο συνδυασμός θα είναι ιδανικός: πόλεμος και οικονομική κρίση!