Διετής παράταση και απαλλαγή!

Διετής παράταση μέχρι το 2017 ώστε η Γαλλία να συμμορφωθεί με το πλαφόν 3% των ελλειμμάτων και ταυτόχρονα σφραγίδα κανονικότητας στους αναθεωρημένους προϋπολογισμούς για το 2015, που υπέβαλαν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το Βέλγιο και η Ιταλία.



Στην κυριολεξία, Γιούνκερ, Ντομπρόσκις και Μοσκοβισί προχώρησαν σε μια εικονική εφαρμογή του Δημοσιονομικού Συμφώνου: Στο Βερολίνο πήραν την ικανοποίηση του Pacta sunt servanda (Οι συμφωνίες τηρούνται), στο Παρίσι απέφυγαν κυρώσεις που θα μπορούσαν να κορυφωθούν σε πρόστιμο τεσσάρων δισ. ευρώ και στο Βέλγιο και στην Ιταλία απηλλάγησαν από μια δαμόκλειο σπάθη που θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για την κυβερνητική σταθερότητα.

Επί της ουσίας, όλες οι πλευρές δεν έχουν πετύχει κάτι ουσιαστικό, με συνολικό συμπέρασμα την ακινησία και την αδράνεια: Στη γερμανική πρωτεύουσα γνωρίζουν πλέον ότι η δημοσιονομική πειθαρχία Made in Germany δεν έχει μέλλον ως εξαγώγιμο προϊόν, αρκούνται όμως στην εικονική τήρηση του Δημοσιονομικού Συμφώνου, ως εγγύηση ότι δεν θα υπάρξει περαιτέρω χαλάρωση.

Στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες και τη Ρώμη οι κυβερνώντες είναι ικανοποιημένοι για τη συμβιβαστική λύση, αλλά ταυτόχρονα αυτοπεριορίζονται σε βήματα σημειωτόν, βήματα που θα έπρεπε να γίνονται τροχάδην για την περιφρούρηση της κοινωνικής συνοχής και την επιστροφή σε πολιτικές ανάπτυξης.

Αυτή η φαρσοκωμωδία που θυμίζει το σοβιετικό ανέκδοτο «κάνουμε ότι δουλεύουμε και κάνουν ότι μας πληρώνουν» είναι θανάσιμη απειλή για την αποτελεσματικότητα του Πακέτου Ντράγκι, καθώς η Ποσοτική Χαλάρωση, που θα αρχίσει τη Δευτέρα, δεν μπορεί από μόνη της να κάνει θαύματα, αν δεν συνοδευτεί από πολιτικές αύξησης των δημόσιων επενδύσεων με στόχο την αύξηση της ζήτησης, χωρίς την οποία το σπιράλ αποπληθωρισμού θα εξακολουθήσει να ρίχνει τη βαριά σκιά του πάνω στην Ευρωζώνη.

Τα παραπάνω είναι ένα μυστικό που όλοι γνωρίζουν, αλλά δεν μιλούν γι' αυτό, για να μη δημιουργήσουν πρόβλημα στους Μέρκελ-Γκάμπριελ. Γι' αυτό τον λόγο ουδείς πανηγυρίζει για τις ιστορικά χαμηλές αποδόσεις του κρατικού δανεισμού στην Ευρωζώνη, καθώς όλοι κατανοούν ότι οι τράπεζες προεξοφλούν περιορισμένη έως αναιμική ζήτηση της ρευστότητας Ντράγκι από την πραγματική οικονομία και δηλώνουν ότι, περιμένοντας καλύτερες μέρες, δεν τους μένει άλλη επιλογή παρά να την παρκάρουν σε ασφαλές γκαράζ.

Με τα παραπάνω δεδομένα έχει βαρύνουσα σημασία τι θα δηλώσει ο επικεφαλής της ΕΚΤ Μ. Ντράγκι μετά τη συνεδρίαση του Δ.Σ. την προσεχή Πέμπτη. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να προβλέψουμε ότι θα επισημάνει τις ευθύνες των πολιτικών ηγεσιών για μέτρα, χωρίς τα οποία το τύπωμα χρήματος δίχως υπερβολή μπορεί να μην αποδώσει.

Παρά την καθαρότητα των μηνυμάτων που συνήθως εκπέμπει ο κεντρικός τραπεζίτης της Ευρωζώνης, είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορέσει να πει ανοικτά ότι προϋπόθεση για να πετύχει η Ποσοτική Χαλάρωση είναι είτε να αγνοηθούν, είτε να καταργηθούν το Σύμφωνο Σταθερότητας και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, οι περιοριστικές διατάξεις των οποίων αποτελούν παγκόσμια πρωτοτυπία!

Εικονική αυστηρότητα και πραγματική στασιμότητα: Σε αυτό το δίπτυχο έχει οδηγήσει η πολιτική του Βερολίνου, αλληλεγγύη και στήριξη στους προβληματικούς εταίρους έναντι σιδηράς δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Δίχως υπερβολή η μεγάλη εικόνα παραπέμπει στη Σοβιετική Ένωση και το μπλοκ του Υπαρκτού Σοσιαλισμού την εποχή του Μπρέζνιεφ, όπου κάθε αναγκαία μεταρρύθμιση στην οικονομία έπρεπε να συνοδεύεται από ένα λογύδριο με αναφορές στον Μαρξισμό-Λενινισμό, τον Προλεταριακό Διεθνισμό και την ηγετικό ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος!

Το φιάσκο των κυρώσεων στους παραβάτες του Δημοσιονομικού Συμφώνου είναι μια μη αντιστρέψιμη πραγματικότητα. Για όσο καιρό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα παίζει αυτή την κωμωδία, λογικά θα πρέπει να συνεχίσει στον δρόμο που χάραξε προχθές Τετάρτη, δίνοντας στη χειρότερη των περιπτώσεων παράταση και απαλλαγή...

Αυτολογοκρισία Ντράγκι

Παρά την καθαρότητα των μηνυμάτων που συνήθως εκπέμπει ο κεντρικός τραπεζίτης της Ευρωζώνης, είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορέσει να πει ανοικτά ότι προϋπόθεση για να πετύχει η Ποσοτική Χαλάρωση είναι είτε να αγνοηθούν, είτε να καταργηθούν το Σύμφωνο Σταθερότητας και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, οι περιοριστικές διατάξεις των οποίων αποτελούν παγκόσμια πρωτοτυπία!