ΑΡΧΙΖΟΥΝ, ΤΩΡΑ, ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

Με τον πλέον δραματικό τρόπο δείχνει να επαληθεύεται η πρόσφατη προειδοποίηση της επικεφαλής του ΔΝΤ ότι ο μήνας του μέλιτος της κυβέρνησης οδεύει στο τέλος της.




Το Μαξίμου είναι κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο, καθώς τα ταμειακά διαθέσιμα στερεύουν επικίνδυνα και η λύση στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους, η οποία και θα άνοιγε την κάνουλα της χρηματοδότησης -παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις της ελληνικής πλευράς- ακόμη φαίνεται πως αργεί.

Αποτελεί πλέον κοινό μυστικό ότι η κυβέρνηση βρίσκεται για πρώτη φορά στους τρεις μήνες της θητείας της αντιμέτωπη με το δυσάρεστο ενδεχόμενο να λάβει αντιλαϊκά μέτρα και σίγουρα να βάλει νερό στο κρασί των υπέρμετρων προεκλογικών υποσχέσεων, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα και το όποιο πολιτικό κόστος αναλογεί σε αυτές τις αποφάσεις.

Παραδοσιακοί σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ, ευκαιριακοί υποστηρικτές λίγο πριν από τις κάλπες, αλλά και απλοί πολίτες που μέχρι πρότινος είχαν στηρίξει τις ελπίδες τους για αλλαγή πολιτικής στην παρούσα πολιτική ηγεσία, φαίνεται να λαμβάνουν σαφείς αποστάσεις από τις κυβερνητικές επιλογές, ή στην καλύτερη περίπτωση να τηρούν στάση επιφυλακτικότητας για τις επόμενες κινήσεις.

ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ
Ακόμη και κορυφαία στελέχη του κόμματος, είτε επιλέγουν να διαφοροποιηθούν δημοσίως από το ενδεχόμενο μιας επώδυνης συμφωνίας με τους δανειστές, είτε τηρούν στάση αμήχανης σιωπής απέναντι σε αιφνιδιαστικές, πλην όμως αναγκαίες επιλογές, προκειμένου να μην υπάρξει στάση πληρωμών, όπως η δέσμευση των αποθεματικών δημοσίων φορέων μέσω Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, κινήσεις που σε καμία περίπτωση δεν συνάδουν με τις αρχές και τις εξαγγελίες μιας κυβέρνησης Αριστεράς.

Το ισχυρό ρήγμα στις σχέσεις του Μαξίμου με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που προκάλεσε η χωρίς διάλογο απόφαση να μπει χέρι στα ταμειακά διαθέσιμα των ΟΤΑ, είναι ίσως το πρώτο μεγάλο μέτωπο που ανοίγει η κυβέρνηση στο εσωτερικό της χώρας και μάλιστα με ένα θεσμό στον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ όλα τα τελευταία χρόνια δήλωνε την αμέριστη στήριξή του, απέναντι στις περικοπές οι οποίες είχαν γίνει εις βάρος του και δεσμευόταν για την περαιτέρω ενίσχυσή του.

Η κοινή στάση δημάρχων, περιφερειαρχών αλλά και εργαζομένων στην Αυτοδιοίκηση που δήλωσαν αποφασισμένοι να βάλουν φρένο στην υλοποίηση της απόφασης προκάλεσε προβληματισμό και ανησυχία στην πολιτική ηγεσία, που όπως φάνηκε δεν περίμενε ούτε την ένταση ούτε και το μέγεθος των αντιδράσεων.

Στον χώρο της Αυτοδιοίκησης, ούτως ή άλλως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταγράφει ιδιαίτερα μεγάλες δυνάμεις, καθώς ελέγχει λίγους δήμους και μόλις δύο Περιφέρειες, ωστόσο η σύσταση ενός αρραγούς αντικυβερνητικού μετώπου, όπως αυτό συστήθηκε από την ΚΕΔΕ και την ΕΝΠΕ ήταν η χειρότερη δυνατή εξέλιξη. Ήταν μάλιστα τέτοιο το μέγεθος του αιφνιδιασμού στις τάξεις των αιρετών από την ανακοίνωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, που ακόμη και αιρετοί που είχαν εκλεγεί με την υποστήριξη του κυβερνώντος κόμματος, προτίμησαν είτε να απουσιάσουν από τις συνεδριάσεις των αυτοδιοικητικών οργάνων όπως συνέβη στην ΕΝΠΕ, είτε απλώς να ψηφίσουν λευκό όπως συνέβη με τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ στην ΚΕΔΕ, μεταξύ των οποίων και ο δήμαρχος Αιγάλεω Δ. Μπίρμπας.

Άλλωστε δεν διαφεύγει της προσοχής του Μαξίμου, ότι λόγω της άμεσης σχέσης των αιρετών με τις τοπικές κοινωνίες, η «εκστρατεία ενημέρωσης» που ξεκινούν οι δήμαρχοι προς τους πολίτες για τις τελευταίες εξελίξεις μπορεί να λειτουργήσει καταστροφικά για το προφίλ της κυβέρνησης. Το πλέον δυσάρεστο για την κυβέρνηση όμως ήταν το γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια βρέθηκαν στο ίδιο στρατόπεδο με τους αιρετούς και οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ. Είναι ενδεικτικό ότι ο πρόεδρος της ΠΟΕ ΟΤΑ Θ. Μπαλασόπουλος, ο οποίος πρωτοστατούσε προεκλογικά σε όλες τις «αντιμνημονιακές» κινητοποιήσεις κατά της προηγούμενης κυβέρνησης, υπό την «αδήλωτη» μεν, αλλά εμφανή υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, ζήτησε άμεσο κλείσιμο των δήμων και καθολική αντίδραση από τους εργαζομένους καταγγέλλοντας κατάργηση του αυτοδιοίκητου.

ΑΜΗΧΑΝΙΑ
Το μέγεθος των αντιδράσεων προκάλεσε εμφανή αμηχανία στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθούσαν ματαίως να δικαιολογήσουν την τακτική της ΠΝΠ που επελέγη και που στο παρελθόν κατακεραύνωναν. Ο Δ. Στρατούλης αναγκαζόταν να παραδεχθεί ότι «δεν είναι καλό πράγμα η ΠΝΠ», αλλά ως μέλος της κυβέρνησης επιχειρούσε να την περιγράψει ως «πατριωτική πράξη». Πιο? απελευθερωμένος από τη θέση του βουλευτή ο Γ. Μιχελογιαννάκης εξαπέλυε μύδρους λέγοντας ότι «στο τέλος θα καταντήσουμε Κομανέτσι! Αυτά που κοροϊδεύαμε κάνουμε;», αν και λίγο αργότερα «κατέστειλε» τη σημαία της επανάστασης δηλώνοντας ότι θα ψηφίσει την Πράξη αρκεί να είναι η? τελευταία!

Δεν είναι όμως μόνο με τον χώρο της Αυτοδιοίκησης που δημιουργεί ρήγματα η κυβέρνηση. Ανάλογες αντιδράσεις προκάλεσε η απόφαση δέσμευσης των ταμειακών διαθεσίμων φορέων του υπουργείου Παιδείας και στην εκπαιδευτική κοινότητα, με ορατό τον κίνδυνο να χαθούν και σε αυτό το πεδίο πολύτιμοι κυβερνητικοί «σύμμαχοι».

Ενδεικτική είναι η σκληρή ανακοίνωση του συλλόγου διοικητικών υπαλλήλων του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), που ουσιαστικά κατήγγειλε «κλείσιμο» του πανεπιστημίου, αν η απόφαση υλοποιηθεί. Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι πρόκειται για ένα σύλλογο φίλα προσκείμενο στην κυβέρνηση, ιδίως μετά την προεκλογική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ για επαναπρόσληψη των διοικητικών υπαλλήλων που είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα. Ακόμη όμως και στο πεδίο των υποσχέσεων για τις προσλήψεις στο Δημόσιο, που αποτέλεσε προεκλογική «σημαία» για τον ΣΥΡΙΖΑ, οι προσδοκίες φαίνεται ότι προσγειώνονται? ανώμαλα, δημιουργώντας έναν επιπλέον κίνδυνο κοινωνικών αντιδράσεων, λόγω της διάψευσης των ελπίδων που είχαν καλλιεργηθεί.

Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις προχθές ο αρμόδιος υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης Γ. Κατρούγκαλος έσπευσε να χαμηλώσει τον πήχυ, παραδεχόμενος ότι «οι προσλήψεις που μπορούμε να κάνουμε αυτό το διάστημα, είναι δεσμευμένες από τις οικονομικές μας δυνατότητες», ξεκαθαρίζοντας ότι θα είναι λίγες, «σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στις ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί». Χωρίς δεσμεύσεις για συγκεκριμένα νούμερα, περιορίστηκε να πει ότι οι ανάγκες θα καλυφθούν μέσω κινητικότητας στο Δημόσιο, κάτι που ούτως ή άλλως υπήρχε και στα σχέδια της προηγούμενης κυβέρνησης!

Ανάλογη αμηχανία, λόγω αδυναμίας εκπλήρωσης των υπεσχημένων φαίνεται ότι επικρατεί και στο ζήτημα της ΕΡΤ, όπου η κυβέρνηση έχει εναποθέσει στη? μονοθεσία, τις ελπίδες της να μειώσει τον αριθμό των απολυμένων που θα επανέλθουν στη δημόσια ραδιοτηλεόραση.

Αντιδράσεις «απογοητευμένων» είναι σίγουρο ότι θα υπάρξουν και σε αυτή την περίπτωση, αφού το θέμα της πλήρους επαναλειτουργίας της ΕΡΤ υπήρξε σαφής προεκλογική δέσμευση, ενώ είναι ενδεικτική η αντίδραση του προέδρου της ΠΟΣΠΕΡΤ Π. Καλφαγιάννη, με τον οποίο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν βρεθεί στους ίδιους «αγώνες» κατά του «λουκέτου», και ο οποίος με το πλέον επίσημο τρόπο από το βήμα της Βουλής φρόντισε να επισημοποιήσει τη ρήξη του με την κυβέρνηση, δηλώνοντας πως «το νομοσχέδιο βάζει ταφόπλακα στην ΕΡΤ».

ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΑΠΟΔΟΧΗ
Η απογοήτευση από την μέχρι τώρα πορεία της κυβέρνησης όμως, πέρα από τους κοινωνικούς φορείς, αρχίζει πλέον και αποτυπώνεται και στους πολίτες, με τον υψηλό δείκτη αποδοχής των πρώτων ημερών -που αποτελούσε και ένα από τα ισχυρά χαρτιά του Μαξίμου- να καταγράφει σημαντικές απώλειες.

Τα αποτελέσματα της τελευταίας δημοσκόπησης του Πανεπιστημίου Μακεδονία, δείχνουν ότι οι θετικές κρίσεις για την κυβέρνηση υποχωρούν, η πολιτική της στους επιμέρους τομείς αξιολογείται πολύ μέτρια και οι δυσμενείς προβλέψεις των Ελλήνων για την ποιότητα της ζωής τους αυξάνονται, με μόλις το 16,5% να δηλώνει αισιοδοξία για την προσωπική του κατάσταση. Αρκεί να αναφερθεί ότι η βαθμολογία που συγκεντρώνουν οι τομείς του κυβερνητικού έργου είναι κάτω από τη βάση του 5 με μόνη εξαίρεση την εξωτερική πολιτική (είναι 5,5%).

Τη χειρότερη βαθμολογία συγκεντρώνει η πολιτική για το μεταναστευτικό με 3 επιβεβαιώνοντας την έλλειψη στρατηγικής της κυβέρνησης στο συγκεκριμένο θέμα, ενώ την οικονομία οι πολίτες βαθμολογούν με 4,6, την Παιδεία με 4,2, τη Δημόσια Διοίκηση με 4,5 και την Υγεία με 4,4. Πολύ χαμηλά και τα ζητήματα ασφάλειας με 3,7, τομέας στον οποίο η κυβέρνηση «πληρώνει» υψηλό τίμημα για τις ασάφειες και την πολυγλωσσία που εμφανίζει.