H μεγάλη αδικία με τα ακίνητα

Τώρα που η διαδικασία για την αδειοδότηση των καναλιών έλαβε τέλος με επιτυχία, τουλάχιστον ως προς το τίμημα, είναι η ώρα να ασχοληθεί η κυβέρνηση και με άλλα, μείζονα προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας.




Ένα από αυτά είναι η ιδιοκτησία στην Ελλάδα, η ακίνητη περιουσία των Ελλήνων που πλήττεται ολοένα και περισσότερο, που θεωρείται «κατάρα» για όποιον την έχει και που πλέον δεν γίνεται αποδεκτή από τους απογόνους γιατί εκτιμάται ότι είναι οικονομικό «βαρίδι».

Όταν ολοένα και περισσότεροι Ελληνες αποποιούνται τις κληρονομιές προκειμένου να? μην μπλέξουν σε φόρους και επιβαρύνσεις που ξεφεύγουν της λογικής, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την αντιμετώπιση της «ατμομηχανής της οικονομίας», όπως λεγόταν παλαιότερο η κτηματαγορά.

Όπως αποκαλύπτει σήμερα η «Ημερησία», ένας νέος φόρος σχεδιάζεται να αντικαταστήσει τον ΕΝΦΙΑ που θα? καταργούνταν. Η κυβέρνηση λέει από το 2017, ωστόσο, κανείς δεν είναι σίγουρος γι’ αυτό, αφού δύσκολα μπορεί να εγκαταλείψει την «ευκολία» του φόρου ο οποίος αποδίδει 2,6 δισ. ευρώ και μάλιστα με σχετικά εξαιρετική επιτυχία.

Ο Φόρος Ακίνητης Περιουσίας που θα επιβληθεί, λέει η κυβέρνηση, θα είναι πιο δίκαιος και θα χτυπά κυρίως εκείνους που έχουν πολλά ακίνητα. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να απαντήσει επί ποίων αντικειμενικών αξιών θα υπολογιστεί, όταν η πραγματική τιμή στην αγορά για τα ακίνητα είναι πλέον εξευτελιστική.

Και μείζον ερώτημα αποτελεί το πώς θα πάρει μπροστά η κτηματαγορά, με ποια κίνητρα θα επιστρέψει ο Ελληνας στο ακίνητο. Παλαιότερα, ήταν το ασφαλές καταφύγιο για όσους είχαν χρήματα και ήθελαν να τα αποταμιεύσουν. Σήμερα θεωρείται καταστροφική επιλογή η αγορά ακινήτου, ιδίως εκείνων που μπορούν να προσφέρουν κάποιο εισόδημα.

Μια σειρά από φόρους και επιβαρύνσεις μετατρέπουν την ακίνητη περιουσία σε «αγελάδα που αρμέγει» κάθε κυβέρνηση όταν δεν μπορεί να βρει από αλλού έσοδα. Και μάλιστα, σκαρφίζεται και νέα «κόλπα» όπως η ταυτότητα κτιρίων που θα εκδίδεται κάθε φορά που θα πωλείται ή θα ενοικιάζεται ένα ακίνητο.

Υπάρχει, επομένως, μια τεράστια αδικία σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της ιδιοκτησίας στην Ελλάδα. Και είναι ο βασικότερος λόγος που τα λεφτά δεν βγαίνουν από το στρώμα και δεν επενδύονται στα ακίνητα. Οι πολίτες που έχουν αποταμιεύσεις προτιμούν να «θάβουν στον κήπο» τα χρήματά τους παρά να αγοράζουν ένα σπίτι, ένα κατάστημα ή ένα εξοχικό που βρίσκονται μάλιστα σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές.

Όταν γνωρίζει ότι θα γίνει στόχος του κράτους και θα πρέπει κάθε χρόνο να πληρώσει μεγάλα ποσά στην εφορία, τους δήμους, τους μηχανικούς, τους ενεργειακούς επιθεωρητές κ.λπ., τότε επιλέγει να παραμείνει εκτός της αγοράς ακινήτων.

Η «ανάσταση» του real estate, που θα προσφέρει τεράστια έσοδα, όχι από την κατοχή αλλά από τις μεταβιβάσεις, δεν θα γίνει ακόμη κι αν η χώρα βγει από την κρίση. Δεν είναι μόνον η ρευστότητα που είναι ελάχιστη και εμποδίζει την αύξηση των αγοραπωλησιών. Είναι κυρίως η αδυναμία να αντιμετωπιστεί η φοροκαταιγίδα που σκαρφίζονται όλες οι κυβερνήσεις, κάθε φορά που βρίσκονται σε δύσκολη θέση.

Κανείς δε λέει ότι πρέπει η ακίνητη περιουσία να μην φορολογείται. Αλλά αυτό να συμβαίνει με δίκαιο τρόπο κι όχι με μεθόδους που καθιστούν ασύμφορη την κατοχή της.

Η όποια «μεταρρύθμιση» σχεδιάζει η κυβέρνηση για το 2017 ας γίνει με προσοχή ώστε να μην πληγώσει περαιτέρω τα ακίνητα.