Η ώρα της αλήθειας στη Θεσσαλονίκη

Η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης τα τελευταία χρόνια έχει απαξιωθεί. Από μια μεγάλη γιορτή του επιχειρείν και της καινοτομίας έχει μετατραπεί ουσιαστικά σε «πανηγύρι» τοπικού ενδιαφέροντος, ίσως και λόγω της οικονομικής κρίσης.



Ωστόσο, και στα προ κρίσης χρόνια η ΔΕΘ ξεχώριζε κυρίως για την «απόβαση» κομματικών στελεχών και καρεκλοκένταυρων της εκάστοτε κυβέρνησης ή αξιωματικής αντιπολίτευσης που επέδραμαν στα τοπικά κέντρα διασκέδασης περιμένοντας τις βαρύγδουπες ανακοινώσεις του πρωθυπουργού ή αρχηγού του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος.

Η κρίση περιόρισε το «πάρτι» που στηνόταν κάθε Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη, ωστόσο, έμεινε το πολιτικό, επικοινωνιακό παιχνίδι που ξεκινά και σήμερα με την ομιλία του πρωθυπουργού και θα συνεχιστεί με τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας.

Ομως, παρά την υποβάθμιση της ΔΕΘ, έχει βγει κάτι καλό. Οι πολιτικοί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν ανακοινώσεις, να «εκτεθούν» στην κοινή γνώμη με την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, να απολογηθούν για τη διαδρομή τους. Ειδικά από το 2008 και μετά η Εκθεση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «πρωθυπουργοφάγος», αφού αποτέλεσε σταθμό σε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις.

Το 2008, ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη ο Κώστας Καραμανλής. «Κουρασμένος», όπως γράφουν τότε οι εφημερίδες, βγαίνει λαβωμένος από τη συνέντευξη Τύπου, ειδικά από τη στιγμή που έδειξε να καλύπτει σκάνδαλα και κακοφωνίες της κυβέρνησής του. Ενα χρόνο μετά, ο ίδιος απολογείται παραδεχόμενος το λάθος του να υιοθετήσει το δόγμα «ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό». Ομως, είναι αργά και σε λίγες εβδομάδες χάνει την εξουσία.

Το 2010 ως πρωθυπουργός πλέον ο Γ. Παπανδρέου, επαναλαμβάνει την ιστορική πλέον φράση «λεφτά υπάρχουν» και με το πρώτο μνημόνιο στην πλάτη του, ουσιαστικά δείχνει ότι δεν έχει μεγάλο πολιτικό μέλλον.

Το 2011, ξανά πρωθυπουργός ο κ. Παπανδρέου, αλλά με τους «Αγανακτισμένους» να απλώνονται σε όλη την Ελλάδα και τους δανειστές να πιέζουν, φτάνει η ώρα του τέλους της κυβέρνησής του.

Αλλά και το 2014 είναι κομβικής σημασίας η ΔΕΘ, καθώς ο Αντ. Σαμαράς ανεβαίνει πληγωμένος από τη διετή διακυβέρνηση και ο Αλ. Τσίπρας καταθέτει το περίφημο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», κερδίζει τις εντυπώσεις, αλλά τον στοιχειώνει μέχρι σήμερα.

Η περσινή προεκλογική ΔΕΘ δεν είχε πολλές υποσχέσεις, όμως ήταν εμφανής η υπεροχή Τσίπρα έναντι Μεϊμαράκη. Και φέτος, ο πρωθυπουργός ξαναγυρνά στον... τόπο του εγκλήματος με τα προβλήματα να πολλαπλασιάζονται.

Οι επιλογές, τόσο του κ. Τσίπρα όσο και του κ. Μητσοτάκη, δεν είναι πολλές. Οι βαλίτσες αναγκαστικά είναι άδειες.

Το ενδιαφέρον, λοιπόν εστιάζεται στη διαχείριση της επίσκεψης από τους δύο αρχηγούς. Ο κ. Τσίπρας θα πάει για να μην κάνει το λάθος και να μην έχει την τύχη άλλων πρωθυπουργών, οι οποίοι «ξήλωσαν το πουλόβερ» στη Θεσσαλονίκη.

Ομως, θα πρέπει να απολογηθεί και για το πρόγραμμα που δεν υλοποίησε, και για τη στασιμότητα της οικονομίας και την επιδείνωση της καθημερινότητας. Επομένως, το «αφήγημα» της πάταξης της διαπλοκής ή της δίκαιης ανάπτυξης, μάλλον δύσκολα θα περάσουν στους πολίτες.

Αλλά και για τον Κ. Μητσοτάκη είναι δύσκολη δοκιμασία. Πρέπει να πείσει ότι είναι ο ηγέτης που μπορεί να κυβερνήσει τη χώρα κι ότι δεν περιορίζεται σε φθηνά επικοινωνιακά κόλπα και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.

Για να δούμε. Θα υπάρξει νικητής ή θα έχουμε ισοπαλία;